سازمان گزارشگران بدون مرز با انتشار اطلاعیه‌ای در روز ۱۴ آذر بار دیگر نگرانی خود را در مورد «ادامه بازداشت و تهدید روزنامه نگاران در ایران» ابراز داشت. در این اطلاعیه که در پی تازه‌ترین بازداشت‌ها صورت می‌گیرد، به نامهای طاهره ریاحی خبرنگار روزنامه جهان اقتصاد و فرهاد شرفی وب‌لاگ نویس اشاره شده است. این دو تن در تاریخ ١٠ و ١١ آذر ماه در تهران و خرم آباد بازداشت شده‌اند.
در این بیانیه همچنین آمده است که «بسیاری از روزنامه‌نگاران در شهرهای مختلف از سوی نهادهای امنیتی – قضایی احضار و مورد بازجویی و تهدید قرار گرفته‌اند».
سازمان گزارشگران بدون مرز در تازه‌ترین اطلاعیه خود می‌گوید: «وضعیت آزادی مطبوعات و روزنامه‌نگاران در ایران هر روز بدتر می‌شود. روزنامه‌نگارانی که هنوز در ایران مانده‌اند به شکل دائمی از سوی نهادهای امنیتی از جمله سپاه پاسداران تهدید و احضار می‌شوند. هم‌زمان صدور محکومیت‌های سنگین علیه روزنامه‌نگاران زندانی ادامه دارد.» گزارشگران بدون مرز یادآور می‌شود که «با ٢٨ روزنامه‌نگار و وب‌نگار زندانی ایران بزرگترین زندان روزنامه‌نگاران در خاورمیانه است.» این سازمان بین‌المللی از مقام‌های جمهوری اسلامی خواسته است تا همه روزنامه‌نگاران و وبلاگ‌نویسان بازداشت شده را «بدون قید شرط آزاد کند».
رضا معینی، مسئول بخش ایران در سازمان گزارشگران بدون مرز به رادیو فردا می‌گوید: سازمان گزارشگران بدون مرز روز شنبه ۱۴ آذرماه اطلاعيه‌ای منتشر کرد و در اين اطلاعيه ما نگرانی خود را از وضعيت روزنامه نگاران، تهديد آنان و وضعيت آزادی مطبوعات در ايران اعلام کردیم.
اين واقعيت است که امروز تعداد زيادی از روزنامه نگاران مجبور به ترک کشور شده‌اند، اما آن تعدادی که در ايران مانده‌اند از سوی نهادهای امنيتی از جمله سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات و دادگاه های انقلاب تهديد و احضار می‌شوند.
هم‌زمان با اين احضارها روزنامه‌نگاران زندانی به محکوميت های سنگين زندان محکوم شده‌اند، از جمله چند روز پيش وکيل آقای سعيد ليلاز از محکوميت موکل خود به نه سال زندان خبر داد.
به شکل مشخص‌تر، طی روزهای گذشته اطلاعاتی به دست سازمان گزارشگران بدون مرز رسيده مبنی بر اين که روزنامه‌نگاران در شهرهای مختلف ايران از جمله اصفهان، شيراز، مشهد و تبريز از سوی دادگاه انقلاب و يا وزارت اطلاعات احضار و مورد بازجويی و تهديد قرار گرفته و با سپردن وثيقه های سنگين آزاد شده‌اند و تعدادی ديگر پس از بازجويی های سنگين و سپردن تعهد آزاد شده‌اند.
آقای معينی! آيا سازمان گزارشگران بدون مرز آماری از تعداد روزنامه‌نگاران و وب نگاران زندانی در ايران دارد؟
در همين اطلاعيه ما تاکيد کرده‌ايم با ۲۸ روزنامه نگار و وب‌نگار زندانی، ايران همچنان بزرگترين زندان روزنامه نگاران در خاورميانه است. البته تعدادی از اينها قبل از ۲۲ خردادماه زندانی شده‌اند، ولی تعدادی ديگر آزاد شده‌اند.
ما در اطلاعيه قبلی گفته بوديم بعد از ۲۲ خرداد بيش از ۱۰۰ روزنامه نگار در ايران بازداشت و زندانی شده اند که ۲۳ تن از آنان همچنان در زندان به سر می‌برند.
