نوروز ۸۹ هم از راه رسید و زمستان ۸۸ به پایان. سال گذشته، سال پر فراز و نشیبی در تاریخ ایران زمین بود. سالی که در آن رخدادهایی بی نظیر بر صفحات تاریخ این سرزمین اضافه شد. مانند هر سال در این نوروز نیز رادیو فردا ویژه برنامه هایی را برای شنوندگان و کاربران خود آماده کرده است. گفت و گو با چهره های سرشناس فرهنگی، هنری، اجتماعی و مدنی ایران از جمله آنهاست.
شیرین عبادی، حقوقدان، فعال مدنی و برنده جایزه صلح نوبل، در گفت و گوی نوروزی با رادیو فردا:
سال نو را به همه هموطنان عزيزم تبريک می گويم، اميدوارم سالی خوش و سرشار از سلامتی و موفقيت برای همه باشد. بسيار خوشحالم که عيد نوروز جزو ميراث معنوی در يونسکو ثبت و به عنوان يک روز بين المللی شناخته شد. اين روز آغاز سال نو، آغاز بهار و آغاز رويش اميدهای جديد است.
خانم عبادی! ايرانی ها سال پرفراز و فرودی را پشت سر گذاشتند. ارزيابی شما از سال گذشته چيست و مهم ترين دست آورد سال ۸۸ را چه می دانيد؟
سال گذشته سالی بود سرشار از اندوه و در عين حال شادی، سرشار از شکست و در عين حال موفقيت، سرشار از اميد و درعين حال ناکامی. سالی بود که وقايع مهمی رخ داد هم در ايران و هم در جهان.
در کشور ما ايران مهم ترين حادثه، انتخابات رياست جمهوری و حوادث پس از آن بود. ما از يک سو شاهد خشونت های دولتی بوديم اما از سوی ديگر مردم ايران با کمال شهامت بر خواست های خودشان ايستادگی کردند و به صورت مسالمت آميز جنبشی را که به «جنبش سبز» معروف شد، پی نهادند.
اين جنبش به صورت افقی و شبکه ای به وجود آمده و روز به روز گسترش می يابد. اگرچه مردم به خاطر پرهيز از خشونت بيشتر دولت و جلوگيری از دستگيری ها و کشتار خيابانی ديگر مثل گذشته به خيابان نمی آيند، اما اعتراضات به گونه ديگری ادامه دارد از جمله با تجمع خانواده های زندانيان سياسی در پشت ديوارهای اوين، با برگزاری مراسم مختلف تولد و يادبود و دعای کميل در پشت ديوارهای زندان، با فعاليت کميته مادران عزادار و همچنين جوانان ما از طريق اينترنت صدای خودشان را به گوش مردم دنيا می رسانند و صدها شيوه مسالمت آميز ديگر. مردم ايران به خصوص نسل جوان ياد گرفته اند به جای اين که صدای خود را خفه کنند و به جای اين که با خشونت عمل کنند، صدای مسالمت آميز و حق طلبانه خوشان را به گوش مردم دنيا برسانند.
خانم عبادی! سال گذشته ما شاهد تلاش شما برای متوجه کردن افکار بين المللی به سوی اتفاقات داخل ايران بوديم. حال که يک سال از اين تلاش ها می گذرد چقدر خودتان را در رسيدن به اهدافی که پيش رو داشتيد موفق می دانيد و آيا اين تلاش ها نتيجه ای دربر داشته است؟
توجه افکار بين المللی به وقايع ايران ناشی از تلاش های فقط من نبود، بلکه ناشی بود از تلاش های نسل جوان ما و تمامی مدافعان حقوق بشر اعم از وکلا و خبرنگاران و کسانی که در زمينه اطلاع رسانی فعاليت می کردند. بنابراين توجه افکار عمومی به مسئله حقوق بشر در ايران ناشی از يک تلاش دسته جمعی است و اهميت سايرين را نبايد دست کم شمرد، چون آنها فعال تر از من عمل می کردند به خصوص ابتکار عمل جوانان بسيار بيش از من بود.
