آیا بروز نافرمانی‌های مدنی در میان ایرانیان ازجمله اعتراض‌های زیست‌محیطی مانند اعتراض به خشک شدن دریاچه ارومیه، و هم‌چنین مواردی چون آب‌بازی جوانان و اعتصاب پارچه‌فروشان و روند افزایش تعداد نافرمانی‌ها و همزمان شدن آنها، چالشی بزرگ‌تر از تظاهرات‌های سیاسی برای حکومت ایران به بار خواهد آورد؟ تحلیلگران مختلف دیدگاه‌های مخالفی را در این باره ابراز می‌کنند.
برای بسیاری از غربی‌ها که خواستار دست‌یابی به تفاهم با کشورهای مسلمان‌اند مصطفی آک‌یول نماینده اسلام «خوشایند» است. آک‌یول روزنامه‌نگار است و متفکری مذهبی به شمار می‌آید که تلاش دارد اسلام را با ارزش‌های سیاسی مدرن غربی هماهنگ سازد.
در هفته‌ای که گذشت، پس از تکذیب خبر دستگیری یک عضو ارشد گروه پ.کا.کا. توسط ایران، جمهوری اسلامی شاهد پیچیدگی روابطش با ترکیه بوده و از سوی دیگر درگیر جدالی لفظی با جمهوری آذربایجان شده است. اما آیا این دو مسئله به یکدیگر ارتباط دارند؟ و، در عین حال، چگونه می‌توان رفتار رژیم تهران را در قبال دو همسایه‌اش ارزیابی کرد؟
در سال‌های اخیر دوستی ترکیه با سوریه و ایران سنگلاخی بر سر راه سیاست خارجی دولت آنکارا بوده است.
«جيهاد ارگينای» سفير ترکيه در جمهوری چک در مصاحبه ای با راديو اروپا آزاد / راديو آزادی مواضع دولت اين کشور را در مورد تحولات سوريه، برنامه هسته ای ايران، کشتار ارامنه در اوايل قرن بيستم و همين طور مسائل مهم سياست داخلی ترکيه تشريح کرد. اين گزارش فشرده ای است از پاسخ های سفير ترکيه.
اندکی کمتر از یک سال پیش، فکر این که یک روز حسنی مبارک در پشت میله های زندان باشد، خیالبافی مصریان به نظر می رسد. اما اکنون شش ماه پس از انقلابی که قدرتمندترین مرد حکومت را برانداخت آنچه باورنکردنی بود، به حقیقت پیوسته است.
در پی پيروزی دوباره حزب رجب طيب اردوغان در انتخابات و اعلام تحريم پارلمان از سوی حزب بزرگ کرد، ترکيه اکنون در آستانه يک بحران احتمالی سياسی است. تحريم ممکن است کردهای ترکيه را در راه خيزش هايی همانند بهار عربی بياندازد و ناآرامی ها به کشورهای همسايه سرايت کند. پيروزی بزرگ حزب حاکم عدالت و توسعه به اين ترتيب در کام آن تلخ شده است.
جنبش اعتراضی مصر که همچون قيام تونس رژيم حاکم بر آن کشور را سرنگون کرد باعث شد که موجی از حرکات و اعتراضات مشابه در سراسر جهان عرب روی دهد. آيا آنچه که در مصر روی داده و هنوز ادامه دارد صرفا يک جنبش محلی و معطوب به حوادث سياسی آن کشور است و يا نمايانگر يک حرکت وسيعتر برای بيان اعتراضات عمومی در کل جهان عرب است؟
فعالان مدنی و مخالف سوری بر آنند که مراسمی را به نام «روز خشم» در مخالفت با رژيم در دمشق برگزار کنند. اکنون می رود که ناخشنودی توده ای از کشورهای عرب مورد حمايت غرب به کشوری که شهرتی در سرکوب معترضان در داخل و مخالفت با سياست های آمريکا و اسرائيل دارد، سرايت کند.
حکومت ايران با در پيش گرفتن طرح های بلندپروازانه يی می کوشد تا مسير تاريخی « جاده ابريشم » را احيا کند. به نظر می آيد که اين اقدامات با هدف گسترش نفوذ منطقه ای ايران و مقابله با تلاش های غرب برای انزوای اين کشور صورت می گيرد.