***
موضوع دیگری که درگفت‌وگو با رضا معینی مطرح کرده‌ایم، وضعیت نامشخص فریبا پژوه، روزنامه‌نگاری است که همینک بیش از ۱۰۰ روز است در بازداشت به سر می‌برد، بدون آنکه اتهام مشخصی به وی وارد شده باشد.
رضا پژوه، پدر این روزنامه‌نگار جوان ایرانی اخیرا در نامهای به رئیس قوه قضاییه نوشته است « فرزند اینجانب از تاریخ ۳۱ مرداد سال جاری در بازداشت موقت و در بند ۲۰۹ زندان اوین به سر می‌برد.از این مدت یک ماه را در سلول انفرادی به سر برده است. در طول بیش از ۱۰۰ روز گذشته بارها من و دامادم که او هم خود فرزند انقلاب و مستند ساز زندگی‌نامه شهدای گرانقدر انقلاب اسلامی است، به معاونت امنیت دادگاه انقلاب و باز پرس مسوول پرونده مراجعه کرده‌ایم. به دنبال پی‌گیری ما و دو بار ملاقات با دادستان محترم تهران و چندین ملاقات هم با معاون ایشان، بالاخره روز ۲۸ آبان پرونده فرزندم را به دادسرای انقلاب فرستادند.»
با این همه رضا پژوه در ادامه این نامه می‌نویسد همچنان وضع دخترش نامشخص است؛ « روز سه شنبه ۳ آذر هم او را به دادسرا آوردند که آخرین باز پرسی و تفهیم اتهام را داشته باشد. پس از این جلسه ما انتظار داشتیم که فرزندمان با تبدیل قرار بازداشت آزاد شود ولی نمی‌دانیم که چرا این امر محقق نشد.»
سازمان گزارشگران بدون مرز پیشتر در مورد بازداشت و وضعیت فریبا پژوه ابراز نگرانی کرده بود و خواستار آزادی او شده بود.
با وجود اعتراض‌ها و انتقادها به بازداشت خانم پژوه -و دیگر روزنامه‌نگاران و وبلاگ‌نویسان بازداشتی- آنها همچنان در زندان به سر می‌برند. همین موضوع باعث شده است تا «گزارشگران بدون مرز» فراخوانی را با خواست آزادی روزنامه‌نگاران زندانی در ایران منتشر کنند.
کمیته‌ای بین‌المللی از روزنامه‌نگاران نیز با خواست آزادی فریبا پژوه شکل گرفته است.
رضا معینی از سازمان گزارشگران بدون مرز به رادیو فردا می‌گوید: ما ضمن آن که اعلام کرديم خانم فريبا پژوه تنها روزنامه‌نگار زن زندانی در ايران نيست و در ايران ۲۱ روزنامه نگار و هفت وب نگار در زندان به سر می‌برند، اما سازمان گزارشگران بدون مرز از هر گونه حمايت بين‌المللی از روزنامه نگاران ايران دفاع می‌کند. به همين دليل اين فراخوان را در سايت گزارشگران بدون مرز منتشر کرديم برای دعوت از همه خبرنگاران بين‌المللی تا در دفاع از همکارانشان آن را امضا کنند.
آقای معينی! شما اطلاع داريد اتهام مطرح شده عليه خانم فريبا پژوه چيست؟
يکی از مواردی که در پرونده بسياری از روزنامه‌نگاران از جمله خانم پژوه مشخص نيست، اتهامات آنان است و اتهامات مطرح شده بسيار کلی است.
خانم پژوه در مورد مسايل مختلف مورد بازجويی قرار گرفته بدون آن که اتهام او مشخص باشد. در اطلاعيه خبرنگاران بين‌المللی هم آمده روی اين مسئله تأکيد شده که اتهامات خانم پژوه مشخص نيست.
کميته بين‌المللی حمايت برای آزادی فريبا پژوه متشکل از چه روزنامه‌نگارانی و از کدام کشورها است؟
اين کميته بين‌المللی است و متشکل از کشورهای فرانسه، اسپانيا، بلژيک، سوئيس، سوئد و مجموعه‌ای ديگر از خبرنگارانی که با خانم پژوه به نوعی همکاری داشتند و منحصر به کشور خاصی نيست.
آيا در بين اين افراد روزنامه‌نگاران ايرانی هم وجود دارند؟
تا آن جايی که من اطلاع دارم روزنامه‌نگار ايرانی دراين جمع نيست و بيشتر همکاران رسانه‌های اروپايی هستند و به همين اسم خود را معرفی کرده‌اند.
