زاغه نشینی و آلونک‌های فلزی و پلاستیکی بخش جدایی‌ناپذیر از چهره شهرهای بزرگ در کشورهای در حال توسعه است. از دهلی و کاراکاس گرفته تا تهران و مانیل و قاهره.
میلیون‌ها تن از ساکنان شهرک‌های اطراف شهرهای بزرگ از بسیاری خدمات اولیه برای زندگی معمولی محروم‌اند. دسترسی نداشتن به برق و آب آشامیدنی و فاضل‌‌‌آب و راه و خیابان این شهرک‌ها را به منبعی از آلودگی و بیماری و بزهکاری اجتماعی تبدیل کرده است. اکنون یک جوان فیلیپینی با ابتکار بی‌سابقه دسترسی زاغه‌نشینان به نور در زاغه‌ها را بدون هیچ هزینه‌ای ممکن کرده است.
کانال اول تلویزیون آلمان گزارشی در این مورد تهیه کرده است.
یک شیشه پلاستیکی پرآب که در آن ده میلی‌گرم کلر اضافه می‌شود با قرار گرفتن یک نوار آلومینیومی اطراف آن و مونتاژ شدن بر سقف آلونک‌ها به مانند یک لامپ بزرگ نور تولید می‌کند. ایلاس دیاز که مادرش ایتالیایی و پدرش فیلیپینی است در فیلی‌پین متولد و تحصیل کرده است.
ایلاس می‌گوید: «یک هفته باید صبر می‌کردم که به من اجازه ملاقات با شهردار را می‌دادند و سرانجام هنگامی که پنج ماه پیش برای اولین بار این فکر را با شهردار محل در میان گذاشتم و شیشه‌های پلاستیکی را به او نشان دادم او با نگاهی ناباورانه به من خیال می‌کرد که من دیوانه شده‌ام.»
وی می‌افزاید: «پنج ماه پیش یک نفر و یک ایده و بک بطری بودم اما الان ده‌ها هزار بطری است و این فکر به شدت طرفدار پیدا کرده است. در این میان ایلیاس چهره‌ای معروف در فیلی‌پین است و روز به روز بر پشتیبانان و کمک دهندگان به او افزوده می‌شود.»
حال که اولین شیشه‌های درخشان در آلونک‌های تاریک مانیل نور به این کلبه‌ها برده است، مقامات فیلیپینی حتی پرسنل ارتش و زندانیان را هم بسیج کرده اند تا هرچه بیشتر نوار فلزی لازم برای انداختن دور این بطری‌های پلاستیکی را بسازند.
میلیون‌ها تن از ساکنان شهرک‌های اطراف شهرهای بزرگ از بسیاری خدمات اولیه برای زندگی معمولی محروم‌اند. دسترسی نداشتن به برق و آب آشامیدنی و فاضل‌‌‌آب و راه و خیابان این شهرک‌ها را به منبعی از آلودگی و بیماری و بزهکاری اجتماعی تبدیل کرده است. اکنون یک جوان فیلیپینی با ابتکار بی‌سابقه دسترسی زاغه‌نشینان به نور در زاغه‌ها را بدون هیچ هزینه‌ای ممکن کرده است.
کانال اول تلویزیون آلمان گزارشی در این مورد تهیه کرده است.
یک شیشه پلاستیکی پرآب که در آن ده میلی‌گرم کلر اضافه می‌شود با قرار گرفتن یک نوار آلومینیومی اطراف آن و مونتاژ شدن بر سقف آلونک‌ها به مانند یک لامپ بزرگ نور تولید می‌کند. ایلاس دیاز که مادرش ایتالیایی و پدرش فیلیپینی است در فیلی‌پین متولد و تحصیل کرده است.
ایلاس می‌گوید: «یک هفته باید صبر می‌کردم که به من اجازه ملاقات با شهردار را می‌دادند و سرانجام هنگامی که پنج ماه پیش برای اولین بار این فکر را با شهردار محل در میان گذاشتم و شیشه‌های پلاستیکی را به او نشان دادم او با نگاهی ناباورانه به من خیال می‌کرد که من دیوانه شده‌ام.»
وی می‌افزاید: «پنج ماه پیش یک نفر و یک ایده و بک بطری بودم اما الان ده‌ها هزار بطری است و این فکر به شدت طرفدار پیدا کرده است. در این میان ایلیاس چهره‌ای معروف در فیلی‌پین است و روز به روز بر پشتیبانان و کمک دهندگان به او افزوده می‌شود.»
حال که اولین شیشه‌های درخشان در آلونک‌های تاریک مانیل نور به این کلبه‌ها برده است، مقامات فیلیپینی حتی پرسنل ارتش و زندانیان را هم بسیج کرده اند تا هرچه بیشتر نوار فلزی لازم برای انداختن دور این بطری‌های پلاستیکی را بسازند.
