جیمز کان بازیگر شناخته شده هالیوود که در نقش سانی کورلئونه در فیلم پدرخوانده درخشیده و نامزد جایزه اسکار شده بود، روز چهارشنبه ششم ژوئیه درگذشت.
خانواده او در توئیتر مرگ او را در هشتاد و دو سالگی اعلام کردند، بی‌آن که به دلیل مرگ او اشاره‌ای کرده باشند.
کان در خانواده‌ای یهودی در نیویورک به دنیا آمد و پدرش یک قصاب بود. جیمز که علاقه‌ای به شغل پدر نداشت، به فوتبال آمریکایی علاقه نشان داد، اما خیلی زود جذب بازیگری شد و در دانشگاه هوفسترا در نیویورک به تحصیل بازیگری پرداخت؛ جایی که فرانسیس فورد کوپولا را ملاقات کرد و دوستی‌ای بین آنها ایجاد شد که نتیجه‌اش یک همکاری طولانی مدت از جمله در فیلم پدرخوانده شد که مهم‌ترین و مشهورترین نقش او را در قالب بزرگ‌ترین پسر دون کورلئونه رقم زد.
در ابتدا قرار بود جیمز کان نقش مایکل کورلئونه را ایفا کند اما این نقش در نهایت به آل پاچینو رسید و نقش برادر بزرگ‌تر او، سانی، به کان رسید؛ برادری که قرار بود وارث عنوان پدرخوانده باشد، اما خیلی زود توسط گروه‌های رقیب به خون کشیده شد. صحنه کشته شدن سانی ، یکی از معروف‌ترین صحنه‌های پدرخوانده است که در آن از صد و چهل ترقه و خون‌های انفجاری بر روی بدن کان استفاده شد تا فوران خون طبیعی به نظر برسد.
اما پیش از آن کان به مدرسه تئاتر هم رفت و در برادوی هم نقش آفرینی کرد. اولین نقش مهمش را در سال ۱۹۶۱ در نمایشی درباره جنگ دوم جهانی به دست آورد و پس از چند نقش کوتاه در سینما و تلویزیون، اولین نقش اصلی‌اش در سینما را با یکی از بزرگ‌ترین فیلمسازان تاریخ سینما رقم زد: هوارد هاکس.
او در سال ۱۹۶۵ در خط سرخ ۷۰۰۰ ایفای نقش کرد و سال بعد در کنار جان وین و رابرت میچام در یکی از وسترن‌های ستایش شده هاکس به نام الدورادو بازی کرد.
پس از همکاری با رابرت آلتمن، در فیلم مردمان باران ( ۱۹۶۹) در کنار رابرت دووال برای فرانسیس فورد کوپولا بازی کرد، و پس از آن حضورش در پدرخوانده (۱۹۷۲) شهرت او را جهانی کرد. یک سال پیشتر در تلویزیون هم با بازی در سریال آواز برایان در نقش برایان پیکولو بازیگر فوتبال آمریکایی که در ۲۶ سالگی بخاطر سرطان درگذشت، بسیار محبوب شده بود.
کان در بخش دوم پدرخوانده (۱۹۷۴) هم در یک فلش بک (بازگشت به گذشته) حضور داشت. او در دهه هفتاد در نقش‌های مختلفی ظاهر شد اما سه نقش بزرگ و بسیار موفق را هم رد کرد: دیوانه از قفس پرید، اینک آخرالزمان و کرامر علیه کرامر.
آخرین حضور او در این دوره به فیلم دزد ساخته مایکل مان (۱۹۸۱) بازمی‌گردد، اما مرگ خواهرش و اعتیادش به مواد مخدر باعث شد برای سال‌هایی از هالیوود فاصله بگیرد، تا این که در سال ۱۹۸۷ با فیلم دیگری از کوپولا به سینما بازگشت.
این بازگشت موفقیت آمیز بود و کان در فیلم مصیبت (۱۹۹۰) ساخته راب راینر یکی از ماندگارترین نقش‌هایش را ایفا کرد.
کودکان و نوجوانان بیشتر او را با بازی در فیلم الف (۲۰۰۳) به یاد دارند، فیلمی که کان نمی‌خواست بازی در آن را بخاطر اسم فیلم قبول کند.
کان چهار بار ازدواج کرد و پنج فرزند دارد. یکی از پسران او به نام اسکات به بازیگری رو آورد و در فیلم‌هایی چون دسته یازده نفره اوشن ایفای نقش کرد.
پس از مرگ او چهره‌های مختلفی چون فرانسیس فورد کوپولا، راب راینر، آل پاچینو و رابرت دنیرو مرگ او را تسلیت گفتند. کوپولا دوستی‌اش با کان را نزدیک‌ترین و طولانی‌ترین رفاقتش با چهره‌های سینمایی خواند و نوشت: «فیلم‌های او و نقش‌های بزرگی که بازی کرد هیچ وقت فراموش نمی‌شود.» پاچینو هم او را دوستی دیرینه، برادر و بازیگری درخشان خواند.
