باشگاه پرسپوليس از انتصاب ژوزه مانوئل به عنوان سرمربی جديد اين تيم خبر داده است. گفته می شود وی بامداد روز چهارشنبه وارد تهران شده و از روز پنجشنبه فعالیت خود را شروع خواهد کرد.
مانوئل پرتغالی در شرايطی جايگزين مصطفی دنيزلی شده که محمد رويانيان مديرعامل اين باشگاه، با برونو متسو و گابريل کالدرون نيز مذاکرات مستقيمی انجام داده بود.
مانوئل ژوزه دی خسوس سيلوا ۶۶ ساله است و سی و چهارمين سال فعاليتش به عنوان سرمربی را در تهران سپری خواهد کرد.
او در پرتغال سال های چندان موفقی را پشت سر نگذاشته و شهرتش را مرهون جام های متعددی است که با الاهلی مصر کسب کرده.
پس از آن که لوئيز فيليپه اسکولاری از تيم ملی پرتغال جدا شد، مانوئل جزو گمانه هايی بود که رسانه های پرتغالی برای جايگزينی اسکولاری مطرح می کردند و خود نيز تمايل شديدی برای احراز اين پست داشت.
اما فدراسيون فوتبال پرتغال تصميم گرفت کارلوس کی روش که اعتبار و سوابق بين المللی اش قابل قياس با مانوئل نبود را انتخاب کند.
مانوئل نيز به تيم ملی آنگولا پيوست اما با اين تيم در مرحله يک چهارم نهايی جام ملت‌های آفريقا حذف شد. او پيش از پيوستن به پرسپوليس، سرمربی الاهلی بود.
بازی جنجالی الاهلی مقابل المصری در استاديوم پورت سعيد، به درگيری هواداران دو تيم، کشته شدن ۷۹ نفر و مصدوميت شديد هزار نفر منجر شد. مانوئل نيز برای هميشه از فوتبال مصر خداحافظی کرد.
علی پروين رييس کميته فنی باشگاه پرسپوليس درباره سرمربی جديد اين تيم می گويد: «ژوزه در ابتدا رقم بالايی مطرح کرده بود که با رايزنی های رويانيان، سرانجام با رقم پيشنهادی موافقت کرد و گفت؛ می خواهم برای پول کار نکنم و پرسپوليس را به قهرمانی برسانم.»
در ادامه به برخی از باشگاه هايی که ژوزه مانوئل روی نيمکت شان نشسته و عناوين مهمی که با اين تيم ها رقم زده است، اشاره شده.
ويتوريا دی گيمارش
سال ۱۹۸۲ توانست اين تيم را به رتبه چهارم ليگ برتر پرتغال برساند و سفيدها را روانه جام اتحاديه باشگاه های اروپا کند.
پورتيموننزه
سال ۱۹۸۵ اين تيم را به رده پنجم ليگ پرتغال و جام يوفا رساند که عنوانی بی سابقه در تاريخ اين باشگاه محسوب می شود. آنها حالا در دسته دوم بازی می کنند.
اسپورتينگ ليسبون
ژوزه در اولين فصل حضورش، قهرمانی ليگ پرتغال را با اختلاف دو امتياز از دست داد. در دومين فصل اما پس از انجام شش بازی بدون برد، از اين باشگاه اخراج شد.
سپس در تيم براگا نيز به موفقيتی دست نيافت. سال ۱۹۹۰ به اسپورتينگ ليسبون بازگشت اما بار ديگر از اين تيم اخراج شد تا هدايت اسپينو را در دسته دوم به عهده بگيرد. ناکامی های او اما همچنان تداوم يافت.
بوآويشتا
سال ۱۹۹۲ با اين تيم به قهرمانی در جام حذفی پرتغال رسيد. سپس سوپر جام پرتغال را تصاحب کرد. پس از پنج سال حضور در بوآويشتا، مهم ترين عنوان ليگی اش کسب يک مقام سومی بود.
سال ۱۹۹۶ با ماريتيمو قرارداد بست اما همان فصل، جايگزين پائولو اوتوری (سرمربی فعلی تيم ملی قطر) در بنفيکا شد و با اين تيم به رتبه سوم ليگ پرتغال دست يافت. گرچه چنين نتيجه ای برای هواداران بنفيکا يعنی ناکامی محض.
او سال ۱۹۹۷ را هم در بنفيکا ماندگار شد اما شکست تحقيرآميز مقابل ريوآوه باعث شد بار ديگر حکم اخراجش صادر شود.
