امین‌الله رشیدی ۱۰سال پیش گفته بود می‌ترسم بمیرم و انتشار کتاب «ایران در رهگذر زمان تا مرزهای بی‌سرانجامی» را نبینم. سرانجام هم حسرت انتشار آن را، به‌دلیل سانسور، باخود به خاک برد.
سیراک مِلکُنیان، که در ۹۳ سالگی در تورنتو درگذشت، نه تنها یکی از هفت نام ماندگار «گروه آزاد نقاشان و مجسمه‌سازان» بود که از پیشگامان طراحی جلد کتاب در ایران هم به شمار می‌آمد.
عباس صالحی تنها کسی است که در دو دولت متناوب به‌عنوان وزیر ارشاد به مجلس معرفی می‌شود؛ وزارت‌خانه‌ای که رهبر جمهوری اسلامی همواره به‌طور خاص به آن نظر داشته است.
آنچه می‌خوانید، گزارشی است که براساس مشاهدات میدانی یک شهروند-روزنامه‌نگار در چهار ماه پایانی سال ۱۴۰۲ در سطح تهران ازجمله فضای متروها نوشته و تنظیم شده است.
آنچه می‌خوانید، گزارشی است که براساس تجربه‌ها و روایت یک شهروند-روزنامه‌نگار در تهران با موضوع فشار حکومت برای حفظ حجاب اجباری در کافه‌ها و رستوران‌ها نوشته و تنظیم شده است.
اگر قبلاً فقط سانسور بود که اهل مطالعه در ایران را آزار می‌داد، اکنون تورم عمومی هم به آن افزوده شده و گرانی سرسام‌آور کتاب بیش از هر زمان دیگری کتابخوانها را در مضیقه گذاشته است.
درگذشت یعقوب یادعلی در ۵۱ سالگی بر اثر سکته خبری تکان‌دهنده برای اهل ادبیات بود؛ نویسنده‌ای که واکنش خوانندگان آثارش به مرگ او نشان داد بسیاری از دلیل رفتنش از ایران اطلاع نداشتند.
«مزرعه حیوانات» جرج اورول ۷۵ ساله شد، اما هنوز هم بسیاری از مردم هنگام خواندن این رمان سر به تأسف تکان می‌دهند و اتفاقات پیرامون خود را با جمله‌جمله این داستان قیاس می‌کنند.
بیست‌ساله‌های امروز چه تصویری می‌توانند داشته باشند از روشنفکری که بیست سال پیش از به دنیا آمدن آن‌ها در انقلابی شرکت داشت که خود بلافاصله علیه آن برخاست؟
آیا این پایان مناقشه پرسروصدایی است که رئیس‌جمهوری ترکیه برای تغییر کاربری این بنا از موزه به مسجد به راه انداخت یا این غول عظیم معماری بیزانس وارد دور تازه‌ای از کشمکش‌های ظاهراً دینی و در واقع سیاسی خواهد شد؟
به دنیا آمدن هشتمین نوه اردوغان که چهارمین فرزند داماد و وزیر اقتصاد اوست، مقدمه‌ای شده است برای آن‌که مردم ترکیه در آستانه محدودیت‌های تازه‌ای در اینترنت، به‌خصوص در استفاده از شبکه‌های فرهنگی و اجتماعی، قرار گیرند.
بیست سال پیش در چنین روزی، ۱۶ خرداد ۱۳۷۹، هوشنگ گلشیری در بیمارستان «ایران‌مهر» تهران در ۶۳ سالگی درگذشت، اما، به‌تعبیر نزدیک‌ترین دوستانش، او را دق دادند، با آن‌همه «عزا که بر سرش ریختند و فرصت زاری پیدا نکرد.»
از بامداد ۱۸ دی که حامد اسماعیلیون، نویسنده و دندان‌پزشک مقیم کانادا، کشته شدن دختر و همسرش در پرواز ۷۵۲ را خبر داد تا امروز که بیش از دو هفته از اعلام سرنگونی هواپیما با موشک‌های سپاه می‌گذرد، او تنها کسی است از بازماندگان قربانیان این پرواز که هر روز می‌نویسد و لحن نوشته‌هایش برنده‌تر می‌شود.
قرار گرفتن رمان اروتیک «پنجاه پرده خاکستری» در جایگاه پرفروش‌ترین کتاب دهه اخیر در آمریکا بار دیگر این پرسش را مطرح کرده است که دلیل چنین اقبالی به یک رمان «ضعیف» چیست.
یک سال و اندی پس از درگذشت فیلیپ راث، نویسنده سرشناس آمریکایی، روزنامه وال‌استریت ژورنال خبر داده است که او پنهانی و بی‌سروصدا دو میلیون دلار از مایملک خود را در اختیار کتابخانه بزرگ محل تولدش قرار داده است. این کمک شامل نویسنده‌های جوان و داستان‌نویسان تازه‌کار هم می‌شود.
سال‌های سال است که سینمای ایران با فرآیند توقیف و اکران و «پایین کشیدن از پرده» آشناست تا حدی که دیگر مردم ایران از اخبار توقیف فیلم‌ها تعجب نمی‌کنند. حکایت فیلم «خانه پدری» اما حکایتی دیگر است؛ فیلمی که وارد حساس‌ترین حوزه نظارت نظام جمهوری اسلامی، یعنی زنان، شده است.
