وبلاگ انتخابات آمریکا

ترامپ تا دقیقه ۹۰ همه را جان به لب کرد و آخرش هم در مناظره جمهوریخواهان شرکت نکرد. ولی باز هم تبدیل شد به سوژه اصلی رسانه‌ها و دغدغه افکار عمومی و نامش مدام در تیترها (شبیه به تیتر همین مطلب) تکرار شد!

او نیامد و کماکان مناظره‌ای را که حتی در آن حضور نداشت، به زیر سایه خودش برد.

گزارش خبری مناظره جمهوریخواهان: مناظره جمهوری‌خواهان بدون ترامپ برگزار شد

آخرین جنجال ترامپ، دعوایی کهنه است که از نخستین مناظره، میان او و مگن کلی، مجری محبوب فاکس نیوز آغاز شد.

دونالد ترامپ مدعی بود که مگن کلی با او برخورد منصفانه‌ای نداشته و به همین دلیل نباید در مناظره روز پنج شنبه، یکی از مجریان برنامه باشد. فاکس نیوز اما تمام قد پشت مجری‌اش ایستاد و حاضر نشد جلوی ترامپ کوتاه بیاید. ترامپ هم بار دیگر تمام قواعد بازی را بر هم زد و گفت در مناظره شرکت نمی‌کند.

رقبای ترامپ با تندترین ادبیات ممکن این اقدام او را زیر سئوال بردند و تا جا داشت برایش کرکری خواندند. حتی تد کروز که در حال حاضر رقیب اصلی ترامپ در ایالت آیووا محسوب می‌شود، او را به یک مناظره دو نفره دعوت کرد.

در مناظره فاکس نیوز هم غیبت ترامپ با شوخی‌های تند تد کروز و جب بوش همراه شد. آنها می‌گفتند که همه چیز بدون ترامپ بهتر پیش می‌رود. و وضعیت پیش آمده را شبیه به فرصتی نشان می‌دادند برای صحبت کردن درباره سیاست‌های واقعی و کلیدی، نه حواشی به ظاهر بی‌اهمیت.

اما در واقعیت، مساله «ترامپ» به محوری‌ترین موضوع آخرین مناظره جمهوریخواهان قبل از نخستین رای‌گیری درون حزبی تبدیل شد.

روز دوشنبه (اول فوریه، ۱۲ بهمن)، در ایالت آیووا نخستین گردهمایی حزبی (Caucus) برگزار خواهد شد و با رای مردم، نامزد مورد نظر این ایالت مشخص می‌شود. این نخستین رای‌گیری از آغاز کمپین تبلیغاتی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکاست و به همین دلیل، اهمیت ویژه‌ای برای داوطلبان، رسانه‌ها و مردم عادی دارد.

چرا دو ایالت آیووا و نیوهمشایر در انتخابات آمریکا اینقدر اهمیت دارند؟

و در این ایالت کلیدی هنوز گروهی نزدیک به یک سوم رای‌دهندگان می‌گویند که نامزد نهایی خود را انتخاب نکرده‌اند. به همین دلیل برخی ناظران معتقدند که عملا همین آرای مردد و نامعلوم در نهایت می‌توانند سرنوشت رای‌گیری روز دوشنبه را تعیین کنند.

اما ترامپ به جای حضور در این مناظره در ایالت آیووا و جلب نظر آرای بیشتر، خودش یک سخنرانی تبلیغاتی برای سربازان سابق ارتش ترتیب داد و همزمان با مناظره، در یک سالن دیگر به روی صحنه رفت. و در میانه رقابت شبکه‌های تلویزیونی برای جلب نظر مخاطبان بیشتر، شبکه‌های CNN و MSNBC این سخنرانی را پوشش دادند!

