چندی است که پای محمد رضا شاه پهلوی بعد از چهار دهه دوباره به خیابان‌ها باز شده است؛ در تجمعات اعتراضی که گاه از آن شعارهایی در هواداری از دو پادشاه پهلوی به گوش می‌رسد، از جمله «برگرد شاه» بر وزن «مرگ بر شاه» که شعار غالب انقلابیون ۵۷ بود. نظرات درباره این‌که شعارهایی مانند «برگرد شاه» تا چه حد فراگیری دارد یا چقدر قابل اعتناست متفاوت است.
گروهی معتقدند این شعارها مطالبه‌ای را نمایندگی نمی‌کند و بیشتر در نفی امروز است تا تایید دیروز؛ واکنشی محدود از سوی معترضان مستاصل برای نشان دادن میزان ناخرسندی از شرایط فعلی.
عده‌ای دیگر اما در مقابل می‌گویند این شعارها برآمده از یک خواست جمعی است؛ این‌که بخش عمده‌ای از جامعه نگاهی حسرت‌آلود به شرایط ایران در دوران پهلوی و به شاه به‌عنوان نمادش دارند و آن را الگویی برای آینده به‌شمار می‌برند.
حالا در صدسالگی‌اش پرسش این است: چهل سال پس از انقلابی که محور و هدف مشترک همه نیروهای سیاسی‌اش خلع قدرت و حتی مرگ شاه بود، جایگاه او به عنوان یک شخصیت تاریخی کجاست؟
در این برنامه به مناسبت چهارم آبان‌ماه صدمین سالگرد تولد محمدرضا شاه پهلوی به دنبال پاسخ این پرسشیم که آیا نگاه و رویکرد عموم جامعه نسبت به آخرین شاه ایران طی چهار دهه گذشته ثابت مانده یا تغییر کرده است؟ آیا شاه می‌تواند در آینده ایران به عنوان یک نماد، نقشی ایفا کند؟ «برگرد شاه» سلبی است یا ایجابی؟
