گزارش اخیر مرکز آمار ایران در خصوص مهاجرت شهرهای کشور نشان می‌دهد یک سوم مراکز استانها دارای خالص مهاجرت منفی هستند و این بدین معناست که افراد خارج شده بیشتر از افراد وارد شده به این شهرها هستند.
بر اساس یافته‌های این گزارش در بین مراکز استان‌های کشور شهرهای تبریز، اصفهان، قزوین، خرم آباد، اراک، اهواز، زاهدان، تهران، ساری و بجنورد دارای خالص مهاجرت داخلی منفی بوده‌اند. در این شهرها برایند جریان‌های مهاجرت داخلی در جهت کاهش جمعیت این شهرها عمل کرده است.
این گزارش بر اساس نتایج سرشماری سال ١٣٩٥ تهیه شده است.
در سایر مراکز استان (به جز کرمان) خالص مهاجرت داخلی عددی مثبت است. در میان آنها شهرهای کرج، رشت، شیراز، سمنان و قمبزرگترین خالص مهاجرت داخلی (بیشتر از ٢٠ هزار نفر) را داشته‌اند.
مبادلات جمعیتی شهر تهران
مطابق یافته‌های این بررسی در طی سالهای ١٣٩٠ تا ١٣٩٥ نزدیک ۴۰۵ هزار نفر از مهاجران به شهر تهران وارد شده‌اند.
مبدأ حرکت بیشترین مهاجران وارد شده به شهر تهران به ترتیب شهرهای کرج، اصفهان، مشهد، اراک، اهواز، قم، کرمانشاه، شیراز، تبریز و اسلامشهر بوده است. در کل نزدیک ۵۸ درصد از مهاجران وارد شده، از سایر شهرهای کشور به تهران آمده‌اند.
در همین دوره نزدیک ۳۷۰ هزار نفر از مهاجران نیز تهران را ترک کرده‌اند.
نگاه کلی به بافت جمعیتی ایران
جزئیات آمارهای ارائه شده در سرشماری سال ۹۵ که در پایگاه داده‌های سایت مرکز آمار موجود است، نشان می‌دهد جمعیت ایران در سال ۹۵ بیش از ۷۹.۹ میلیون بوده است. بر اساس برآوردها، این رقم در پایان سال جاری نزدیک ۸۳ میلیون نفر خواهد بود.
از کل جمعیت ایران در سال ۹۵، حدود یک سوم در روستاها و بقیه ساکن شهرها بوده‌اند.
آمارها نشان می‌دهد که نسبت جمعیت روستاها به شهرها، با شیب متمادی در حال کاهش هست، بطوری که سهم روستانشینان از کل جمعیت کشور از ۲۸.۵ درصد در سال ۸۵ به زیر ۲۶ درصد در سال ۹۵ رسیده است و در تمامی سالها این سهم در حال کاهش بوده است.
بر اساس برآورد مرکز آمار، جمعیت کشور تا سال جمعیت کشور تا سال ۱۴۱۵ به بالای ۹۵ میلیون نفر برسد و از این تعداد ۷۶.۳ میلیون نفر شهرنشین باشند. بدین ترتیب انتظار می‌رود سهم روستانشینان از کل جمعیت کشور به یک پنجم سقوط کند.
بدین ترتیب انتظار می‌رود سهم روستانشینان از کل جمعیت کشور در سالهای آتی نیز کاهش یابد.
بی‌کاری، عدم رسیدگی به روستاها، فقر و کمبود امکانات به همراه خشکسالی، روستانشینان را مجبور به ترک محل زندگی و مهاجرت به شهرها می‌کند.
