یک مصاحبه تلویزیونی بی‌حاصل دیگر از روحانی؛ رئیس‌جمهور در فرصت مفصلی که دراختیار داشت، نه تنها به‌خاطر کاستی‌ها و ناکارآمدی‌های کابینه‌اش ـ به‌ویژه در بخش اقتصادی ـ از ایرانیان عذرخواهی نکرد، بلکه با لبخندهای همیشگی به توجیه وضع پرداخت و تلاش کرد آرامش‌بخشی کند؛ کوششی آشکارا ناکام.
برخلاف تصویر تبلیغاتی که آیت‌الله خامنه‌ای می‌کوشد از خود و حکومت ارائه دهد، پرهیز و بلکه گریز کانون حاکمیت سیاسی در ایران از مذاکره با ایالات متحده، نشانه‌ای محسوس و مهم از عدم‌اقتدار است. این نکته اتفاقا و برخلاف خواست رأس هرم نظام سیاسی در جمهوری اسلامی، به زیان نظام ـ و البته ایران ـ تمام خواهد شد؛ چراکه سوی مقابل را برای تداوم و تشدید فشارها، تحریک و تشویق می‌کند.
مرتضی کاظمیان: حصر بدون محاکمه و غیرقانونی رهبران جنبش سبز نیز به ۲۶۶۷ روز رسیده و به نودمین ماه خود پا گذاشته است. بازداشتی که مبتنی بر تصریح برخی مقام‌های ارشد رژیم با نظر مستقیم رهبر جمهوری اسلامی رخ داده و همچنان ادامه دارد.
یادداشتی از مرتضی کاظمیان--درحالی‌که با خروج آمریکا از برجام و بازگشت تحریم‌های ایالات متحده، موج جدیدی از فشار و محدودیت متوجه اقتصاد آسیب‌دیده و شکننده ایران شده، رهبر جمهوری اسلامی بار دیگر بر تعقیب پروژه‌های موشکی تأکید کرده است.
مرتضی کاظمیان: صدها امضاکننده با اسم و مشخصات، و در مضمونی بی‌سابقه در بین نیروهای همدل با رهبری، اینک پشت احمدی‌نژاد و مشایی و بقایی ایستاده‌اند. آن‌هم در زمانی‌که بقایی و مشایی در زندان هستند و احمدی‌نژاد به‌گونه‌ای فزاینده مورد قهر و بی‌اعتنایی و انتقاد تند رسانه‌ها و اصحاب حکومت ـ حتی وزرای دولت‌های خود ـ قرار گرفته است. از این زاویه است که به نظر می‌رسد «احمدی‌نژادی‌ها» از سامان یک باند سیاسی به جریانی سیاسی تغییر موقعیت محسوس داده‌اند.
یادداشتی از مرتضی کاظمیان - موج اجتماعی تأمل‌برانگیزی در اعتراض به حجاب اجباری در هفته‌های اخیر بخش مهمی از جامعه ایران را تحت‌تأثیر خود قرار داده است، کنشی که آشکارا به وضع نامطلوب موجود در حوزه پوشش معترض است و تغییرخواهی را به‌گونه‌ای مدنی و مسالمت‌آمیز پی گرفته است.
مرتضی کاظمیان - «قانون اساسی بن‌بست‌ها را برداشته و ظرفیت بزرگی دارد و اگر در موضوعی با هم بحث داریم باید به اصل ۵۹ مراجعه کنیم که طبق آن باید به آرای مردم مراجعه کرد.» این بخش از سخنان روحانی در مراسم ۲۲ بهمن، موجی از مناقشه و واکنش جدید برانگیخته است...
یادداشتی از مرتضی کاظمیان--در جدیدترین اظهارنظر، و در آستانه سال‌روز پیروزی انقلاب اسلامی، حسن روحانی رئیس‌جمهوری ایران از اهمیت و ضرورت شنیده‌شدن «صدای نصیحت مردم» توسط حکومت، و حق «اظهارنظر و نقد» و حتی «اعتراض» شهروندان سخن گفته است.
یادداشتی از مرتضی کاظمیان--فیلم‌هایی که به تازگی از جلسه غیرعلنی انتخاب رهبر دوم جمهوری اسلامی توسط خبرگان رهبری منتشر شده، سندهای جدید و مهمی از کیفیت حکومت روحانیان در ایران است.
یادداشتی از مرتضی کاظمیان--ایران سال‌هاست نشانه‌های برخورداری از «جامعه جنبشی» را بروز می‌دهد. از سویی توالی بحران‌ها وجود دارد؛ از سویی هر امر اجتماعی و اقتصادی ظرفیت مبدل شدن به امر سیاسی دارد؛ و از طرفی، بی‌اعتمادی معناداری میان جامعه و حکومت موجود است.
