در لیگ‌های معتبر و حرفه‌ای فوتبال جهان، برخی مربیان به پایان فصل نمی‌رسند. این قاعده در فوتبال ایران برعکس شده و فقط برخی مربیان تا پایان فصل، روی نیمکت تیمشان می‌نشینند!
لیگ تازه به نیمه رسیده اما از ۱۶ باشگاه حاضر، هشت تیم سرمربی خود را تغییر دادند. مربیانی که حتی با ضعیف‌ترین نتایج، از گردونه لیگ برتر بیرون نمی‌روند و صرفاً با همدیگر جابه‌جا می‌شوند.
در این بین، ملوان در ۱۷ هفته سه بار سرمربی خود را تغییر داده و رکورددار فصل است. تغییراتی که اگر مفید بود، این تیم حالا در رده آخر قرار نداشت.
عملکرد مدیران و سرمربیان در فوتبال ایران، تصمیمات و انتخاب‌های آنها، رکوردهای کم‌نظیر و‌گاه بی‌نظیر به جا گذاشته. مثلاً محمود یاوری از اواخر دهه چهل شمسی در سطح اول فوتبال ایران مربیگری می‌کند. حتی بسیاری از شاگردان او نیز سال‌ها مربیگری کرده و حالا دیگر بازنشسته شده‌اند.
یاوری در هفته بیستم لیگ دو سال قبل، روی نیمکت فجر سپاسی نشست و ۴۰ روز بعد به عنوان سرمربی ذوب آهن در مرحله حذفی لیگ حضور پیدا کرد. یک ماه بعد هم در هفته اول لیگ سیزدهم به عنوان سرمربی مس کرمان معرفی شد. حضور مجدد در فجر سپاسی نام چهارمین تیم را طی مدتی تقریباً چهارماهه در کارنامه‌اش ثبت کرد. جز ذوب آهن بقیه تیم‌ها سقوط کردند!
یاوری ۷۵ ساله رکورد دیگری هم دارد و در لیگ دهم با حضور در صبا، پاس همدان و استیل آذین، در یک فصل روی نیمکت سه تیم نشست. در برنامه تلویزیونی ۹۰، یکی از مدیران باشگاه‌ها گفت سردار عزیز محمدی در سازمان لیگ، مربیانی را به تیم‌ها توصیه می‌کند، از جمله یاوری. ادعایی که از سوی این مربی باسابقه تکذیب شد.
دلیل شتاب مدیران در برکناری مربی ناکام و بکارگیری سایر مربیان ناکام چیست؟ سرمربی طی دو ماه، چه تحولاتی می‌تواند در تیمش پدید بیاورد؟
مدیران در توجیه جابجایی‌ها و ترویج سیستم مربیان چرخشی می‌گویند، هدفشان وارد کردن شوک بوده. گویی شوک الکتریکی و اثرگذاری سریع و برق آسا مدنظرشان است.
حالا که لیگ برتر ایران به خاطر جام ملت‌های آسیا تعطیل شده و تیم‌ها درگیر نقل و انتقالات نیم‌فصل هستند، بازار جابجایی مربیان نیز به اندازه خرید و فروش بازیکنان داغ است.
لیگ برتر ایران در حالی به نیمه رسیده که هشت سرمربی، جای خود را به مربیان دیگری داده‌اند. یک مربی استعفا کرد، شش مربی برکنار شدند و یک مربی هم با قطع همکاری، به تیم جدید پیوست.
در سپاهان و در پی نارضایتی هواداران که روی سکو‌ها انعکاس می‌یافت، زلاتکو کرانچار استعفا داد و حسین فرکی سکان هدایت تیم اصفهانی را برعهده گرفت.
علی دایی هم از پرسپولیس برکنار شده و حمید درخشان به جای او روی نیمکت پرسپولیس نشسته. در هفته‌ای که گذشت، صداوسیمای ایران مصاحبه‌ای از برانکو ایوانکوویچ پخش کرد و او را جانشین احتمالی درخشان در ادامه لیگ برتر دانست. خبری که هیات مدیره پرسپولیس تکذیب کرده اما در صورت تغییر حمیدرضا سیاسی مدیرعامل زندانی این باشگاه، دور از ذهن نیست مدیر بعدی، گزینه خود را روی نیمکت بنشاند.
مهدی تارتار از گسترش تبریز برکنار شد و جای خود را به فراز کمالوند داد. کسی که به عنوان سرمربی شهرداری تبریز به جرم تبانی، دو سال از کلیه فعالیت‌های مرتبط با فوتبال محروم شده بود اما این مدت هنوز به پایان نرسیده، او بدون توضیح مشخص و ابهام‌زدایی از سوی فدراسیون فوتبال، به صحنه مربیگری بازگشت.
نصرت ایراندوست از ملوان برکنار شد و جای خود را به استفان موسیلوویچ صربستانی داد. اما او هم پس از کسب نتایجی ضعیف در هفته شانزدهم، جای خود را به فیروز کریمی داد.
سه مربی در یک باشگاه، در حالی که هنوز لیگ در نیمه است! اگر کارنامه ضعیف چند سال اخیر کریمی تداوم یابد، احتمالاً او نیز تا آخر فصل دوام نخواهد آورد و گزینه چهارم در راه خواهد بود.
منصور ابراهیم‌زاده سرمربی پیکان هم برکنار شده و جایش را به عبدالصمد مرفاوی داده. مرفاوی فصل را با صبا قم شروع کرد و حالا مهدی تارتار روی نیمکت صبا می‌نشیند که خودش فصل را با گسترش تبریز شروع کرده بود.
مجید باقری‌نیا از هدایت نفت مسجدسلیمان کنار گذاشته شد. این تیم با مکوندی به لیگ برتر صعود کرد اما نفتی‌ها لیگ را با باقری‌نیا آغاز کردند و سپس مجدداً تیم را دادند به مکوندی.
این جابجایی‌های مکرر و غیرفنی، دربرگیرنده بخشی از پاسخ این سوال است که چرا لیگ برتر ایران، از پویایی و شادابی مورد انتظار هواداران بی‌بهره مانده. به نحوی که سکوهای ورزشگاه‌ها، هر هفته خالیتر از هفته قبل به نظر برسند.
