لینک‌های قابلیت دسترسی

خبر فوری
جمعه ۲۵ آبان ۱۴۰۳ تهران ۰۱:۴۴

وبلاگ انتخابات آمریکا

آیا دونالد ترامپ فاشیست است؟

ترامپ به رغم تمام انتقادها، کماکان در نظرسنجی‌ها اول است.
ترامپ به رغم تمام انتقادها، کماکان در نظرسنجی‌ها اول است.

وقتی صحبت از سیاستمدار فاشیست می‌شود، تصویری که احتمالاً به ذهن بسیاری می‌آید یک سیاستمدار عصبانی و خطرناک است که در سخنرانی‌هایش فریاد می‌کشد و احتمالاً هوادارانش را به خشونت و جنگ دعوت می‌کند.

دونالد ترامپ اما این شکلی نیست. او کت و شلوارهای گران‌قیمت می‌پوشد. همیشه سعی می‌کند لابه‌لای سخنرانی‌اش مزه‌پرانی کند و هوادارانش را بخنداند. و هیچ فرصتی را برای به رخ کشیدن ثروتش از دست نمی‌دهد. در تبلیغات او نه از لباس نظامی خبری هست و نه از مشت‌های گره‌کرده و عصبانیت‌های توفانی.

اما آنچه که این روزها آرام آرام به ترجیع‌بند انتقادها از او تبدیل شده، این است: «ترامپ، فاشیست است.»

و کسانی که ترامپ را «فاشیست» می‌خوانند، اکتیویست‌های چپ‌گرا در توئیتر یا فعالان اشغال وال‌استریت نیستند. حتی روزنامه‌نگارهای پیشرو و لیبرال هم از این توصیف تند برای این نامزد بالقوه جمهوریخواهان استفاده نمی‌کنند. کسانی که در تلاشند تا برچسب «فاشیست» را بر پیشانی ترامپ بچسبانند، برخی از بانفوذ‌ترین شخصیت‌های درون حزب جمهوریخواه هستند! یعنی محافظه‌کارانی که همیشه از این توصیف فراری‌اند و معمولا مخالفان خود را هر چه بنامند، «فاشیست» صدا نمی‌زنند.

یکی از مهم‌ترین کسانی که در چند روز اخیر، ترامپ را «فاشیست» خوانده، یک جمهوریخواه نومحافظه‌کار (یا همان نئو‌کان‌) است به نام مکس بوت که در حال حاضر در کمپین مارکو روبیو، سمت مشاور نظامی و سیاست خارجی دارد و دست بر قضا از آن دست متفکران دست راستی است که معتقد است، قدرت جهانی آمریکا بسیار برای آسایش جهان امروز، حیاتی است. او در توئیتر خود نوشت: «ترامپ یک فاشیست است. و این اصطلاحی نیست که من همینطور بی‌خودی یا همیشه استفاده کنم. ولی او لیاقت این اصطلاح را دارد».

یکی دیگر از محافظه‌کارانی که اخیراً از این اصطلاح استفاده کرد، جان نونان، مشاور امنیت ملی جب بوش است. او نوشت: «ثبت‌نام شهروندان سراسر آمریکا بر اساس هویت مذهبی‌شان، فاشیسم است. نیاز به بحث هم ندارد!»

و بدین‌ترتیب اصطلاح «فاشیست» آرام آرام جای توصیف «نژادپرست» را که پیشتر مدام برای ترامپ تکرار می‌شد، گرفت و حالا بسیاری از سایت‌های مهم و روزنامه‌های معتبر آمریکا، مطلبی درباره اینکه آیا ترامپ فاشیست هست یا نه، منتشر کرده‌اند.​

اگر «فاشیست» را یکی از بدترین ناسزاهای سیاسی ممکن در دنیای امروز بدانیم، ترامپ برای رسیدن به جایی که چنین به او حمله شود، راه درازی پیمود.

او کمپینش را با اظهارنظرهای خبرساز درباره مکزیکی‌هایی شروع کرد که به آمریکا مهاجرت می‌کنند. ترامپ گفت که بسیاری از این مهاجرین، «متجاوز و خلافکار» هستند که با خودشان مواد مخدر و جرم و جنایت می‌آورند. و همان روز اول گفت که اگر رئیس‌جمهور شود، همه ۱۱ میلیون مهاجر غیرقانونی آمریکا را به کشورهایشان برمی‌گرداند و بین آمریکا و مکزیک دیوار می‌کشد. از همان روز، گروهی از مفسرین این اظهارنظرهای او را نژادپرستانه توصیف کردند.