در شبکه‌های اجتماعی هم در حالی که مناظره جمهوریخواهان در فاکس نیوز در جریان بود، بسیاری از کاربران در حال بحث درباره ترامپ بودند. بر اساس گزارش موسسه «زومف» که کار تحلیل محتوای شبکه‌های اجتماعی را انجام می‌دهد، ترامپ در نیمه نخست مناظره جمهوریخواهان، بیش از دیگر نامزدها نقل گفته‌های مردم در توئیتر بوده. همچنین بر اساس اطلاعات گوگل، نام ترامپ بیش از هر نامزد دیگری در طی مدت مناظره، در این وب سایت جستجو شده است.

ترامپ به طور کلی در بسیاری از نظرسنجی‌ها، نفر اول ایالت آیووا است. هر چند که هنوز نظرسنجی جدیدی بعد از بلوای مناظره آخر و غیبت ترامپ انجام نشده و کسی از تاثیر دقیق این تصمیم ترامپ بر نظر مردم خبر ندارد.

بر مبنای نظرسنجی‌های مختلف که تازه‌ترینشان دو روز قبل از مناظره آخر انجام شده، تد کروز بخت اصلی پیروزی در آیووا بعد از ترامپ است و مارکو روبیو نیز نفر سوم در میان نامزدهای جمهوریخواهان است.

دموکراتها و اوباما

در میان دموکراتها، هفته آخر رقابت میان هیلاری کلینتون و برنی سندرز بیشتر به مساله موضع‌گیری باراک اوباما گذشت.

در واقع قبل از اینکه دموکراتها روز دوشنبه تکلیف اولین رای‌های خود را روشن کنند می‌خواهند بدانند که رئیس جمهورشان طرف چه کسی را می‌گیرد و دوست دارد کدامشان به نامزد نهایی حزب دموکرات تبدیل شد.

بر اساس سنت فعالیت‌های حزبی در آمریکا، وقتی یکی از اعضای حزب به مقام ریاست جمهوری می‌رسد، همزمان به رهبر حزب نیز تبدیل می‌شود و در حال حاضر باراک اوباما رهبر حزب دموکرات محسوب می‌شود.

اوباما در این هفته در یکی از پادکست‌های وب سایت پولیتیکو، در حالی که در ظاهر تلاش می‌کرد نقش یک رهبر بی‌طرف را بازی کند، اما عملا نتوانست تمایلش را به هیلاری کلینتون پنهان کند.

او درباره دشواری‌های کلینتون در این کمپین صحبت کرد و اینکه چگونه شهرت و پیشتازی کلینتون، کار را برایش دشوار می‌کند اما در مقابل برنی سندرز با فراغ بال و خیالی آسوده کمپین خود را آغاز کرد و بیشتر بر روی یک موضوع متمرکز است.

مصاحبه باراک اوباما با پولیتیکو:

ضمن اینکه اوباما سابقه هیلاری کلینتون را نیز به رخ کشید و گفت که به دلیل همین سابقه و تجربه استثنایی، هیلاری کلینتون می‌تواند از همان روز اول به راحتی سکان اداره امور را به دست بگیرد.

موضوع برای طرفداران برنی سندرز جایی جدی‌تر شد که اوباما دو روز بعد از این مصاحبه، برنی سندرز را به کاخ سفید دعوت کرد.

سندرز روز چهارشنبه، بعد از ملاقات با اوباما مدعی شد که رئیس جمهور در رقابت او و کلینتون بی‌طرف است. او با این حال به سابقه اختلاف‌نظرهایش با اوباما در مجلس سنای آمریکا اشاره کرد و ادامه داد که به رغم تمام اختلاف نظرها، به طور کلی در تمام هفت سال ریاست جمهوری اوباما، از او حمایت کرده است.

در حال حاضر نامزدی هیلاری کلینتون از سوی حزب دموکرات به طور جدی از سوی برنی سندرز به خطر افتاده و او به یکی از بختهای جدی این حزب برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری تبدیل شده است.

برآیند نظرسنجی‌های هفته‌های اخیر نشان می‌دهد که کلینتون با اختلاف بسیار کمی در ایالت آیووا از سندرز جلوتر است اما در بسیاری از نظرسنجی‌ها در نیوهمپشایر، این سندرز است که با اختلاف قابل ملاحظه‌ای از کلینتون پیشی گرفته است.