یادداشتی از مرتضی کاظمیان-- سرانجام آیت‌الله خامنه‌ای علیه احمدی‌نژاد ـ مشایی موضع گرفت. قابل حدس بود؛ دیر و زود داشت، سوخت و سوز نه. نمی‌شد بی‌پروا به منتصب رهبر جمهوری اسلامی در دستگاه قضایی حمله کرد، و به سکوت شخص اول نظام دل‌خوش ساخت.
مرتضی کاظمیان در یادداشت خود می‌نویسد: شهر قم به‌مثابه یکی از مصادیق برجسته کارنامه جمهوری اسلامی قابل ارزیابی مستقل است؛ چراکه حکومت ایران به‌دلیل اهمیت ویژه آن، تلاشی معنادار و هزینه‌کردی نجومی برای توسعه و آبادانی آن در چهار دهه اخیر مبذول کرده است.
بودجه اختصاص‌یافته برای نهادهای حوزوی و ایدئولوژیک و تبلیغاتی، از سویی طیفی از روحانیت و بخشی از جامعه را به همدلی و همراهی با حکومت تشویق می‌کند، و از سوی دیگر، هم‌زمان، ناراضیان بیشتری در جامعه می‌آفریند.
به طنز می‌ماند؛ اعتراض صریح و علنی محمود احمدی‌نژاد علیه قوه قضاییه و دیکتاتوری. کسی که اعلام پیروزی‌اش در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ به نقطه عطفی در تاریخ جمهوری اسلامی مبدل شد و موجبی برای سرکوب خونین شهروندان، اینک با همفکرانش در موقعیت اپوزیسیونی قرار گرفته و تند و بی‌پرده به مقام‌های ارشد دستگاه قضایی انتقاد می‌کند.
زلزله غرب ایران تنها صدها قربانی و هزاران مجروح و چند ده هزار آسیب‌دیده و بی‌خانمان بجا نگذاشت؛ زلزله مزبور همچنین تنها از وضع ناامیدکننده مدیریت بحران و امدادرسانی در ایران پرده برنگرفت؛ زلزله شواهد تأمل‌برانگیزی از وجود گسل‌های آسیب‌رسان در مفهوم «اعتماد اجتماعی» به‌همراه داشت.
بیش از ربع قرن از رهبری آیت‌الله خامنه‌ای می‌گذرد. او در ۲۶ سال گذشته، قدرتمندترین شخص حقیقی و حقوقی ایران بوده است. رأس هرم نظام سیاسی گستره‌ای از اختیارات ـ قانونی و فراقانونی ـ دارد. با وجود این همه، او همچنان نسبت به آنچه در کشور رخ می‌دهد، مسئولیت‌ناپذیر نشان می‌دهد.
یادداشت مرتضی کاظمیان: کانون مرکزی قدرت با وابسته‌کردن حوزه به خود، از یک‌طرف، مبلغان و مدافعان خود را افزایش می‌دهد؛ از از طرف دیگر، عوارض حوزه مستقل و روحانیان نقاد حکومت و همدل با جامعه را تقلیل می‌دهد؛و از طرفی، برای خود «مشروعیت»تراشی می‌کند، مشروعیتی که «دموکراتیک» و برآمده از انتخابات آزاد، سالم و عادلانه نیست.
جریان اصلاح‌طلبی در ایران حال خوشی ندارد؛ با وجود پیروزی نامزد مورد حمایت در انتخابات ریاست جمهوری و حتی برخی از شوراها، اصلاح‌طلبان به حاشیه میدان سیاست رانده شده‌اند. آنچه به‌شکل ملموسی جریان دارد، بازیگری اعتدال‌گرایان و میانه‌روها و عمل‌گرایان اردوگاه اصول‌گرایی، زیر چتر منویات و خط‌مشی‌گذاریهای کانون مرکزی قدرت است.
یادداشتی از مرتضی کاظمیان--جهت‌گیری های اخیر کاخ سفید و سخنان رئیس‌جمهور ایالات متحده علیه جمهوری اسلامی به‌گونه‌ای قابل حدس بازتاب‌های همسویی در حاکمیت سیاسی ایران داشت.
اگر سیاست‌های سخت‌گیرانه نژادی در آفریقای جنوبی از نیمه قرن بیستم به تکوین «آپارتاید» منتهی شد، در ایران نیز ـ سوگمندانه ـ زیر سایه استبداد دینی، چنین مواجهه غیررسمی علیه «شهروندان غیرخودی و ناهمسو» جریان دارد
بیشتر