بعد ترامپ با اظهارنظرهایی که «ضد زن» توصیف شدند، خبرساز شد. او به شکل تلویحی گفت که مجری زن فاکس‌نیوز به خاطر پریود بودن از او سؤالات سخت پرسیده است.

و بعد یکی از طرفداران کمپین «جان سیاهپوست‌ها اهمیت دارد» را از سخنرانی‌ خودش بیرون کرد.

و در واکنش به حملات اخیر در پاریس گفت که اگر رئیس‌جمهور شود، یک بانک اطلاعاتی از تمامی مسلمانان آمریکایی تهیه خواهد کرد و برای مسلمانان این کشور کارت شناسایی ویژه صادر خواهد کرد. او همچنین گفت که مسلمانان را مجبور خواهد کرد تا این کارت شناسایی را با خود حمل کنند.

ترامپ که به خاطر این حرف‌ها حسابی زیر حمله بود، در یک مصاحبه علیه مسلمانان و به طور مشخص «عرب‌ها» گفت که بعد از حملات یازده سپتامبر، در نیوجرسی، عربها در خیابان پایکوبی کرده‌اند! این بار بسیاری از کسانی که این حرف را دروغ می‌خواندند، به او حمله کردند. اما ترامپ در پاسخ گفت که با چشم‌های خود دیده که «هزاران هزار نفر» بعد از حملات ۱۱ سپتامبر در خیابان جشن گرفته‌اند.

وقتی حملات اوج گرفت، او به گزارشی از روزنامه واشنگتن پست اشاره کرد که بعد از حملات ۱۱ سپتامبر منتشر شد بود و در آن روزنامه‌نگاری به نام سرگی کووالسکی نوشته بود که بعد از این حملات، پلیس «چند نفر را که همزمان با حملات» در حالی پایکوبی بر روی پشت‌بام بودند، دستگیر کرده است. ترامپ بخش‌هایی از این گزارش را به عنوان سند ادعایش در چندین سخنرانی خواند.

اما کووالسکی (نویسنده گزارش) که اکنون برای نیویورک‌تایمز کار می‌کند، ادعاهای ترامپ را رد کرد و گفت دستگیری «چند نفر» به معنای جشن خیابانی «هزاران هزار» نفر نیست.

ترامپ هم پاسخ این روزنامه‌نگار را بی‌پاسخ نگذاشت. اما این‌بار او کاری کرد که حتی برخی هوادارانش در شبکه های اجتماعی، به آن واکنش منفی نشان دادند.

ترامپ در آخرین سخنرانی‌اش به سرگی کووالسکی اشاره کرد و گفت: «باید این بابا را ببینید ...» و بعد ادای او را در آورد و به شکل مسخره‌ای دست‌هایش را در هوا تکان داد. در واقع اشاره ترامپ به معلولیت این روزنامه‌نگار بود که به دلیل یک بیماری مزمن، نمی‌تواند دست‌هایش را کنترل کند. به بیان دیگر دونالد ترامپ در برابر دوربین‌های تلویزیونی و در جریان تبلیغات برای نامزدی انتخابات ریاست جمهوری، در پاسخ به یک روزنامه‌نگار منتقد، معلولیت او را مسخره کرد!

ویدئوی سخنرانی ترامپ که ادای کووالسکی را در می‌آورد اینجا ببینید:

حالا این سؤال با سرعت بیشتری در رسانه‌ها تکرار می‌شود: آیا ترامپ واقعاً یک «فاشیست» است؟ کسی که علیه خارجی‌ها مواضعی تند دارد، علیه زن‌ها اظهارنظرهایی خبرساز داشته، می‌خواهد مسلمان‌ها را به شکل کاملاً تبعیض‌آمیز از بقیه جدا کند و زیر نظر بگیرد و در پاسخ به یک روزنامه‌نگار منتقد، معلولیت او را به سخره می‌گیرد، کجای عرصه سیاست آمریکا جای می‌گیرد؟ و چه چیز در حزب جمهوریخواه با آنچه او می‌گوید و می‌خواهد، همخوانی دارد؟

کمتر از ۲۰ روز دیگر مناظره بعدی جمهوریخواهان برگزار خواهد شد. و از همین حالا هیجان مناظره بعدی به این توصیف تند علیه ترامپ، گره خورده. آیا هیچ یک از نامزدها از واژه «فاشیست» در مناظره استفاده خواهد کرد؟ اگر کسی در یک مجادله تند در مناظره ترامپ را «فاشیست» بخواند، در نظرسنجی‌ها سود می‌کند یا ضرر؟

این سؤالاتی است که احتمالا ذهن بسیاری از مشاوران کمپین‌های تبلیغاتی نامزدهای جمهوریخواه را به خود مشغول کرده و در پایان، کسی برنده خواهد شد که از همین حالا پاسخ درست تک تک این سؤالات و البته صدها سؤال سخت دیگر را در چنته داشته باشد.

