دیوید میلیبند، وزیر امور خارجه بریتانیا در مطلبی که در شماره روز سه شنبه، ۱۸ دسامبر، روزنامه لبنانی دیلی استار منتشر شده می نویسد: هدف ما تغییر سیاست جمهوری اسلامی است نه تغییر رژیم. هیچ کس غیر از مردم ایران حق انتخاب دولت ایران را ندارد.
آقای میلیبند به بحث های موجود مبنی بر تلاش ایران برای دستیابی به سلاح اتمی اشاره می کند و می گوید: سلاح هسته ای سه مولفه کلیدی دارد: ماده قابل شکاف هسته ای، موشک و روند تبدیل شدن ماده قابل شکافت به اسلحه.
وی می افزاید: برآورد سازمان های اطلاعاتی آمریکا درباره برنامه هسته ای ایران که حدود دو هفته پیش چاپ شد، می گوید که ایران کار بر مولفه سوم یعنی روند تبدیل ماده به اسلحه را متوقف کرده است. اگر چنین باشد که هیچ. اما ایران به رغم خواسته شورای امنیت سازمان ملل و آژانس بین المللی انرژی اتمی، هنوز دو مولفه دیگر یعنی ماده قابل شکافت و موشک را در دستور کار دارد و به ویژه برنامه غنی سازی اورانیوم را دنبال می کند که می تواند در روند تولید ماده قابل شکافت به سلاح اتمی مورد استفاده قرار گیرد.
وزیر امور خارجه بریتانیا در مقاله خود می نویسد: رهبران ایران می گویند که جامعه بین الملل اجازه نمی دهد مردم ایران به حق و حقوق خود دست یابند.
- «ما نمی خواهیم ایران را از برخورداری از مزایای انرژی هسته ای صلح آمیز محروم کنیم. بلکه عملکرد ایران بویژه برنامه غنی سازی اورانیوم در ایران نگرانی اصلی ماست.»
آقای میلیبند چنین دیدگاه هایی را غلط ارزیابی می کند و می گوید: ما نمی خواهیم ایران را از برخورداری از مزایای انرژی هسته ای صلح آمیز محروم کنیم. بلکه عملکرد ایران بویژه برنامه غنی سازی اورانیوم در ایران نگرانی اصلی ماست.
دیوید میلیبند در مقاله خود می افزاید: ایران احتیاجی به اورانیوم غنی شده ندارد. روسیه تضمین کرده است که سوخت مورد نیاز نیروگاه اتمی بوشهر را تامین کند و سه کشور اتحادیه اروپا یعنی بریتانیا، فرانسه و آلمان همراه با آمریکا، روسیه و چین تضمین کرده اند که سوخت مورد نیاز این نیروگاه را در آینده تامین کنند.
به گفته این مقام بریتانیایی، «اعتماد جامعه بین الملل به ایران کم شده است، زیرا ایران زوایایی از برنامه اتمی اش را برای نزدیک به دو دهه پنهان کرد و بازرسان آژانس هنوز آزادی عمل دلخواه خود را ندارند. ایران همچنین به طور پنهانی با عبدالقدیر خان، دانشمند هسته ای و پدر برنامه اتمی پاکستان، وارد معامله شد.»
میلیبند در مقاله خود می نویسید: بی اعتمادی به ایران باقی خواهد ماند مگر آنکه ایران مسائل مربوط به فعالیت های گذشته را حل کند و برنامه غنی سازی اورانیوم خود را متوقف سازد.
تلاش برای تحریم بیشتر ایران
به نوشته وزیر امور خارجه بریتانیا، «وزیران امور خارجه سه کشور اروپایی در ماه سپتامبر توافق کردند اگر مذاکرات میان ایران، آژانس بین المللی انرژی اتمی و خاویر سولانا مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا تا ماه نوامبر، آبان ماه، نتیجه مثبتی نداشته باشد از طریق شورای امنیت سازمان ملل فشارهای بیشتری بر ایران وارد آورند و گزارش این کشورها اینک در دسترس است.»
