به گزارش رویترز، ايران تصميم دارد سال آينده يک راکتور آب سنگين را در شهر اراک راه اندازی کند.
غرب نگران است که تهران از این راکتور برای ساخت بمب اتمی استفاده کند. اسرائيل در گذشته چنين تأسيساتی را در منطقه خاورميانه بمب باران کرده و نشان داده است که وجود آنها را در همسايگی خود تحمل نمی کند.
رویترز می افزاید اين بار نيز امکان دارد اين کشور پيش از آغاز به کار رآکتور اراک دست به کار شود و در اقدامی مشابه با دخالت نظامی آن را هدف قرار دهد.
به گزارش خبرگزاری رويترز، کارشناسان غرب و اسرائيل برنامه زمانی راه اندازی مرکز پژوهشی آب سنگين اراک را به دقت زير نظر گرفته و می گويند هرگونه عمليات احتمالی عليه اين پايگاه بايد ترجيحاً پيش از بهره برداری از آن به مرحله اجرا درآيد، چرا که در غير اين صورت امکان نشت راديواکتيو در منطقه وجود خواهد داشت.
جمهوری اسلامی می گويد هدفش از راه اندازی اين تأسيسات ساخت ايزوتوپ برای مصارف پزشکی و کشاورزی است. اما در مقابل، تحليلگران می گويند اين نوع مرکز هسته ای توانايی آن را دارد که از طريق فرآوری مجدد سوخت مصرفی پلوتونيم مورد نياز برای ساخت جنگ افزار هسته ای را نيز توليد کند، - چيزی که ايران می گويد قصدی برای انجام آن ندارد.
در اين ميان، زمان به سرعت برای مخالفان اين پروژه که به دنبال توقف آن هستند، در حال گذر است.
آموس يادلين، رئيس پيشين اطلاعات ارتش اسرائيل به رویترز می گويد: «هرکس که حمله به يک رآکتور فعال را در برنامه اش دارد بايد خود را آماده يک چرنوبيل ديگر هم کرده باشد.» اشاره يادلين به سانحه يکی از رآکتورهای اتحاد شوروی است که در سال ۱۹۸۶ ميلادی ذرات راديواکتيور را برفراز بخش وسيعی از قاره اروپا پخش کرد: «و هيچ کس راضی به انجام چنين کاری نيست.»
اين مقام سابق اطلاعاتی ارتش اسرائيل که امروز در مؤسسه مطالعات امنيت ملی دانشگاه تل آويو به فعاليت مشغول است، يکی از هشت خلبانی بود که در سال ۱۹۸۱ رآکتور اوسيراک را در عراق بمباران کردند. رآکتور فوق در آن زمان هنوز در مرحله احداث بود که اسرائيل به اين نتيجه رسيد که به زودی شروع به کار خواهد کرد و برای جلوگيری از نشت راديواکتيو در همان مرحله آن را بمباران کرد.
در موردی مشابه، اسرائيل برای پيشگيری از دسترسی دشمنانش به توان ساخت جنگ افزارهای هسته ای، مرکزی را در سوريه در سال ۲۰۰۷ هدف حمله قرار داد که، به گفته مقام های آمريکايی رآکتوری بود که با کمک کره شمالی ساخته شده بود. سوريه اين ادعا را رد کرده است.
از ديگر سو، تهران می گويد اين زرادخانه اتمی اسرائيل است که صلح و ثبات منطقه را تهديد می کند.
با اين حال، سرباز زدن تهران از توقف فعاليت های هسته ای، و عدم توجه به مطالبات شورای امنيت سازمان ملل متحد به علاوه فقدان شفافيت اين کشور در برابر آژانس بين المللی انرژی هسته ای به شک و ترديدها درباره مقاصد اصلی ايران از پيگيری برنامه هسته ای دامن زده است.
از ديگر سو بايد توجه داشت که تا به امروز کارشناسان بسياری در زمينه توانايی نيروهای متعارف اسرائيل در آسيب رساندن به تأسيسات دورافتاده، پراکنده و مستحکم ايران ابراز ترديد کرده اند.
رویترز در پایان می افزاید به رغم چنين ترديدهايی، ايدو نهوشتان، فرمانده سابق نيروی هوايی اسرائيل، تأکيد می کند که بين مراکز هسته ای فوردو، نطنز و اراک به عنوان اهداف نظامی تفاوت های زيادی وجود دارد و «از ديد کيفيت و کميت اهداف تفاوت بارزی است.»
