سيامک پورزند، روزنامهنگار و فعال فرهنگی، در سن هشتاد سالگی در منزل شخصی خود در تهران در گذشت.
سيامک پورزند، از سال ۱۳۸۰ تحت فشار نهادهای امنيتی جمهوری اسلامی و به دور از خانوادهاش در ايران زندگی میکرد و طی اين مدت هرگز اجازه خروج از کشور را نيافت.
سيامک پورزند متولد سال ۱۳۱۰ است و فعاليت های خود را در روزنامهنگاری در سال ۱۳۳۱ با روزنامه باختر امروز به مديريت حسين فاطمی آغاز کرد.
سيامک پورزند، ابتدا در اواخر پاييز ۱۳۸۰ توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی بازداشت شد.
بنابر گزارش ها ، وی در يکی از بازداشتگاههای مخفی مجموعهای از نهادهای امنيتی که در آن سالها با عنوان کلی «دستگاه اطلاعات موازی» عليه جنبش اصلاحطلبی، دولت محمد خاتمی و روشنفکران و هنرمندان فعاليت میکردند، ماهها در سلول انفرادی، «شکنجههای جسمی و روحی» را تحمل کرد.
سيامک پورزند پس از نزديک به يک سال که به کلی از حق داشتن وکيل و ملاقات با خانواده و همچنين همسرش مهرانگيز کار، وکيل حقوقدان و فعال حقوق بشر محروم بود در نهايت به «اعترافات اجباری» وادار شد.
وی پس از آن در دادگاهی غيرعلنی محاکمه و به یازده سال زندان محکوم شد اما مدتی بعد به علت وخامت حال او که در ۷۱ سالگی همچنان در بازداشت بود به بيمارستان منتقل و تحت تدابير امنيتی به منزلش منتقل شد.
در اسفند سال ۸۲ و در جريان بازداشت شماری از نويسندگان و منتقدان سينمايی سيامک پورزند بار ديگر بازداشت و به زندان اوين منتقل شد و ماهها بعد از زندان آزاد شد.
طی سال های اخير سيامک پورزند به دليل شرايطی که در آن قرار داشت به شدت بيمار شده بود.
در همین دوران تلاش خانواده سیامک پورزند برای رفع ممنوعیت خروج وی نتیجه ای در بر نداشت و مقامات جمهوری اسلامی به در خواست ها خانواده وی توجهی نکردند.
سيامک پورزند، از سال ۱۳۸۰ تحت فشار نهادهای امنيتی جمهوری اسلامی و به دور از خانوادهاش در ايران زندگی میکرد و طی اين مدت هرگز اجازه خروج از کشور را نيافت.
سيامک پورزند متولد سال ۱۳۱۰ است و فعاليت های خود را در روزنامهنگاری در سال ۱۳۳۱ با روزنامه باختر امروز به مديريت حسين فاطمی آغاز کرد.
سيامک پورزند، ابتدا در اواخر پاييز ۱۳۸۰ توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی بازداشت شد.
بنابر گزارش ها ، وی در يکی از بازداشتگاههای مخفی مجموعهای از نهادهای امنيتی که در آن سالها با عنوان کلی «دستگاه اطلاعات موازی» عليه جنبش اصلاحطلبی، دولت محمد خاتمی و روشنفکران و هنرمندان فعاليت میکردند، ماهها در سلول انفرادی، «شکنجههای جسمی و روحی» را تحمل کرد.
سيامک پورزند پس از نزديک به يک سال که به کلی از حق داشتن وکيل و ملاقات با خانواده و همچنين همسرش مهرانگيز کار، وکيل حقوقدان و فعال حقوق بشر محروم بود در نهايت به «اعترافات اجباری» وادار شد.
وی پس از آن در دادگاهی غيرعلنی محاکمه و به یازده سال زندان محکوم شد اما مدتی بعد به علت وخامت حال او که در ۷۱ سالگی همچنان در بازداشت بود به بيمارستان منتقل و تحت تدابير امنيتی به منزلش منتقل شد.
در اسفند سال ۸۲ و در جريان بازداشت شماری از نويسندگان و منتقدان سينمايی سيامک پورزند بار ديگر بازداشت و به زندان اوين منتقل شد و ماهها بعد از زندان آزاد شد.
طی سال های اخير سيامک پورزند به دليل شرايطی که در آن قرار داشت به شدت بيمار شده بود.
در همین دوران تلاش خانواده سیامک پورزند برای رفع ممنوعیت خروج وی نتیجه ای در بر نداشت و مقامات جمهوری اسلامی به در خواست ها خانواده وی توجهی نکردند.