نظرسنجی‌ها و نتایجشان هر چه باشند، تا زمانی که تکلیف ماجرا در نخستین ایالت از ۵۰ ایالت آمریکا روشن شود، دیگر چیزی نمانده و دوشنبه هفته آینده، تکلیف بسیاری از گمانه‌زنی‌ها روشن می‌شود.

حدود یک ماهی می‌شود که من درگیر سری برنامه «فرقه» بودم و نتوانستم در این وبلاگ چیزی درباره انتخابات آمریکا بنویسم. اما این موضوع موجب نشد تا مخاطبان وب سایت رادیو فردا از خبرهای مهم مرتبط با این انتخابات محروم بمانند. به لطف ستاره این انتخابات یعنی دونالد ترامپ، و خبرسازی‌های مدوامش٬ همکارانم در وب‌سایت رادیو فردا ناچار شدند هرازگاهی گزارش‌های خبری درباره اقدامات و اظهارنظرهای او بنویسند.

شاید این موضوع از نظر مخاطبان فارسی‌زبان چندان مهم به نظر نیاید. ولی برای روزنامه‌نگارانی که انتخابات آمریکا را دنبال می‌کنند و چندین انتخابات اخیر ریاست جمهوری آمریکا را به یاد دارند، این حجم از خبرهای انتخاباتی در رسانه‌های فارسی در زمانی که حدود یکسال به این انتخابات مانده، یک اتفاق غیرمعمول است. انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در روز ۱۸ آبان سال ۹۵ برگزار خواهد شد!

این انتخابات برای اینکه فراتر از یک وبلاگ شبیه به همین وبلاگی که می‌خوانید، برای روزنامه‌نگاران یک رسانه‌ فارسی‌زبان مانند رادیو فردا اهمیت پیدا کند، اول از همه به دو نامزد انتخاباتی احزاب دموکرات و جمهوریخواه نیاز دارد. انتخابات آمریکا هنوز به آن مرحله نرسیده. در واقع این کسانی که این روزها در مناظره‌ها شرکت می‌کنند و سعی می‌کنند با اظهارنظرهای جنجالی در صدر خبرها باقی بمانند، کسانی هستند که می‌خواهند در نهایت نامزد حزبشان در انتخابات باشند. برای این‌کار آنها باید در یک سری انتخابات‌ درون حزبی و گردهمایی حزبی در سراسر ایالات متحده نظر مردم را جلب کنند و رقبای درون حزبی را کنار بزنند؛ اتفاقی که در ماههای پیش‌رو رخ خواهد داد.

حالا شما که تا امروز این همه خبر درباره انتخابات آمریکا خوانده‌اید و سرتان پر است از اظهارنظرهای ترامپ و سندرز و کلینتون و جب بوش و دیگران، بد نیست بدانید که اصولا رای‌گیری درون حزبی برای این انتخابات، تازه حدود ۲۰ روز دیگر شروع خواهد شد! یعنی تا امروز که این همه مناظره برگزار شد و این همه جنجال درست شد، هنوز حتی یک رای هم به صندوقی انداخته نشده است و هر چه بوده، بازی دوستانه بوده. اولین بازی رسمی، روز اول فوریه (۱۲ بهمن) برگزار خواهد شد.