«آژانس بین المللی انرژی اتمی یک بار دیگر ایران را ترغیب کرد که تمامی فعالیت های غنی سازی خود را متوقف کند و گفته است اطلاعات آژانس درباره وضعیت فعلی برنامه های اتمی ایران در حال کم شدن است. خاویر سولانا مذاکرات خود با ایران را ناامید کننده خوانده و شورای امنیت سازمان ملل تا کنون سه قطعنامه را علیه ایران صادر کرده و خواستار آن شده که ایران قوانین بین المللی را رعایت کند. دو قطعنامه این شورا شامل اعمال تحریم علیه ایران به خاطر سرپیچی از این قوانین است. ما اینک بر اعمال تحریم های بیشتر تلاش می کنیم و جایگزین های احتمالی دیپلماسی شدیدتر خواهد بود.»
- «ما می خواهیم که ایران ایمن و موفق باشد، با جامعه بین الملل همکاری کند و عضوی محترم باشد. ما می خواهیم ایران متناسب با موقعیت استراتژیک و نقش تاریخی خود در منطقه، نفوذ و رهبری اش را در خاورمیانه محفوظ بدارد.»
دیوید میلیبند می نویسد: «ما به دنبال رویارویی نیستیم. از سال ۲۰۰۲ جامعه بین الملل در تلاش برای حل دیپلماتیک برنامه اتمی ایران بوده است و در این رابطه همکاری های اقتصادی و سیاسی را نیز پیشنهاد کرده است از جمله کمک به برنامه هسته ای صلح آمیز و مزایای اقتصادی و سیاسی. پیشنهادهایی که همواره با مخالفت ایران مواجه شده است.»
به اعتقاد وزیر امور خارجه بریتانیا، «ایران به گروه های شورشی در عراق و طالبان در افغانستان نیز کمک کرده و مردم خود را نیز با زیرپا گذاشتن قوانین مربوط به حقوق بشر و آزادی های سیاسی در سختی قرار داده است. سوال این است که چرا دستگاه حکومت ایران رویارویی را انتخاب کرده و با مشارکت با جامعه بین الملل مخالف است؟»
دیوید میلیبند با طرح این پرسش می گوید: اگر ایران بر این تکیه دارد که اهداف ما خشونت آمیز است، در این صورت می خواهیم تمامی ایرانیان بدانند که این اشتباه است. هدف ما تغییر سیاست است نه تغییر رژیم. هیچ کس غیر از مردم ایران حق انتخاب دولت ایران را ندارد.
وی افزود: ما می خواهیم که ایران ایمن و موفق باشد، با جامعه بین الملل همکاری کند و عضوی محترم باشد. ما می خواهیم ایران متناسب با موقعیت استراتژیک و نقش تاریخی خود در منطقه، نفوذ و رهبری اش را در خاورمیانه محفوظ بدارد. هیچ کشوری نمی تواند در مقابل بی اعتنایی های یک کشور و یا اقداماتش در بی ثبات سازی خاورمیانه سکوت کند. به همین خاطر است که ما به دنبال صدور قطعنامه سوم تحریمی شورای امنیت سازمان ملل و تحریم های شدیدتر اتحادیه اروپاعلیه ایران هستیم.
وزیر امور خارجه بریتانیا در پایان مقاله خود در روزنامه دیلی استار، می نویسد: ایران قابلیت آن را دارد که یکی از بزرگترین کشورهای جهان باشد. ایران مزایای زیادی دارد. مردم ایران باید از این منافع به طور کامل برخوردار شوند و شاهد آن نباشند که با وطن شان مانند یک تبعید بین المللی رفتار شود.
به گفته وی، «دستگاه رهبری ایران انتخابی صریح پیش رو دارد. در یک سو رابطه با جامعه بین الملل از جمله آمریکا و کامیابی های سیاسی، اقتصادی و فنی؛ و در سوی دیگر انزوای بیشتر. هیچ کس نمی تواند به جای رهبران ایران تصمیم بگیرد.»
دیوید میلیبند اظهار امیدواری می کند که حکومت ایران بصیرت و دانش آن را داشته باشد که برای مردمش به درستی تصمیم بگیرد آنچه که استحقاقش را دارند.
