جان بولتون، سفير سابق ايالات متحده آمريکا در سازمان ملل متحد، در کتاب خاطرات خود که به تازگی آن را منتشر کرده است می گويد که اين کالين پاول، وزير سابق امور خارجه آمريکا بود که تلاش کرد تا سياست آمريکا را در برخورد با ايران عوض کند و آن را از تاکید بر اعمال تحریم به ارائه سیاست تشویقی تغییر دهد.
آقای بولتون در اين کتاب که روز سه شنبه انتشار یافت می گويد که با نظر کالين پاول بود که اتحاديه اروپا سياست های تشويقی را به جمهوری اسلامی پيشنهاد داد.
در اين کتاب، سفير سابق آمريکا در سازمان ملل از نگرانی هايش درباره نرمش بيش از حد کالين پاول در برابر بريتانيا، فرانسه و آلمان بارها حرف زده و به ويژه از وقتی می گويد که خانم رايس نیز زمانی که به عنوان وزير امور خارجه انتخاب شد در مورد تحريم های ايران مردد بود.
جان بولتون در مصاحبه ای با خبرگزاری آسوشيتد پرس پس از انتشار اين کتاب گفت که سياست «هويج» يا همان سياست تشويقی، برای مدت طولانی مورد بحث قرار گرفته بود و شامل تشويق های اقتصادی از قبيل دسترسی ايران به فن آوری پیشرفته و مواردی نظیر آن بود.
وی گفت: اتحاديه اروپا، ليست بلند بالايی از موارد تشويقی تهیه کرده بود که شامل معاملات تجاری و گزينه های از قبیل سرمايه گذاری و حتی تکنولوژی بود.
به گفته سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل متحد، در واقع ليست «هويج»، طولانی تر از ليست «چماق» بود.
در ميان بسياری از انتقاداتی که جان بولتون در کتابش با نام «تسليم شدن يک گزينه نيست، دفاع از آمريکا در سازمان ملل و خارج» می گويد که سياست خارجی جرج بوش چيزی شبيه «سقوط آزاد» بوده است.
بولتون، در کتاب خود خواستار تغيير در فرهنگ وزارت امور خارجه آمریکا می شود که به گفته وی، «به شدت هوادار دموکرات ها و ليبرال هاست.»
انتقادهای آقای بولتون در کتاب خود بیشتر به «تلاش های نرم» وزارت امور خارجه آمریکا در قبال پرونده هسته ای ایران و همچنین مخالفت نمایندگان دموکرات در مجلس سنا با سفارت وی در سازمان ملل متحد است.
سناتورهای دمکرات همراه با تنی چند از سناتورهای جمهوری خواه در زمان پیشنهاد نامزدی جان بولتون مقابل جرج بوش ایستادند و با معرفی وی به عنوان سفير دايم آمريکا در سازمان ملل مخالفت کردند.
ولی با این حال، آقای بوش در آگوست سال ۲۰۰۵، جان بولتون را به عنوان نماينده موقت در سازمان ملل منصوب کرد اما سرانجام در دسامبر گذشته در برابر نمايندگان کنگره تسليم شد و دست از جنگ برای اينکه جان بولتون، سفير دايم آمريکا در سازمان ملل باشد، برداشت.
در کتاب خاطرات جان بولتون، به تمامی بحران های بين المللی که او با آنها سروکار داشته از جمله آزمايش اتمی کره شمالی، جاه طلبی های اتمی ايران، درگيری های دارفور و حتی جنگ سال گذشته اسراييل و لبنان پرداخته شده است.
آقای بولتون در ادامه گفت وگوی خود از به نتيجه نرسيدن تلاش های اتحاديه اروپا در تعليق برنامه اتمی تهران به عنوان دليلی برای گزينه های محدود آمريکا درزمان کنونی نام برده است.
او می گوید:«من فکر می کنم به دليل ناکامی ديپلماسی چهار سال گذشته اروپاييان، گزينه های ما (ايالات متحده) تنها به دو مورد محدود شده است؛ يکی تغيير رژيم و دوم که اخيرا بسيار از آن حرف زده می شود، حمله نظامی به تاسيسات اتی ايران است.»
جان بولتون در اين کتاب، ديپلمات های آمريکایی و اروپايی را متهم می کند که «به جای اينکه همچون او و جرج بوش مواضع محکمی اتخاذ کنند، تنها به فکر مصالحه هستند.»
آقای بولتون می گويد: در رقابت های انتخابات رياست جمهوری سال ۲۰۰۴، وقتی که جرج بوش در رقابت با جان کری سناتور، دموکرات ها در دور دوم بود، دستگاه بوش در حال اعمال فشار برای تصويب تحريم ها بر ضد تهران بود، در حالی که همپيمانان اروپايی آمریکا تلاش داشتند که کار را از طريق ديپلماسی پيش ببرند.
وی، کالين پاول را متهم می کند که نقشی اساسی در پیشنهاد سياست «هويج» به تهران ایفاء کرد تا فعاليت های اتمی اش را به حالت تعلیق درآورد و می افزاید که اين موضوع بعدها در نامه مسئول امور سیاست خارجی کانادا هم تاييد شد.
سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل متحد،«سه هفته» ی پس از پيشنهاد تشویق ها به تهران توسط کالین پاول را، «سخت ترين» دوران ماموریت خود در این سازمان در دوران اول ریاست جمهوری جرج بوش توصیف می کند.
جان بولتون با انتقاد از تلاش های فعلی کاندوليزا رايس، وزير امور خارجه ايالات متحده، اين تلاش ها را «دنباله روی از سياست های پاول درباره برنامه اتمی ايران» می خواند.
وی سياست خانم رايس مبنی بر صحه گذاشتن بر تلاش های اروپاييان بر ادامه مذاکرات با تهران در مقابل فرستادن پرونده ايران به شورای امنيت سازمان ملل را «نااميد کننده» خوانده و می گويد که اين شيوه نيز جواب نخواهد داد.