از روز ۱۲ بهمن تا پایان خرداد ماه سال آینده، ایالت به ایالت، انتخابات درون حزبی یا گردهمایی برگزار خواهد شد. به بیان ساده احزاب آمریکایی خودشان نامزد مورد نظرشان را برای شرکت در انتخابات دست‌چین نمی‌کنند. هر کس دوست داشته باشد می تواند داوطلب شود و اگر در نظرسنجی‌ها، حداقل‌های مورد نظر شبکه‌های تلویزیونی را کسب کند در مناظره‌های اولیه شرکت خواهد کرد. احزاب جمهوریخواه و دموکرات، در تک‌تک ۵۰ ایالت این کشور از هوادارنشان می پرسند که کدام نامزد را می‌پسندند. در نهایت کسی که بیشترین رای را بیاورد، نامزد حزب جمهریخواه یا دموکرات خواهد شد. آخر کار یک کنگره حزبی بزرگ برگزار می‌شود و فرستادگان ایالت‌ها با سخنرانی‌های تبلیغاتی و سر و صدا، نامزد اصلی را معرفی می‌کنند. (هر ایالت بر اساس جمعیتش تعدادی نماینده در کنوانسیون حزبی دموکراتها و جمهوریخواهان دارد. این نمایندگان بر اساس رای مردم به یکی از نامزدها رای خواهند داد.)

اما برای اینکه نامزد نهایی مشخص شود، نیازی نیست که همه تا پایان خرداد منتظر بمانند. ایالت به ایالت، برنده و بازنده روشن می‌شود و هر چه که می‌گذرد، داوطلبان بیشتری کنار می‌کشند. و آرام آرام یک نفر در صدر قرار می‌گیرد و ایالت پشت ایالت، انتخابات را می‌برد و معمولا تکلیف در میانه راه روشن می‌شود.

حتی برخی معتقدند که تکلیف رقابت اصلی در همان هفته اول روشن خواهد شد. چه بسا در همان روز اول!

ایالت آیووا

در واقع روز اول (یعنی روز ۱۲ بهمن) روز بسیار مهمی برای انتخابات آمریکا است. در این روز است که در ایالت آیووا، دو حزب دموکرات و جمهوریخواه از اعضا و هوادارانش خواهند پرسید که دوست دارند چه کسی در انتخابات نهایی، نامزدی حزبشان را به عهده بگیرد. بدین ترتیب بعد از این همه نظرسنجی و حدس و گمانه‌زنی، برای نخستین بار روشن خواهد شد که این نامزدها چند مرده حلاجند و وضعیتشان در نظر مردم چطور است.

روشی که در ایالت آیووا برای این‌کار استفاده می‌شود، روشی خاص و تا اندازه‌ای سنتی است که فقط در ۱۵ ایالت در سراسر این کشور وجود دارد. این روش در واقع انتخابات نیست بلکه «گردهمایی حزبی – Caucus» است. و بدین شکل برگزار می‌شود که در شب ۱۲ بهمن، کسانی که می خواهند نظرشان را در ایالت آیووا به گوش حزب برسانند به نزدیکترین گردهمایی حزبی محله‌شان می‌روند (جاهایی شبیه به سالن ورزشی دبیرستان محل برای این کار از سوی دو حزب تعیین می‌شوند).

مردم در این مکانها جمع می‌شوند و آنجا با هم بحث می‌کنند و طرفداران هر نامزدی نظرشان را می‌گویند و سعی می‌کنند دیگران را قانع کنند که مثلا سندرز از کلینتون بهتر است، یا چرا باید به ترامپ رای داد یا رای نداد. در این بحثها استدلالهای مختلف مطرح می‌شوند. مثلا یکی می‌گوید سندرز خیلی خوب است ولی انتخابات نهایی را می‌بازد و به همین دلیل باید به کلینتون رای داد. یا ترامپ تندرو و مایه آبروریزی جمهوریخواهان است. و از این دست.

بعد از بحثها هم از جمع رای گرفته می‌شود و هر نامزدی بیشترین طرفدار را داشته باشد، برنده آن گردهمایی معرفی می‌شود. نظر مجموعه گردهمایی‌ها از سراسر ایالت تا آخر شب جمع می‌شوند و هر نامزدی گردهمایی‌های بیشتری را برده باشد، برنده ایالت آیووا می‌شود.