برای کسانی مانند فريبا پژوه اقدامات ديگری هم می‌توانيد انجام دهيد که آزادی آنها تسريع شود؟
وظيفه ما گزارش دهی به افکار عمومی و رسانه‌ها است و درخواست از رسانه‌ها برای کمک به همکاران خود با منعکس کردن اخبار و گزارش دهی به سازمان ها و نهادهای بين‌المللی.
به رغم آن که جمهوری اسلامی فريادزنان می‌گويد که به اين مسايل اعتنا نمی‌کند، اما آن چه در ماه‌های گذشته در ايران رخ داده حاصل تلاش همه هموطنان و افکار عمومی جهان برای نجات جان زندانيان بوده است وگرنه ما دوباره با همان فجايع دهه ۶۰ در ايران روبه‌رو می‌شديم.
آقای معينی! به مادر فریبا پژوه گفته‌اند هيچ دليلی برای آزاد نشدن فريبا پژوه وجود ندارد، اما با وجود اين که روز يکشنبه قرار بوده دادستان تهران را ببيند به او اجازه ملاقات نداده‌اند.
اين نوع برخوردهای دستگاه قضايی برخورد تازه‌ای نيست. قول و قرارهايی که می‌دهند و تهديدهايی مبنی بر اين که حرف نزنيد تا همه چيز درست شود، تا کنون نتوانسته به وضعيت روزنامه‌نگاران کمک کند و در شأن هيچ دستگاه قضايی نيست که با فريب و خبرسازی و دروغ با خانواده کسانی که جان زندانيانشان در دست اين افراد است برخورد کنند.
نگرانی برای فريبا پژوه، بهمن احمدی امويی که از او بی‌خبريم، سعيد ليلاز که به نه سال زندان محکوم شده، مهدی حسين زاده، عيسی سحرخيز، مسعود باستانی و ديگر زندانيان نگرانی جدی است و بی‌خبری خانواده از وضعيت زندانی نوعی شکنجه است که بايد به آن توجه کرد.
در این بیانیه همچنین آمده است که «بسیاری از روزنامه‌نگاران در شهرهای مختلف از سوی نهادهای امنیتی – قضایی احضار و مورد بازجویی و تهدید قرار گرفته‌اند».
سازمان گزارشگران بدون مرز در تازه‌ترین اطلاعیه خود می‌گوید: «وضعیت آزادی مطبوعات و روزنامه‌نگاران در ایران هر روز بدتر می‌شود. روزنامه‌نگارانی که هنوز در ایران مانده‌اند به شکل دائمی از سوی نهادهای امنیتی از جمله سپاه پاسداران تهدید و احضار می‌شوند. هم‌زمان صدور محکومیت‌های سنگین علیه روزنامه‌نگاران زندانی ادامه دارد.» گزارشگران بدون مرز یادآور می‌شود که «با ٢٨ روزنامه‌نگار و وب‌نگار زندانی ایران بزرگترین زندان روزنامه‌نگاران در خاورمیانه است.» این سازمان بین‌المللی از مقام‌های جمهوری اسلامی خواسته است تا همه روزنامه‌نگاران و وبلاگ‌نویسان بازداشت شده را «بدون قید شرط آزاد کند».
رضا معینی، مسئول بخش ایران در سازمان گزارشگران بدون مرز به رادیو فردا می‌گوید: سازمان گزارشگران بدون مرز روز شنبه ۱۴ آذرماه اطلاعيه‌ای منتشر کرد و در اين اطلاعيه ما نگرانی خود را از وضعيت روزنامه نگاران، تهديد آنان و وضعيت آزادی مطبوعات در ايران اعلام کردیم.
سازمان گزارشگران بدون مرز بارها -و به ویژه پس از انتخابات ۲۲ خرداد- نگرانی خود را در مورد وضعیت روزنامه‌نگاران ایرانی اعلام کرده بود.
از چند روز پيش خانم طاهره رياحی، خبرنگار روزنامه «جهان اقتصاد»، در زندان به سرمی‌برد و گويا بعد از اطلاعيه گزارشگران بدون مرز روز شنبه با قيد وثيقه از زندان آزاد شد. اما آقای فرهاد شريفی، وب نگار و مدافع حقوق زنان، که روز ۱۱ آذرماه در خرم آباد بازداشت شده و ما در اين اطلاعيه از او نام برديم، همچنان در زندان است.
