کنگ گک ایو، یکی از فرماندهان خمرهای سرخ معروف به رفیق دویک و مسئول حداقل ۱۴ هزار اعدام در زندان مخوف تول اسلنگ روز چهارشنبه ۱۲ شهریور در سن ۷۷ سالگی درگذشت.
کنگ گک ایو یکی از اولین فرماندهان نظامی خمرهای سرخ بود که به دلیل مشارکت در نسل کشی محاکمه شد. در دوران حکومت خمرهای سرخ در کامبوج در فاصله ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ حداقل ۱.۷ میلیون نفر به قتل رسیدند.
به گفته سخنگوی دادگاه ویژه محاکمه رهبران خمرهای سرخ او در اولین ساعات بامداد روز چهارشنبه به وقت محلی در بیمارستانی در شهر پنوم پن درگذشت. او جزئیات بیشتری در مورد مرگ او اعلام نکرد ولی کنگ گک ایو از سالها پیش به شدت بیمار بود.
دادگاه رسیدگی به جنایات خمرهای سرخ که با حمایت سازمان ملل متحد فعالیت می کند در سال۲۰۱۰ او را به جرم کشتار جمعی، شکنجه و جنایت علیه بشریت محکوم کرد.
کنگ گک ایو به این حکم اعتراض و ادعا کرد که یک افسر جزء بوده و فرامین فرماندهان را اجرا کرده است. پس از دو سال تقاضای فرجام او رد و حبس ابد او تائید شد. او در دوران محاکمه به دین مسیحیت گرویده بود و به خاطر جرایمی که مرتکب شده بود اظهار پشیمانی کرد.
دولت کامبوج تا کنون به این خبر واکنش نشان نداده است. هون سن، نخست وزیر فعلی کامبوج از اعضای خمرهای سرخ بود که علیه حکومت آنها شورش کرد و پس از فرار به ویتنام در سرنگون کردن رژيم خمرهای سرخ نقش مهمی ایفا کرد.
کنگ گک ایو معروف به رفیق دویک یکی از معدود رهبران خمرهای سرخ است که قبل از مرگ محاکمه و مجازات شده است.
پل پوت رهبر اصلی خمرهای سرخ در سال ۱۹۸۸ در مخفیگاه‌های این گروه در جنگل درگذشت.
در دوران فرماندهی دویک در زندان تول سلنگ جنایات بیشماری روی داد. نگهبانان زندان که اکثر آنها نوجوان بودند وظیفه داشتند با شکنجه از زندانیان در مورد جرایمی که واقعیت نداشت اعتراف بگیرند و فریاد و ناله‌های زندانیان را خفه کنند.
وظیفه نگهبانان «نابود کردن و تکه تکه کردن» ضد انقلابیون بود. برای خمرهای سرخ هر فردی می توانست ضد انقلابی محسوب شود، از معلمین و کودکان دبستانی گرفته تا زنان باردار و افرادی که به دلیل داشتن عینک «روشنفکر» تلقی می شدند.
کنگ گک ایو که سابقا معلم ریاضی بود به جزئیات توجه دقیقی می‌کرد و زندان تول سلنگ که قبلا یک دبیرستان بود با مقررات و نظم شدیدی اداره می‌شد.
نیک دانلوپ، عکاس و نویسنده که دو دهه پس از سرنگونی رژیم خمرهای سرخ در سال ۱۹۹۹ کنگ گک ایو را در مخفیگاهش در نزدیکی مرز تایلند پیدا کرد در بخشی از کتاب خود در مورد جنایات رفیق دویک با عنوان «جلاد گمشده» نوشته:«هیچ کاری بدون نظارت او در زندان تول سنگ انجام نمی شد. او کنترل مطلق داشت.»
در زندان تول سلنگ از هر زندانی تازه واردی عکس می گرفتند. اکنون صدها مورد از این عکس‌ها را بر دیوارهای نیمه ویران ساختمان این زندان مخوف آویخته شده اند.
یکی از معدود زندانیانی که جان سالم به در برده نورنگ چان فال است که در سنین کودکی به جرم همکاری با ویتنام، دشمن اصلی رژیم خمرهای سرخ، همراه والدینش در زندان تول سلنگ حبس شد. والدین او شکنجه شده و به قتل رسیدند ولی او توانست در محاکمه رفیق دویک در سال ۲۰۱۰ شهادت بدهد.
او به خبرگزاری رویترز گفت:«او با دادگاه همکاری می کرد و واقعیت را می گفت. او از همه قربانیان زندان تول سلنگ عذرخواهی کرد و از آنها خواست او را ببخشند. از من نیز عذرخواهی کرد. هرچند او عذرخواهی کرده ولی عدالت کامل اجرا نشده است.»