غرب نگران است که تهران از این راکتور برای ساخت بمب اتمی استفاده کند. اسرائيل در گذشته چنين تأسيساتی را در منطقه خاورميانه بمب باران کرده و نشان داده است که وجود آنها را در همسايگی خود تحمل نمی کند.
رویترز می افزاید اين بار نيز امکان دارد اين کشور پيش از آغاز به کار رآکتور اراک دست به کار شود و در اقدامی مشابه با دخالت نظامی آن را هدف قرار دهد.
به گزارش خبرگزاری رويترز، کارشناسان غرب و اسرائيل برنامه زمانی راه اندازی مرکز پژوهشی آب سنگين اراک را به دقت زير نظر گرفته و می گويند هرگونه عمليات احتمالی عليه اين پايگاه بايد ترجيحاً پيش از بهره برداری از آن به مرحله اجرا درآيد، چرا که در غير اين صورت امکان نشت راديواکتيو در منطقه وجود خواهد داشت.
جمهوری اسلامی می گويد هدفش از راه اندازی اين تأسيسات ساخت ايزوتوپ برای مصارف پزشکی و کشاورزی است. اما در مقابل، تحليلگران می گويند اين نوع مرکز هسته ای توانايی آن را دارد که از طريق فرآوری مجدد سوخت مصرفی پلوتونيم مورد نياز برای ساخت جنگ افزار هسته ای را نيز توليد کند، - چيزی که ايران می گويد قصدی برای انجام آن ندارد.
در اين ميان، زمان به سرعت برای مخالفان اين پروژه که به دنبال توقف آن هستند، در حال گذر است.
آموس يادلين، رئيس پيشين اطلاعات ارتش اسرائيل به رویترز می گويد: «هرکس که حمله به يک رآکتور فعال را در برنامه اش دارد بايد خود را آماده يک چرنوبيل ديگر هم کرده باشد.» اشاره يادلين به سانحه يکی از رآکتورهای اتحاد شوروی است که در سال ۱۹۸۶ ميلادی ذرات راديواکتيور را برفراز بخش وسيعی از قاره اروپا پخش کرد: «و هيچ کس راضی به انجام چنين کاری نيست.»
اين مقام سابق اطلاعاتی ارتش اسرائيل که امروز در مؤسسه مطالعات امنيت ملی دانشگاه تل آويو به فعاليت مشغول است، يکی از هشت خلبانی بود که در سال ۱۹۸۱ رآکتور اوسيراک را در عراق بمباران کردند. رآکتور فوق در آن زمان هنوز در مرحله احداث بود که اسرائيل به اين نتيجه رسيد که به زودی شروع به کار خواهد کرد و برای جلوگيری از نشت راديواکتيو در همان مرحله آن را بمباران کرد.
در موردی مشابه، اسرائيل برای پيشگيری از دسترسی دشمنانش به توان ساخت جنگ افزارهای هسته ای، مرکزی را در سوريه در سال ۲۰۰۷ هدف حمله قرار داد که، به گفته مقام های آمريکايی رآکتوری بود که با کمک کره شمالی ساخته شده بود. سوريه اين ادعا را رد کرده است.
از ديگر سو، تهران می گويد اين زرادخانه اتمی اسرائيل است که صلح و ثبات منطقه را تهديد می کند.
با اين حال، سرباز زدن تهران از توقف فعاليت های هسته ای، و عدم توجه به مطالبات شورای امنيت سازمان ملل متحد به علاوه فقدان شفافيت اين کشور در برابر آژانس بين المللی انرژی هسته ای به شک و ترديدها درباره مقاصد اصلی ايران از پيگيری برنامه هسته ای دامن زده است.
از ديگر سو بايد توجه داشت که تا به امروز کارشناسان بسياری در زمينه توانايی نيروهای متعارف اسرائيل در آسيب رساندن به تأسيسات دورافتاده، پراکنده و مستحکم ايران ابراز ترديد کرده اند.
رویترز در پایان می افزاید به رغم چنين ترديدهايی، ايدو نهوشتان، فرمانده سابق نيروی هوايی اسرائيل، تأکيد می کند که بين مراکز هسته ای فوردو، نطنز و اراک به عنوان اهداف نظامی تفاوت های زيادی وجود دارد و «از ديد کيفيت و کميت اهداف تفاوت بارزی است.»