اين واقعيت است که امروز تعداد زيادی از روزنامه نگاران مجبور به ترک کشور شده‌اند، اما آن تعدادی که در ايران مانده‌اند از سوی نهادهای امنيتی از جمله سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات و دادگاه های انقلاب تهديد و احضار می‌شوند.
هم‌زمان با اين احضارها روزنامه‌نگاران زندانی به محکوميت های سنگين زندان محکوم شده‌اند، از جمله چند روز پيش وکيل آقای سعيد ليلاز از محکوميت موکل خود به نه سال زندان خبر داد.
به شکل مشخص‌تر، طی روزهای گذشته اطلاعاتی به دست سازمان گزارشگران بدون مرز رسيده مبنی بر اين که روزنامه‌نگاران در شهرهای مختلف ايران از جمله اصفهان، شيراز، مشهد و تبريز از سوی دادگاه انقلاب و يا وزارت اطلاعات احضار و مورد بازجويی و تهديد قرار گرفته و با سپردن وثيقه های سنگين آزاد شده‌اند و تعدادی ديگر پس از بازجويی های سنگين و سپردن تعهد آزاد شده‌اند.
آقای معينی! آيا سازمان گزارشگران بدون مرز آماری از تعداد روزنامه‌نگاران و وب نگاران زندانی در ايران دارد؟
در همين اطلاعيه ما تاکيد کرده‌ايم با ۲۸ روزنامه نگار و وب‌نگار زندانی، ايران همچنان بزرگترين زندان روزنامه نگاران در خاورميانه است. البته تعدادی از اينها قبل از ۲۲ خردادماه زندانی شده‌اند، ولی تعدادی ديگر آزاد شده‌اند.
ما در اطلاعيه قبلی گفته بوديم بعد از ۲۲ خرداد بيش از ۱۰۰ روزنامه نگار در ايران بازداشت و زندانی شده اند که ۲۳ تن از آنان همچنان در زندان به سر می‌برند.
***
موضوع دیگری که درگفت‌وگو با رضا معینی مطرح کرده‌ایم، وضعیت نامشخص فریبا پژوه، روزنامه‌نگاری است که همینک بیش از ۱۰۰ روز است در بازداشت به سر می‌برد، بدون آنکه اتهام مشخصی به وی وارد شده باشد.
رضا پژوه، پدر این روزنامه‌نگار جوان ایرانی اخیرا در نامهای به رئیس قوه قضاییه نوشته است « فرزند اینجانب از تاریخ ۳۱ مرداد سال جاری در بازداشت موقت و در بند ۲۰۹ زندان اوین به سر می‌برد.از این مدت یک ماه را در سلول انفرادی به سر برده است. در طول بیش از ۱۰۰ روز گذشته بارها من و دامادم که او هم خود فرزند انقلاب و مستند ساز زندگی‌نامه شهدای گرانقدر انقلاب اسلامی است، به معاونت امنیت دادگاه انقلاب و باز پرس مسوول پرونده مراجعه کرده‌ایم. به دنبال پی‌گیری ما و دو بار ملاقات با دادستان محترم تهران و چندین ملاقات هم با معاون ایشان، بالاخره روز ۲۸ آبان پرونده فرزندم را به دادسرای انقلاب فرستادند.»
با این همه رضا پژوه در ادامه این نامه می‌نویسد همچنان وضع دخترش نامشخص است؛ « روز سه شنبه ۳ آذر هم او را به دادسرا آوردند که آخرین باز پرسی و تفهیم اتهام را داشته باشد. پس از این جلسه ما انتظار داشتیم که فرزندمان با تبدیل قرار بازداشت آزاد شود ولی نمی‌دانیم که چرا این امر محقق نشد.»
سازمان گزارشگران بدون مرز پیشتر در مورد بازداشت و وضعیت فریبا پژوه ابراز نگرانی کرده بود و خواستار آزادی او شده بود.
با وجود اعتراض‌ها و انتقادها به بازداشت خانم پژوه -و دیگر روزنامه‌نگاران و وبلاگ‌نویسان بازداشتی- آنها همچنان در زندان به سر می‌برند. همین موضوع باعث شده است تا «گزارشگران بدون مرز» فراخوانی را با خواست آزادی روزنامه‌نگاران زندانی در ایران منتشر کنند.