ترامپ، «فاشیست» هست یا نه، بهرحال در این لحظه، در نظرسنجی‌ها اول است و بخت اصلی جمهوریخواهان برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ محسوب می‌شود.

هیلاری کلینتون
هیلاری کلینتون

می‌خواهید در یک جمله از وضعیت همین امروز رقابت‌های انتخاباتی آمریکا با خبر شوید؟ آن جمله این است: در میان دموکراتها، روزهای خوش کلینتون ادامه دارد، اما در میان جمهوریخواهان، «مساله ترامپ» برای استخوان‌خرد کرده‌ها، لاینحل باقی مانده!

دو و ماه نیم قبل از اولین رای‌گیری درون حزبی در آمریکا برای انتخاب نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری، رقابتهای درون حزبی دموکراتها و جمهوریخواهان از هر زمان دیگری بیشتر به یک رقابت واقعی تبدیل شده است.

در جریان رقابت‌های درون حزبی همیشه هستند کسانی که با انگیزه‌هایی غیر از برنده شدن به میدان وارد می‌شوند؛ بعضی‌ها فقط می‌خواهند یک موضوع مشخص را رسانه‌ای کنند یا کسانی که فکر می‌کنند می‌توانند از شهرت ناشی از اعلام نامزدی، برای رقابت‌های سیاسی دیگر (مانند انتخابات سنا یا فرمانداری) بهره ببرند. این گروه این روزها در حال خروج از میدان هستند.

در تقویم انتخابات آمریکا، هر قدر که به روز نخستین گردهمایی و رای‌گیری درون حزبی (اول فوریه، ۱۲ بهمن) نزدیک می‌شویم، نامزدها بیشتر با غربال بی‌رحم رسانه‌ها روبه‌رو می‌شوند و عملا از رقابت جا می‌مانند.

به همین دلیل است که مثلا در حزب جمهوریخواه که هنوز گروه بزرگی مدعی نامزدی هستند در آخرین مناظره که سه شنبه هفته گذشته برگزار شد، شبکه تلویزیونی «فاکس بیزنس» فقط هشت نامزد را به مناظره اصلی دعوت کرد. دست‌اندرکاران مناظره اعلام کردند فقط کسانی به مناظره اصلی راه پیدا می‌کنند که در نظرسنجی‌ها دستکم دو و نیم درصد حامی داشته باشند.

در میان دموکراتها هم بعد از مناظره اول، دو تن از نامزدها قبل از اینکه چنین بلایی به سرشان بیاید، خودشان کنار کشیدند؛ لینکلن چیفی و جیم وب. به همین دلیل در مناظره روز یکشنبه دموکراتها هم فقط سه نفر روی صحنه بودند.

کلینتون یکه‌تاز

دومین مناظره دموکراتها قبل از هر چیز زیر سایه حملات پاریس آغاز شد. قبل از شروع مناظره یک دقیقه سکوت اعلام شد و هیلاری کلینتون و مارتین اومالی، متن آغازین خود را به این مساله اختصاص دادند. اما برنی سندرز که تا امروز هیچ کارش شبیه باقی سیاستمدارها نبوده، این بار هم همه را شگفت زده کرد و در متن آغازین مناظره بعد از اشاره مختصری به پاریس، رفت سراغ مسایل داخلی آمریکا.

از میان سه سیاهی‌لشکر مناظره اول دموکراتها، مارتین اومالی در این مناظره تنها بود. اما او این بار برخلاف مناظره قبلی تمام تلاشش را کرد که از موقعیت سیاهی‌لشکری بیرون بیاید. استراتژی اومالی هم حمله به کلینتون بود.

استدلال مارتین اومالی برای رای‌دهندگان دموکرات ساده بود: ما دموکراتها یک حزب پیشرو هستیم و کلینتون به اندازه کافی پیشرو نیست. او کسی است که کاملا محافظه‌کارانه به جنگ عراق رای مثبت داده، بانکدارهای میلیاردر (که عموما محافظه‌کار هستند) به او مشاوره می‌دهند و در مسایلی مانند کنترل سلاح، تندی یک دموکرات مترقی را ندارد.

کلینتون هم کوتاه نیامد و در یکی به دو با مارتین اومالی با توپ پر از خودش دفاع کرد. او که بر خلاف سال ۲۰۰۸، در کمپین بارها به زن بودن خودش اشاره می‌کند، اینبار هم با این کارت گفت که اگر رئیس جمهور شود، برای مدافعان حقوق زنان یک پیروزی بزرگ به دست می‌آید و او در چالش‌هایی مانند مساله سقط جنین، مواضع کاملا پیشرویی اتخاذ خواهد کرد.

