اعلام نتایج نهایی ریاست جمهوری از سوی وزارت کشور، اعتراضات گسترده و بازداشت ده ها فعال سیاسی و روزنامه نگار در ایران را به همراه داشته است.
علی کشتگر، فعال سیاسی در پاریس، در گفت و گو بارادیو فردا در باره رویدادهای اخیر در ایران می گوید:
دولت ها تا زمانی که اين مسئله روشن نشده است نمی توانند اظهار نظر کنند. ضمن اين که رسانه های جمعی متعلق به برخی کشورهای خارجی در رابطه با اين مسئله اقدامات زيادی انجام داده اند، حتی دولت چين به ايران تبريک گقته است.
ولی بسياری از کشورهای غربی از جمله آمريکا و اسرائيل خواستار اين بودند که سيستم حکومتی در ايران عوض شود و فرد ديگری جای آقای احمدی نژاد بر سر کار بيايد.
فکر می کنيد اين اعتراضات بر روابط ايران با کشورهای ديگر تاثير دارد؟
ترديدی نيست که کشورها ناچار هستند رييس جمهوری احمدی نژاد را در شرايط فعلی بپذيرند و کاری نمی توانند انجام دهند. بايد در نظر داشت که رقبای آقای احمدی نژاد دارای برنامه و سياست های متفاوتی با او نبودند و تمام آنها فقط به شکل نرم تری با مسايل سياست خارجی که مد نظر خارجی ها است، برخورد می کردند نه اين که فرض کنيد از يک مبانی فلسفی کاملا مجزا از آقای احمدی نژاد پيروی کنند.
دولت ها بی شک اعتراضات روزهای اخير را به حساب آقای موسوی نمی گذارند، بلکه به حساب نيروهايی می گذارند که خواستار رفرم اساسی درايران هستند و علاقمند بودند که از طريق آقای موسوی به اهداف خود نزديک تر شوند.
اکنون که آقای احمدی نژاد دوباره رئيس دولت شده است، فکر می کنيد رابطه ايران با کشورهای ديگر چگونه خواهد بود و آيا تغييری در روابط ايجاد خواهد شد؟
من فکر نمی کنم تفاوت چشمگيری در روابط ايران و دولت های خارجی به وجود آيد. اصل مسئله به آقای احمدی نژاد باز نمی گردد، بلکه به مبانی فکری نظام و سياست خارجی کلی نظام باز می گردد که در اصل طراح آن آقای احمدی نژاد يا موسوی نيستند، بلکه رهبر انقلاب است.
بنابراين بايد واقع بينانه با اين مسئله برخورد کرد و روابط ايران با دنيا تا زمانی که در سياست کلی ايران نسبت به دنيا تغيير اساسی به وجود نيامده، تغيير نخواهد کرد.
من اعتقاد دارم پيشنهادی که آقای اوباما به ايران داده است سر جای خود می ماند و جمهوری اسلامی هم در چهارچوب برنامه ها و سياست های خود به اين موضوع واکنش نشان خواهد داد.
فکر می کنيد طی چهار سال آينده ايران و آمريکا به طور مستقيم با هم مذاکره کنند؟
به نظر من احتمال اين موضوع بسيار زيادی است، ولی مذاکره کردن به اين معنا نيست که حتما توافقی حاصل شود. من مطمئن نيستم زمينه برای رسيدن به توافق نهايی روی مسايل اساسی از جمله پرونده هسته ای ايران و مداخلات ايران در خاورميانه فراهم باشد، چون آن قدر اختلافات زياد است که حتی اگر غرب هم عقب نشينی های تاکتيکی روی مسئله هسته ای انجام دهد، ولی اختلافات در مسايل خاورميانه آن قدر عميق است که رسيدن به توافق تا زمانی که تغييری در رفتار و عملکرد جمهوری اسلامی حاصل نشود، امکان پذير نيست.
علی کشتگر، فعال سیاسی در پاریس، در گفت و گو بارادیو فردا در باره رویدادهای اخیر در ایران می گوید:
دولت ها تا زمانی که اين مسئله روشن نشده است نمی توانند اظهار نظر کنند. ضمن اين که رسانه های جمعی متعلق به برخی کشورهای خارجی در رابطه با اين مسئله اقدامات زيادی انجام داده اند، حتی دولت چين به ايران تبريک گقته است.
ولی بسياری از کشورهای غربی از جمله آمريکا و اسرائيل خواستار اين بودند که سيستم حکومتی در ايران عوض شود و فرد ديگری جای آقای احمدی نژاد بر سر کار بيايد.
فکر می کنيد اين اعتراضات بر روابط ايران با کشورهای ديگر تاثير دارد؟
ترديدی نيست که کشورها ناچار هستند رييس جمهوری احمدی نژاد را در شرايط فعلی بپذيرند و کاری نمی توانند انجام دهند. بايد در نظر داشت که رقبای آقای احمدی نژاد دارای برنامه و سياست های متفاوتی با او نبودند و تمام آنها فقط به شکل نرم تری با مسايل سياست خارجی که مد نظر خارجی ها است، برخورد می کردند نه اين که فرض کنيد از يک مبانی فلسفی کاملا مجزا از آقای احمدی نژاد پيروی کنند.
دولت ها بی شک اعتراضات روزهای اخير را به حساب آقای موسوی نمی گذارند، بلکه به حساب نيروهايی می گذارند که خواستار رفرم اساسی درايران هستند و علاقمند بودند که از طريق آقای موسوی به اهداف خود نزديک تر شوند.
اکنون که آقای احمدی نژاد دوباره رئيس دولت شده است، فکر می کنيد رابطه ايران با کشورهای ديگر چگونه خواهد بود و آيا تغييری در روابط ايجاد خواهد شد؟
من فکر نمی کنم تفاوت چشمگيری در روابط ايران و دولت های خارجی به وجود آيد. اصل مسئله به آقای احمدی نژاد باز نمی گردد، بلکه به مبانی فکری نظام و سياست خارجی کلی نظام باز می گردد که در اصل طراح آن آقای احمدی نژاد يا موسوی نيستند، بلکه رهبر انقلاب است.
بنابراين بايد واقع بينانه با اين مسئله برخورد کرد و روابط ايران با دنيا تا زمانی که در سياست کلی ايران نسبت به دنيا تغيير اساسی به وجود نيامده، تغيير نخواهد کرد.
من اعتقاد دارم پيشنهادی که آقای اوباما به ايران داده است سر جای خود می ماند و جمهوری اسلامی هم در چهارچوب برنامه ها و سياست های خود به اين موضوع واکنش نشان خواهد داد.
فکر می کنيد طی چهار سال آينده ايران و آمريکا به طور مستقيم با هم مذاکره کنند؟
به نظر من احتمال اين موضوع بسيار زيادی است، ولی مذاکره کردن به اين معنا نيست که حتما توافقی حاصل شود. من مطمئن نيستم زمينه برای رسيدن به توافق نهايی روی مسايل اساسی از جمله پرونده هسته ای ايران و مداخلات ايران در خاورميانه فراهم باشد، چون آن قدر اختلافات زياد است که حتی اگر غرب هم عقب نشينی های تاکتيکی روی مسئله هسته ای انجام دهد، ولی اختلافات در مسايل خاورميانه آن قدر عميق است که رسيدن به توافق تا زمانی که تغييری در رفتار و عملکرد جمهوری اسلامی حاصل نشود، امکان پذير نيست.
