بانک جهانی در تازه‌ترین گزارش خود از بحران «نامرئی» کیفیت آب در جهان خبر داده و ایران را نیز در میان کشورهایی قرار داده است که با بالاترین درجه ریسک مواجه هستند.
بر اساس این گزارش که در سایت رسمی بانک جهانی منتشر شده است، بحران کیفیت آب در حال از بین بردن یک‌سوم اقتصاد بالقوه مناطقی است که با بحران شدید کیفیت آب مواجه هستند و این مشکل همچنین تهدیدی جدی برای سلامتی مردم و محیط زیست است.
این گزارش ۱۴۲ صفحه‌ای می‌افزاید ابعاد نامعلومی از تاثیر عواملی که باعث آلودگی آب است به تدریج روشن می‌شود.
این گزارش می‌افزاید نتایج پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد که چگونه عواملی مانند باکتری‌ها، فاضلاب شهری، مواد شیمیایی و پلاستیک‌ها می‌توانند اکسیژن آب را از بین ببرند و آب را به حدی مسموم کنند که برای انسان و اکوسیستم خطرناک باشد.
بانک جهانی می‌گوید معمولا در تحقیقات بین‌المللی موضوع کمبود آب و بحران خشکسالی و غیره مورد توجه قرار می‌گیرد، اما کیفیت آب بحرانی است که باید آن را به شدت جدی گرفت.
ریسک کیفیت آب در کشورهای مختلف جهان:
این گزارش نهادهای بین‌المللی، دولتی و محلی را به افزایش توجه به موضوع آلودگی آب دعوت کرده و هشدار داده است که این بحران نیاز به حل سریع دارد، چرا که می‌تواند یک سوم تولید ناخالص داخلی مناطقی را که با بحران آلودگی آب مواجه هستند از بین ببرد و مردم را با قحطی و محیط زیست را با نابودی مواجه سازد.
عواملی مانند تغییر کاربری زمین برای کشاورزی، صنعتی و ساختمان‌سازی، نابودی جنگل‌ها، تغییرات اقلیمی که باعث به‌هم خوردن الگوهای متداول بارندگی می‌شود، عدم رعایت استانداردهای محیط زیستی و غیره، باعث از بین رفتن کیفیت آب می‌شود. برای نمونه نیتروژن که عنصری حیاتی برای کشاورزی است و بسیار از کشاورزان از مواد دارای نیتروژن مانند کودهای شیمیایی برای افزایش بهرهوری محصولات خود استفاده می‌کنند، نهایتا با بارندگی وارد رودخانه‌ها می‌شود و باعث ایجاد مواد سمی در آب رودخانه شده و منجر به از بین رفتن اکوسیستم می‌شود.
این عوامل به همراه از بین رفتن خاک مرغوب، خشکسالی‌ها، توفان و استفاده بی‌رویه از منابع زیرزمینی آب باعث می‌شود که سالانه تولیدات محصولات کشاورزی به اندازه تغذیه ۱۷۰ میلیون نفر از بین برود.
این گزارش می‌افزاید که از بین رفتن کیفیت آب و خاک در بخش‌های گسترده‌ای از جهان در حال وقوع است و باید سریع جلو این پدیده گرفته شود.
طی سال‌های گذشته، گزارش‌های متعددی از تاثیرات مخرب فعالیت انسانی بر محیط زیست منتشر شده است، از جمله انتشار سالانه حدود ۳۳ میلیارد تن دی‌اکسید کربن از طریق سوخت‌های فسیلی که منجر به گرمایش زمین می‌شود و همچنین رهاسازی فاضلاب صنعتی و خانگی به طبیعت و رودخانه‌ها، وجود بیش از پنج تریلیون تن آلاینده‌های پلاستیکی در دریاها و اقیانوس‌ها و موارد دیگر.