او جمهوریخواهان را متهم کرد که در مسایلی مانند حقوق مدنی، برابری، حقوق همجنسگرایان و حقوق زنان می‌خواهند آمریکا را به گذشته ببرند و تنها راه‌حل این است که کاخ سفید در کنترل دموکراتها باقی بماند.

این میان برنی سندرز هم مانند همیشه، پرشور و با صدای بلند از مواضع لیبرالی‌اش دفاع کرد و بعد از مناظره از سوی هواداران بیشمارش در شبکه‌های اجتماعی، پیروز بلامنازع مناظره معرفی شد.

اما کماکان نظرسنجی‌ها می‌گویند که کلینتون در رقابت‌های درون حزبی دموکراتها حرف اول و آخر را می‌زند و اگر اتفاق خارق‌العاده‌ای تا روز ۱۲ بهمن (نخستین رای‌گیری درون‌حزبی) رخ ندهد، احتمال نامزد شدنش از دو رقیبش بسیار بیشتر است.

بازگشت ترامپ!

در میان چمهوریخواهان دونالد ترامپ دوباره به صدر نظرسنجی‌های این حزب برگشته و کماکان این بحث در رسانه‌های آمریکایی داغ است که معنای صدرنشینی ترامپ چیست و نکند او واقعا دیگران را شکست بدهد!

او بعد از اینکه هفته گذشته در برنامه طنز پربیننده «Saturday Night Live» حاضر شد موفق شد مقام اولی نظرسنجی‌ها را از بن کارسون پس بگیرد و این وضعیت بعد از سومین مناظره تلویزیونی جمهوریخواهان ادامه پیدا کرد.

مونولوگ ترامپ در آغاز برنامه Saturday Night Live را اینجا ببینید:

در آخرین مناظره جمهوریخواهان که به مسایل اقتصادی اختصاص داشت، ترامپ کماکان با زبان ساده و بیان همه فهمش، مدعی شد که اگر رئیس جمهور شود، همه مشکلات آمریکا را حل خواهد کرد و در مرزهای آمریکا و مکزیک، دیوار خواهد کشید و همه ۱۱ میلیون مهاجر غیرقانونی در آمریکا را از این کشور اخراج خواهد کرد.

همه این ادعاها که با شدت بسیار و گاه لحن تحقیر‌آمیز از سوی باقی نامزدها نقد شدند، ضربه‌ قابل ملاحظه‌ای به وضعیت او در نظرسنجی‌ها وارد نکردند.

در رده دوم هم بن کارسون ایستاده که این روزها با موجی رسانه‌ای از اتهام دروغگویی در خاطراتش روبه‌رو است.

اما برای کله‌گنده‌های حزب جمهوریخواه، مارکو روبیو کماکان نشان داد که پتانسیل خوبی برای پیروزی دارد. او بار دیگر با سخنوری سعی کرد که به جای حرفهای کلی، دل رای‌دهندگان را به دست آورد و کماکان برخی ناظران معتقدند که روبیو، یکی از بختهای مهم آدمهای بانفوذ حزب جمهوریخواه برای شکست دادن دونالد ترامپ است.

جب بوش کمابیش زیر سایه روبیو دفن شده و وضعیتش در نظرسنجی‌ها تغییر چشمگیری نکرده است.

این میان نکته‌ای که احتمالا جمهوریخواهان زیادی را به وحشت می‌اندازد این است که در اکثر نظرسنجی‌ها، در رقابت خیالی ترامپ با کلینتون، کلینتون برنده نهایی است. به بیان دیگر اگر کلینتون از سوی دموکراتها انتخاب شود، جمهوریخواهان با ترامپ بخت کمتری برای پیروزی خواهند داشت.

و همین استدلال است به مارکو روبیوی جوان و خوش سر و زبان این فرصت را می دهد که در مقالات و تحلیلهای نشریات محافظه‌کار بدرخشد. برخی از مفسران دست راستی معتقدند اگر کسی بتواند هیلاری کلینتون را شکست بدهد، آن شخص مارکو روبیو است، نه دونالد ترامپ.

هم جمهوریخواهان و هم دموکراتها تا روز اولین رای‌گیری درون حزبی، دو بار دیگر در مناظره‌هایی فرصت خواهند داشت تا خود را در چشم هوادار حزبشان، قابل ریاست جمهوری نشان بدهند.

بیشتر

XS
SM
MD
LG