مسئله مهمی که می توانم به عنوان دستاورد ذکر کنم اين است که در ابتدای انقلاب روزنامه های دست راستی و حکومتی وقتی می خواستند مرا فحش دهند به من می گفتند ليبرال، فمينيست، طرفدار حقوق بشر و اينها را به عنوان ناسزا به کار می بردند که من هنوز آن روزنامه ها را دارم. متاسفانه در ابتدای انقلاب فضا طوری بود که حقوق بشر يک ضد ارزش تلقی می شد، اما اکنون به خاطر تلاش مداوم و شبانه روزی من و ساير همکارانم دفاع از حقوق بشر يک ارزش اجتماعی است و خوشبختانه خواست جنبش سبز هم نهايتاً دموکراسی و حقوق بشر است.
شیرین عبادی، حقوقدان، فعال مدنی و برنده جایزه صلح نوبل، در گفت و گوی نوروزی با رادیو فردا:
سال نو را به همه هموطنان عزيزم تبريک می گويم، اميدوارم سالی خوش و سرشار از سلامتی و موفقيت برای همه باشد. بسيار خوشحالم که عيد نوروز جزو ميراث معنوی در يونسکو ثبت و به عنوان يک روز بين المللی شناخته شد. اين روز آغاز سال نو، آغاز بهار و آغاز رويش اميدهای جديد است.
خانم عبادی! ايرانی ها سال پرفراز و فرودی را پشت سر گذاشتند. ارزيابی شما از سال گذشته چيست و مهم ترين دست آورد سال ۸۸ را چه می دانيد؟
سال گذشته سالی بود سرشار از اندوه و در عين حال شادی، سرشار از شکست و در عين حال موفقيت، سرشار از اميد و درعين حال ناکامی. سالی بود که وقايع مهمی رخ داد هم در ايران و هم در جهان.
در کشور ما ايران مهم ترين حادثه، انتخابات رياست جمهوری و حوادث پس از آن بود. ما از يک سو شاهد خشونت های دولتی بوديم اما از سوی ديگر مردم ايران با کمال شهامت بر خواست های خودشان ايستادگی کردند و به صورت مسالمت آميز جنبشی را که به «جنبش سبز» معروف شد، پی نهادند.
«اين جنبش به صورت افقی و شبکه ای به وجود آمده و روز به روز گسترش می يابد. اگرچه مردم به خاطر پرهيز از خشونت بيشتر دولت و جلوگيری از دستگيری ها و کشتار خيابانی ديگر مثل گذشته به خيابان نمی آيند، اما اعتراضات به گونه ديگری ادامه دارد.»
خانم عبادی! سال گذشته ما شاهد تلاش شما برای متوجه کردن افکار بين المللی به سوی اتفاقات داخل ايران بوديم. حال که يک سال از اين تلاش ها می گذرد چقدر خودتان را در رسيدن به اهدافی که پيش رو داشتيد موفق می دانيد و آيا اين تلاش ها نتيجه ای دربر داشته است؟
توجه افکار بين المللی به وقايع ايران ناشی از تلاش های فقط من نبود، بلکه ناشی بود از تلاش های نسل جوان ما و تمامی مدافعان حقوق بشر اعم از وکلا و خبرنگاران و کسانی که در زمينه اطلاع رسانی فعاليت می کردند. بنابراين توجه افکار عمومی به مسئله حقوق بشر در ايران ناشی از يک تلاش دسته جمعی است و اهميت سايرين را نبايد دست کم شمرد، چون آنها فعال تر از من عمل می کردند به خصوص ابتکار عمل جوانان بسيار بيش از من بود.
مسئله مهمی که می توانم به عنوان دستاورد ذکر کنم اين است که در ابتدای انقلاب روزنامه های دست راستی و حکومتی وقتی می خواستند مرا فحش دهند به من می گفتند ليبرال، فمينيست، طرفدار حقوق بشر و اينها را به عنوان ناسزا به کار می بردند که من هنوز آن روزنامه ها را دارم. متاسفانه در ابتدای انقلاب فضا طوری بود که حقوق بشر يک ضد ارزش تلقی می شد، اما اکنون به خاطر تلاش مداوم و شبانه روزی من و ساير همکارانم دفاع از حقوق بشر يک ارزش اجتماعی است و خوشبختانه خواست جنبش سبز هم نهايتاً دموکراسی و حقوق بشر است.
