از همان ابتدا که قم قرنطینه نشد تا حالا که اماکن مذهبی قرار است در آستانه ماه رمضان باز شود، از تعطیلی دیرهنگام مشاغل تا بازگشایی زودهنگام آن‌ها... در طول تمامی این چند ماه سیاست‌های جمهوری اسلامی حاکی از از میل به بازگشایی و ناشکیبایی در برابر فاصله‌گذاری است.
صد روز از شلیک پدافند سپاه به پرواز ۷۵۲ می‌گذرد؛ صد روزی که با انکار آغاز شد، با پنهان‌کاری ادامه یافت و حالا در این مرحله به تلاش‌های محرمانه دیپلماتیک جمهوری اسلامی برای فیصله یافتن پرونده در سطح بین‌المللی رسیده است.
از آن شنبه که به‌گفته حسن روحانی قرار بود همه‌چیز به «حالت عادی» بازگردد، تا این جمعه ۴۰ روز می‌گذرد؛ هیچ چیز به «حالت عادی» بازنگشته است و آمار رسمی دولت - که در صحت آن همواره تردید جدی وجود داشته و دارد – از ۹۵ مورد ابتلا در آن شنبه به حدود ۵۵ هزار مورد در این جمعه رسیده است.
اگرچه حرکاتی همانند لیسیدن ضریح همزمان با شیوع ویروس کرونا در ایران نوع نگاه همه مذهبیون جامعه را نمایندگی نمی‌کند، اما رویدادهایی از این دست بار دیگر به یک بحث تاریخی دامن زده است: تضاد یا هم‌زیستی دین و علم، به‌ویژه در زمان دست‌وپنجه نرم کردن با فجایع انسانی.
پس از سکوت درباره آمار قربانیان آبان‌ماه، پنهان‌کاری درباره شلیک به هواپیما و ارائه اعداد و ارقامی از شرکت در انتخابات مجلس که بسیاری با تردید به آن می‌نگرند، حالا نوبت به ویروس کرونا رسیده است.
انتخابات مجلس شورای اسلامی روز جمعه در پس‌لرزه‌های دو اتفاق بزرگی رقم می‌خورد که ایران را تکان داد؛ سرنگونی هواپیمای اوکراینی توسط سپاه و پنهان‌کاری نظام از یک سو و سرکوب خونبار اعتراضات آبان از سوی دیگر.
گویی تحمل آن گلایه‌های خودی‌ها در بازی قدرت، انحرافی بود از اصل؛ که حالا قرار است تصحیح شود. حاکمیت عزم کرده است که فضایش را یک‌دست‌تر کند؛ نزدیک‌تر به نیمه دوم دهه ۶۰ و نیمه اول ۷۰.
آیا کسانی که مخالف آیت‌الله خامنه‌ای هستند، در این دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی شرکت می‌کنند؟ خود او می‌گوید «باید» بکنند. فضای انتخاباتی در ایران طی دو دهه گذشته شاهد صف‌کشی طرفداران تحریم و مدافعان مشارکت بوده است. آیا این دوره با دوره‌های پیشین، چه از این نظر و چه از دیگر زوایا تفاوتی دارد؟
آیا جمهوری اسلامی با توجه به ابعاد داخلی و بین‌المللی ماجرای سرنگونی هواپیمای مسافربری اوکراین، خواهد توانست این پرونده را به بایگانی تاریخ بفرستد تا خاک بخورد؟
مگر در آن جعبه چیزی سیاه‌تر از شلیک «تصادفی» و بر اثر «خطای انسانی» سپاه به یک هواپیمای مسافربری با دو موشک پی در پی و ۱۷۶ قربانی، می‌تواند وجود داشته باشد؟ این بخش را حکومت پذیرفته است. حالا که پذیرفته، علت پافشاری بر خارج نشدن جعبه سیاه پرواز شماره ۷۵۲ چه می‌تواند باشد؟
در اشارات دیرهنگام و چند جمله‌ای بابت سرنگونی هواپیمای مسافربری با دو موشک نیروهای تحت امرش که جان ۱۷۶ سرنشین را گرفت، تسلیت گفت اما به عنوان فرمانده کل نیروهای مسلح عذرخواهی نکرد. در عوض، از فرماندهان سپاه به خاطر آن‌که «توضیح دادند به مردم و مطالبی را بیان کردند» تشکر کرد.
در این برنامه با کارشناسان مختلف و در همراهی با مخاطبان رادیوفردا به جوانب مختلف سقوط مرگبار پرواز شماره ۷۵۲ خطوط هوایی اوکراین می‌پردازیم.
بیشتر
