احمد قابل، پژوهشگر دینی درگذشت

احمد قابل، پژوهشگر دینی، ظهر روز دوشنبه، اول آبان ماه سال ۹۱، در سن ۵۵ سالگی در بیمارستان قائم مشهد پس از تحمل یک دوره طولانی بیماری، درگذشت.

آقای قابل، از شاگردان آیت‌الله حسینعلی منتظری و از منتقدان حکومت ایران بود. این مجتهد و پژوهشگر دینی، سال‌گذشته، به دنبال تشخیص تومور مغزی از زندان وکیل آباد مشهد به بیمارستان منتقل شد و تحت عمل جراحی قرار گرفت.

به نوشته سایت های خبری از جمله کلمه، این زندانی سیاسی- عقیدتی در ماههای گذشته از اوایل تیرماه امسال، تحت دو عمل جراحی سنگین قرارگرفت که یکی از آنها برای خارج کردن تومور مغزی و دیگری برای خارج کردن ترکشی بود که از دوران جنگ هشت‌ساله ایران و عراق، در نزدیکی ستون فقرات او قرار داشت.

پس از انجام این دو عمل دشوار جراحی مغز، آقای قابل مدتی را در بیمارستان میلاد تهران گذراند.

حال جسمی این نواندیش دینی، از نیمه مهرماه امسال و به دنبال وخیم تر شدن حالش به بیمارستان قائم مشهد منتقل شد و در این بیمارستان بستری شد.

آقای قابل از ۲۵ مهرماه امسال دچار مرگ مغزی شده و به حالت کما رفته بود تا اینکه شش روز پس از آن روز دوشنبه، اول آبان ماه، درگذشت.

براساس اعلام خانواده آقای قابل، قرار است مراسم تشییع پیکر او روز چهارشنبه، سوم آبان ماه، در شهر مشهد برگزار شود.

گزارش رویا کریمی مجد در مورد درگذشت احمد قابل

این پژوهشگر دینی در بیش از یک دهه گذشته، در پی نوشتن نامه‌های سرگشاده انتقادی به آیت الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، بارها توسط نهادهای امنیتی، احضار و بازجویی و بازداشت شد.

آقای قابل نخستین بار در سال ۱۳۸۰ و پس از چندماه بازداشت با قرار وثیقه آزاد شد، اتهامات او، اقدام علیه امنیت ملی، اهانت به رهبری و تبلیغ علیه نظام اعلام شد.

او پس از انتخابات پرمناقشه ریاست جمهوری ایران در سال ۱۳۸۸ و وقایع پس از آن، در آذرماه همان سال هنگامی که برای شرکت در آیین تشییع پیکر آیت الله حسینعلی منتظری، مرجع تقلید منتقد حکومت جمهوری اسلامی، از مشهد به قم می‌رفت، بازداشت شد و بعد از نزدیک به شش ماه زندان با قرار وثیقه ۵۰ میلیون تومانی آزاد شد.

این منتقد حکومت جمهوری اسلامی، بار دیگر در شهریور ۸۹ و در پی اظهار نظر در مورد اعدام‌های دسته جمعی و پنهانی در زندان وکیل آباد مشهد، بازداشت شد.

او از افشاکنندگان اعدام‌های دسته‌جمعی محکومان به قاچاق مواد مخدر در زندان وکیل‌آباد مشهد بود که تا پیش از آن در بی‌خبری و سکوت رسانه‌ها انجام می‌شد.

اولین جلسه دادگاه احمد قابل، روز ۲۹ اردیبهشت ماه سال ۹۱، در حالی برگزار شد که او را با پابند به دادگاه آورده بودند.

اگرچه آقای قابل با اتهامات متعددی روبرو بود اما تا زمان مرگش هیچ دادگاهی علیه او رای محکومیت صادر نکرده بود.

از موارد اتهامی احمد قابل، سخنرانی‌های وی در مشهد، نجف آباد و فریمان و همچنین مصاحبه‌های این پژوهشگر دینی، با رسانه‌های خبری خارج از کشور و انتقاد از سیاست‌های حکومت ایران بود.

او در یکی از گفت و گوهایش با رادیو فردا در خردادماه سال ۹۰، گفته بود: «این آقا [رهبر ایران]) که خودش پشت تریبون دیگران را دعوت به رعایت اخلاق می‌کند، خودش همان جا بداخلاقی می‌کند و شروع می‌کند به هتک حیثیت مخالفانی که دیگران به صداقت آنها و به پاکی آنها معترفند و شهادت می‌دهند.»

او حمله به مراسم تشییع پیکر عزت الله سحابی، فعال سیاسی ملی مذهبی را «اوج انحطاط اخلاقی حاکمان کشور» توصیف کرده‌بود.