در تيم يونيائو لی يرا نيز چندان دوام نياورد و قبل از پايان فصل، مسئوليت خود را به ژوزه مورينيو سرمربی فعلی رئال مادريد سپرد.
الاهلی مصر
در اولين تجربه اش به عنوان سرمربی در اين تيم، رئال مادريد را در بازی دوستانه شکست داد. پيروزی ۶-۱ مقابل الزمالک از جمله نتايج درخشان او در نخستين فصل حضورش در ليگ مصر بود.
در ليگ قهرمانان آفريقا توانست با اين تيم به جام قهرمانی برسد و سال ۲۰۰۲ سوپر کاپ آفريقا را نيز کسب کند.
در ادامه اما از سمت خود اخراج شد و راهی تيم بلننسس شد که توفيق خاصی را کسب نکرد.
مانوئل در سال ۲۰۰۳ به الاهلی مصر بازگشت تا شش سال در اين تيم بماند. او رکوردی جالب توجه را رقم زد و ۵۵ بازی بدون شکست را سپری کرد.
همچنين توانست چهار دوره متوالی، ليگ قهرمانان آفريقا را فتح کند و يک نايب قهرمانی نيز به دست بياورد. سه بار هم در سوپر کاپ آفريقا به پيروزی رسيد.
مانوئل پنج دوره پياپی عنوان قهرمانی ليگ مصر را از آن خود کرد و دو بار نيز فاتح جام حذفی اين کشور شد.
موفق‌ترين دوره ژوزه در الاهلی، فصل ۰۶-۲۰۰۵ بود که بدون شکست به پايان رسيد و عناوين قهرمانی ليگ برتر، جام حذفی و ليگ قهرمانان آفريقا هم به دست آمد.
اين مربی در سال ۲۰۰۶ با الاهلی به مقام سوم جام باشگاه‌های جهان رسيد و همان سال به عنوان برترين مربی قاره آفريقا انتخاب شد.
سال ۲۰۱۰ هدايت الاتحاد عربستان را به عهده گرفت و پس از هشت تساوی متوالی، برای سومين بار به الاهلی مصر بازگشت که ناموفق‌ترين دوره حضورش بود.
او پس از ناکامی ۳-۱ مقابل باشگاه ال مصری که در روز فاجعه ورزشگاه پورت سعيد رقم خورد، اعلام کرد که ديگر حاضر به ادامه فعاليت در مصر نيست.
مانوئل پرتغالی در شرايطی جايگزين مصطفی دنيزلی شده که محمد رويانيان مديرعامل اين باشگاه، با برونو متسو و گابريل کالدرون نيز مذاکرات مستقيمی انجام داده بود.
مانوئل ژوزه دی خسوس سيلوا ۶۶ ساله است و سی و چهارمين سال فعاليتش به عنوان سرمربی را در تهران سپری خواهد کرد.
او در پرتغال سال های چندان موفقی را پشت سر نگذاشته و شهرتش را مرهون جام های متعددی است که با الاهلی مصر کسب کرده.
پس از آن که لوئيز فيليپه اسکولاری از تيم ملی پرتغال جدا شد، مانوئل جزو گمانه هايی بود که رسانه های پرتغالی برای جايگزينی اسکولاری مطرح می کردند و خود نيز تمايل شديدی برای احراز اين پست داشت.
اما فدراسيون فوتبال پرتغال تصميم گرفت کارلوس کی روش که اعتبار و سوابق بين المللی اش قابل قياس با مانوئل نبود را انتخاب کند.
مانوئل نيز به تيم ملی آنگولا پيوست اما با اين تيم در مرحله يک چهارم نهايی جام ملت‌های آفريقا حذف شد. او پيش از پيوستن به پرسپوليس، سرمربی الاهلی بود.
بازی جنجالی الاهلی مقابل المصری در استاديوم پورت سعيد، به درگيری هواداران دو تيم، کشته شدن ۷۹ نفر و مصدوميت شديد هزار نفر منجر شد. مانوئل نيز برای هميشه از فوتبال مصر خداحافظی کرد.
علی پروين رييس کميته فنی باشگاه پرسپوليس درباره سرمربی جديد اين تيم می گويد: «ژوزه در ابتدا رقم بالايی مطرح کرده بود که با رايزنی های رويانيان، سرانجام با رقم پيشنهادی موافقت کرد و گفت؛ می خواهم برای پول کار نکنم و پرسپوليس را به قهرمانی برسانم.»