کمیته‌ای بین‌المللی از روزنامه‌نگاران نیز با خواست آزادی فریبا پژوه شکل گرفته است.
رضا معینی از سازمان گزارشگران بدون مرز به رادیو فردا می‌گوید: ما ضمن آن که اعلام کرديم خانم فريبا پژوه تنها روزنامه‌نگار زن زندانی در ايران نيست و در ايران ۲۱ روزنامه نگار و هفت وب نگار در زندان به سر می‌برند، اما سازمان گزارشگران بدون مرز از هر گونه حمايت بين‌المللی از روزنامه نگاران ايران دفاع می‌کند. به همين دليل اين فراخوان را در سايت گزارشگران بدون مرز منتشر کرديم برای دعوت از همه خبرنگاران بين‌المللی تا در دفاع از همکارانشان آن را امضا کنند.
آقای معينی! شما اطلاع داريد اتهام مطرح شده عليه خانم فريبا پژوه چيست؟
يکی از مواردی که در پرونده بسياری از روزنامه‌نگاران از جمله خانم پژوه مشخص نيست، اتهامات آنان است و اتهامات مطرح شده بسيار کلی است.
خانم پژوه در مورد مسايل مختلف مورد بازجويی قرار گرفته بدون آن که اتهام او مشخص باشد. در اطلاعيه خبرنگاران بين‌المللی هم آمده روی اين مسئله تأکيد شده که اتهامات خانم پژوه مشخص نيست.
کميته بين‌المللی حمايت برای آزادی فريبا پژوه متشکل از چه روزنامه‌نگارانی و از کدام کشورها است؟
اين کميته بين‌المللی است و متشکل از کشورهای فرانسه، اسپانيا، بلژيک، سوئيس، سوئد و مجموعه‌ای ديگر از خبرنگارانی که با خانم پژوه به نوعی همکاری داشتند و منحصر به کشور خاصی نيست.
آيا در بين اين افراد روزنامه‌نگاران ايرانی هم وجود دارند؟
تا آن جايی که من اطلاع دارم روزنامه‌نگار ايرانی دراين جمع نيست و بيشتر همکاران رسانه‌های اروپايی هستند و به همين اسم خود را معرفی کرده‌اند.
برای کسانی مانند فريبا پژوه اقدامات ديگری هم می‌توانيد انجام دهيد که آزادی آنها تسريع شود؟
وظيفه ما گزارش دهی به افکار عمومی و رسانه‌ها است و درخواست از رسانه‌ها برای کمک به همکاران خود با منعکس کردن اخبار و گزارش دهی به سازمان ها و نهادهای بين‌المللی.
به رغم آن که جمهوری اسلامی فريادزنان می‌گويد که به اين مسايل اعتنا نمی‌کند، اما آن چه در ماه‌های گذشته در ايران رخ داده حاصل تلاش همه هموطنان و افکار عمومی جهان برای نجات جان زندانيان بوده است وگرنه ما دوباره با همان فجايع دهه ۶۰ در ايران روبه‌رو می‌شديم.
آقای معينی! به مادر فریبا پژوه گفته‌اند هيچ دليلی برای آزاد نشدن فريبا پژوه وجود ندارد، اما با وجود اين که روز يکشنبه قرار بوده دادستان تهران را ببيند به او اجازه ملاقات نداده‌اند.
اين نوع برخوردهای دستگاه قضايی برخورد تازه‌ای نيست. قول و قرارهايی که می‌دهند و تهديدهايی مبنی بر اين که حرف نزنيد تا همه چيز درست شود، تا کنون نتوانسته به وضعيت روزنامه‌نگاران کمک کند و در شأن هيچ دستگاه قضايی نيست که با فريب و خبرسازی و دروغ با خانواده کسانی که جان زندانيانشان در دست اين افراد است برخورد کنند.
نگرانی برای فريبا پژوه، بهمن احمدی امويی که از او بی‌خبريم، سعيد ليلاز که به نه سال زندان محکوم شده، مهدی حسين زاده، عيسی سحرخيز، مسعود باستانی و ديگر زندانيان نگرانی جدی است و بی‌خبری خانواده از وضعيت زندانی نوعی شکنجه است که بايد به آن توجه کرد.