يک سازمان حقوق بشری در بريتانيا ايالات متحده را متهم کرده که مظنونين به عمليات تروريستی را در چند کشتی، زندانی کرده ولی وزارت دفاع آمريکا گزارش اين نهاد را «نادرست» دانسته است.
«ريپريو» که نهادی غير دولتی است می گويد: دولت آمريکا اين زندانی ها را در ۱۷ کشتی نگهداری می کند و بسياری از اين کشتی ها در اقيانوس هند قرار دارند.
به گزارش خبرگزاری رويترز، اين سازمان مدافع حقوق بشر می گويد: «زندانی ها تحت شکنجه، بازجويی می شدند.»
رپريو اعلام کرده که تا پايان سال جاری گزارشی با تمامی جزئيات از اين زندان های «شناور» منتشر می کند.
در همین حال، جی دی گوردون، سخنگوی وزارت دفاع آمريکا، اعلام کرده که اين «گزارش نادرست است.»
وی افزود: «ما مراکزی برای بازداشت متهمين در داخل کشتی های خود نداريم. زندان های وزارت دفاع آمريکا در عراق، افغانستان و گوانتانامو هستند.»
کلايف استافورد اسميت، مدير حقوقی «رپريو»
با اين حال ارتش آمريکا پذيرفته است که يک شهروند آمريکايی به نام «جان واکر ليند» که متهم به حمایت از القاعده و شورشيان طالبان بوده، پس از دستگيری اش در افغانستان، در اواخر سال ۲۰۰۱، در دو کشتی مختلف به نام های «باتان» و «پلی ليو» نگهداری شده است.
ارتش آمريکا می افزايد که کشتی ها مکان امنی، دور از ميدان جنگ، برای بازجويی اين شهروند آمريکايی محسوب می شد.
با این حال وزرات دفاع آمريکا می گويد که جان واکر ليند به هيچ وجه شکنجه نشده است.
«رپريو» از سه زندانی ديگر نام می برد که در کشتی های آمريکا زندانی شده اند. يکی از آنها، ديويد يهکز، يک شهروند استراليايی است که مظنون به همکاری با گروه های تروريستی بوده است.
اين سازمان همچنين از يکی از زندانی های سابق گوانتانامو نقل قول می کند که ۵۰ نفر در کشتی «باتان» زندانی بوده اند.
«رپيريو» در گزارش خود می افزاید: اطلاعات مربوط به اين کشتی ها را از برخی از مقام های نظامی آمريکا، زندانی های سابق و شورای اروپا به دست آورده است.
کلايف استافورد اسميت، مدير حقوقی «رپريو» به روزنامه گاردين، چاپ لندن، می گويد:« آنها زندانی ها را در کشتی ها نگه می دارند تا خلافکاری های شان تا جايی که ممکن است از چشم رسانه ها و حقوقدان ها دور باشد.»
آمريکا بارها انکار کرده است که مظنونين را شکنجه می دهد، ولی وزارت دادگستری اين کشور در ماه گذشته ميلادی گزارشی را منتشر کرد که در آن از ماموران پليس فدرال آمريکا نقل قول شده بود که برخی از روش های بازجويی ماموران «سیا» يا سازمان جاسوسی آمريکا، در مرز شکنجه کردن محسوب می شود.
«سیا» در بازجويی های خود از روش هايی مانند «شبيه سازی غرق شدن» یا «واتر بوردینگ» استفاده کرده است.
بسياری از کشورهای جهان، نمايندگان آمريکايی و فعالان حقوق بشر می گويند که «شبيه سازی غرق شدن»، يک شکنجه محسوب می شود.