در ادامه به برخی از باشگاه هايی که ژوزه مانوئل روی نيمکت شان نشسته و عناوين مهمی که با اين تيم ها رقم زده است، اشاره شده.
ويتوريا دی گيمارش
سال ۱۹۸۲ توانست اين تيم را به رتبه چهارم ليگ برتر پرتغال برساند و سفيدها را روانه جام اتحاديه باشگاه های اروپا کند.
پورتيموننزه
سال ۱۹۸۵ اين تيم را به رده پنجم ليگ پرتغال و جام يوفا رساند که عنوانی بی سابقه در تاريخ اين باشگاه محسوب می شود. آنها حالا در دسته دوم بازی می کنند.
اسپورتينگ ليسبون
ژوزه در اولين فصل حضورش، قهرمانی ليگ پرتغال را با اختلاف دو امتياز از دست داد. در دومين فصل اما پس از انجام شش بازی بدون برد، از اين باشگاه اخراج شد.
سپس در تيم براگا نيز به موفقيتی دست نيافت. سال ۱۹۹۰ به اسپورتينگ ليسبون بازگشت اما بار ديگر از اين تيم اخراج شد تا هدايت اسپينو را در دسته دوم به عهده بگيرد. ناکامی های او اما همچنان تداوم يافت.
بوآويشتا
سال ۱۹۹۲ با اين تيم به قهرمانی در جام حذفی پرتغال رسيد. سپس سوپر جام پرتغال را تصاحب کرد. پس از پنج سال حضور در بوآويشتا، مهم ترين عنوان ليگی اش کسب يک مقام سومی بود.
سال ۱۹۹۶ با ماريتيمو قرارداد بست اما همان فصل، جايگزين پائولو اوتوری (سرمربی فعلی تيم ملی قطر) در بنفيکا شد و با اين تيم به رتبه سوم ليگ پرتغال دست يافت. گرچه چنين نتيجه ای برای هواداران بنفيکا يعنی ناکامی محض.
او سال ۱۹۹۷ را هم در بنفيکا ماندگار شد اما شکست تحقيرآميز مقابل ريوآوه باعث شد بار ديگر حکم اخراجش صادر شود.
در تيم يونيائو لی يرا نيز چندان دوام نياورد و قبل از پايان فصل، مسئوليت خود را به ژوزه مورينيو سرمربی فعلی رئال مادريد سپرد.
الاهلی مصر
در اولين تجربه اش به عنوان سرمربی در اين تيم، رئال مادريد را در بازی دوستانه شکست داد. پيروزی ۶-۱ مقابل الزمالک از جمله نتايج درخشان او در نخستين فصل حضورش در ليگ مصر بود.
در ليگ قهرمانان آفريقا توانست با اين تيم به جام قهرمانی برسد و سال ۲۰۰۲ سوپر کاپ آفريقا را نيز کسب کند.
در ادامه اما از سمت خود اخراج شد و راهی تيم بلننسس شد که توفيق خاصی را کسب نکرد.
مانوئل در سال ۲۰۰۳ به الاهلی مصر بازگشت تا شش سال در اين تيم بماند. او رکوردی جالب توجه را رقم زد و ۵۵ بازی بدون شکست را سپری کرد.
همچنين توانست چهار دوره متوالی، ليگ قهرمانان آفريقا را فتح کند و يک نايب قهرمانی نيز به دست بياورد. سه بار هم در سوپر کاپ آفريقا به پيروزی رسيد.
مانوئل پنج دوره پياپی عنوان قهرمانی ليگ مصر را از آن خود کرد و دو بار نيز فاتح جام حذفی اين کشور شد.
موفق‌ترين دوره ژوزه در الاهلی، فصل ۰۶-۲۰۰۵ بود که بدون شکست به پايان رسيد و عناوين قهرمانی ليگ برتر، جام حذفی و ليگ قهرمانان آفريقا هم به دست آمد.
اين مربی در سال ۲۰۰۶ با الاهلی به مقام سوم جام باشگاه‌های جهان رسيد و همان سال به عنوان برترين مربی قاره آفريقا انتخاب شد.
سال ۲۰۱۰ هدايت الاتحاد عربستان را به عهده گرفت و پس از هشت تساوی متوالی، برای سومين بار به الاهلی مصر بازگشت که ناموفق‌ترين دوره حضورش بود.
او پس از ناکامی ۳-۱ مقابل باشگاه ال مصری که در روز فاجعه ورزشگاه پورت سعيد رقم خورد، اعلام کرد که ديگر حاضر به ادامه فعاليت در مصر نيست.