در حزب دموکرات در پنج انتخابات قبلی هرکس که در آیووا برنده شده، در نهایت به عنوان نامزد حزب دموکرات انتخاب شده. ولی این قاعده نیست. مثلا بیل‌ کلینتون در نخستین انتخاباتی که در سال ۹۲ شرکت کرد در آیووا سوم شد. ولی در نهایت نه تنها توانست به نامزد حزبش تبدیل شود بلکه انتخابات را هم برد و رئیس جمهور شد.

در میان جمهوریخواهان در دو انتخابات قبلی، هر کس که آیووا را برد در نهایت نتوانست نامزد این حزب بشود! اما به جز آن دو دوره، به مدت چهار دوره قبلتر، برنده آیووا در نهایت نامزد جمهوریخواهان شد.

نیوهمپشایر

هشت روز بعد از آیووا، در روز ۲۰ بهمن در ایالت نیوهمپشایر (نیوهمشایر یا نیوهمپشر)، نخستین انتخابات درون حزبی برگزار می‌شود. یعنی این بار دیگر از گردهمایی حزبی خبری نیست و انتخابات برگزار می‌شود و مردم توی صندوقهای دموکراتها یا جمهوریخواهان رای می‌اندازند.

در حزب دموکرات در سال ۲۰۰۸ در نیوهپشایر اوباما باخت. ولی در نهایت نامزد دموکراتها شد. اما از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۲، آن دوره تنها دوره‌ای بود که برنده نیوهمپشایر در نهایت به نامزد دموکراتها تبدیل نشد.

در میان جمهوریخواهان هم در سال ۲۰۰۰، جرج بوش وضعیت مشابهی داشت و در نیوهمپشایر به رقیب جمهوریخواهش باخت ولی در نهایت موفق شد که نامزد جمهوریخواهان شود و ال‌گور را هم شکست دهد. باقی دوره‌ها بعد از آن، هرکس از جمهوریخواهان نیوهمپشایر را برده در نهایت به نامزد جمهوریخواهان تبدیل شده است.

علت اصلی اهمیت این دو ایالت برای روند انتخاب نامزد در این است که معلوم می‌شود طرفداران کدام نامزد در حمایت از او چقدر جدیت دارند و آیا واقعا حاضرند برای انتخابش از خانه بیرون بزنند یا نه.

البته روند برپایی انتخابات بعد از نیوهمپشایر ادامه خواهد داشت و همینطور ایالت به ایالت به پیش خواهد رفت و تا خرداد ماه در تمامی ۵۰ ایالت، مردم رای خواهند داد.

تا اینجای کار در نظرسنجی‌های حزب دموکرات، هیلاری کلینتون در آیووا از سندرز جلو است و احتمال بردش در آنجا زیاد است. اما چند هفته‌ای است که در نیوهمپشایر برنی سندرز پیشتاز است و اگر برآیند نظرسنجی‌های مختلف درست باشد، او این بخت را دارد که در ایالت مهم نیوهمپشایر پیروز شود. اگر این اتفاق بیافتد بدین معناست که سندرز بخت نهایی را از دست نخواهد داد و به مبارزه‌اش ادامه خواهد داد.

در حزب جمهوریخواه هم وضعیت چندان روشن نیست. دونالد ترامپ در آیووا از تد کروز عقب افتاده و احتمال دارد که در این ایالت ببازد. برخی جمهوریخواهان امیدوارند که با همین باخت، چهره نمایشی ترامپ ضربه جدی بخورد و کمپین او مانند یک کاخ شنی فرو بریزد. ولی واقعیت قضیه این است که او در نیوهمپشایر پیش است و اگر انتخابات نیوهمپشایر را ببرد، شانس برنده شدن خواهد داشت و به این راحتی کنار نخواهد کشید.

هر چه هست در فاصله ۱۲ تا ۲۰ بهمن، وضعیت انتخابات ریاست جمهوری آمریکا از این گمانه‌زنی‌های تمام نشدنی خلاص می‌شود و تصویر نهایی، از ابهامی که الان دچارش شده در می‌آید. و چیزی هم به آن روزها نمانده!