جمشید اسدی اقتصاددان ایرانی مقیم فرانسه است.
چمشید اسدی در این یادداشت به کارنامهٔ نخستین صد روز دولت مسعود پزشکیان پرداخته و آن را با دولت ابراهیم رئیسی مقایسه کرده است تا چشم‌اندازی از اقتصاد در سال‌های پیش رو ترسیم کند.
جمشید اسدی در این یادداشت فرایند خانه‌دار شدن در ایران را با چند کشور دیگر ازجمله در خاورمیانه مقایسه کرده و به راه برون‌رفت از بحران مسکن در جمهوری اسلامی نیز پرداخته است.
از انقلاب ۵۷ به این سو دولت‌ها یارانهٔ مستقیم و غیرمستقیم پرداخته‌اند اما یارانه نه تنها کمکی به فرودستان نکرد بلکه دور باطلی ایجاد شد که برون‌رفت از آن روزبه‌روز دشوارتر می‌شود.
یک خانوار ایرانی بیش از نیمی از درآمد خود را هزینۀ خوراک می‌کند و این در مقایسه با میانگین جهانی و حتی منطقه‌ای نشان از روزگار بد دستمزدبگیر ایرانی و اقتصاد کلان کشور دارد.
این مقالۀ تفصیلی جمشید اسدی تحلیلِ کارنامۀ اقتصادی دولت رئیسی بر پایۀ آمار و واقعیت‌های اقتصادی ایران است که وضعیت اقتصادی کشور، حتی با سنجۀ دیگر دولت‌های جمهوری اسلامی، بدتر شد.
جمهوری اسلامی نه تنها در میان چهار دسته‌ای که گروه مشاورهٔ بوستون در گزارش شاخص تعامل تجاری بررسی کرده جایی ندارد بلکه امکان هموندی در توافق‌نامه‌های تجاری را از دست داده است.
در این نوشته به مورد انحصارگری «حجت‌الاسلام سید مهدی فقیهی واعظی» می پردازیم. نیز گستردگی فساد را در شبکه‌هایی نشان می‌دهیم که انحصارگران ولایی به اسم ایمان و انقلاب برپا می‌دارند.
چشم‌انداز گریزگاه‌های مالیاتی در حال دگرگونی است. چرا که گروه هفت توافق کرده که مالیات شرکت‌های چندملیتی بر پایه درآمد ایجاد شده در هر کشور، و نه قانون کشور محل ثبت شرکت، بسته شود.
یادداشتی از جمشید اسدی: اگر «رأی من کو» نشانه بلوغ سیاسی ایرانیانی بود که رأی را حق خود می‌دانستند و سال۸۸ به پایمال شدن آن اعتراض کردند، «رأی بی رأی» نشانه گسست از نظام ولایی است.
با بهره‌گیری از آموزه‌های اقتصاددان نوبل، میلتون فریدمن بدین می‌پردازیم که راه حل نظام برای رویارویی با کسری بودجه، همچون خلق، استقراض و برداشت از صندوق توسعه ملی چه پیامدی دارد.
یادداشتی از جمشید اسدی: هیچ دولتی در نظام ولایی نمی‌تواند در برابر رانتخواران قدرتمند بایستد و از پرداخت سهم ایشان سر باز زند و به کسری بودجه سر و سامان بدهد.
یادداشتی از جمشید اسدی: داستان بودجه دولتی در نظام ولایی همواره بدفرجام است؛ درآمدها خیال‌پردازانه و هزینه‌ها اجباری و به‌ناچار بودجه گرفتار کسری است.
نگارندگان این یادداشت بر این باورند که تحریم و تعلیق عضویت ورزش ایران در سازمان‌های بین‌المللی ناشی از ناهمخوانی اصول و رفتار جمهوری اسلامی با هنجارهای بین‌المللی است.
پرسش این نیست که آیا تحریم‌ها نظام ولایی را از کج‌روی بازمی‌دارد یا زندگی را بر مردم سخت می‌کند، این است که تحریم‌ها ناشی از دشمنی با جمهوری اسلامی است یا ناشی از خود نظام ولایی؟
یادداشتی از جمشید اسدی: تردیدها کم‌کم فرو می‌نشینند و به نظر می‌رسد که جو بایدن پیروز انتخابات ریاست جمهوری آمریکا باشد. اما رویکرد دولت او در برابر نظام ولایی چه خواهد بود؟
علی خامنهای در سخنرانی ۱۳ آبان ۱۳۹۹ درباره گرانی‌ها گفت: «این گرانی‌ها… از گوشت قرمز و مرغ تا پوشک بچه توجیهی ندارند». سخن رهبر نظام ولایی تماماً نادرست نیست، اما غلط‌انداز است.
دلار مرزهای بسیاری را درنوردیده و مرزهای دیگری را هم درخواهد نوردید، مگر آن‌که راه صادرات باز شود و بهای نفت افزایش یابد و دولت بسیار بفروشد و درآمد زیاد کسب کند و تصمیم بگیرد سیل دلار به بازار بریزد تا بهای آن را در رده‌ای کمتر از بهای روز نگه دارد.
آیا رشد بازار سهام در ایران بر داده‌های عینی استوار است یا همچون حباب است و دیر یا زود می‌ترکد؟ این نوشته پاسخی به همین پرسش است و نیز آگاهی‌رسانی به هم‌میهنان برای این‌که بار دیگر مال خویش نبازند.
علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، در پی سه آمدوشد با حسن روحانی، رئیس‌جمهور، سرانجام پروانه داد تا سهامداران «عدالت» بتوانند سهام خود را در بورس بفروشند.
انحراف دولت از بودجه مصوبه مجلس خبر تازه‌ای نیست، در تمامی «گزارش‌های تفریغ بودجه» دیوان محاسبات، از سال ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۷، بدان اشاره رفته است. آن‌چه از آن آگاهی می‌بایست یافت، چند و چون فساد در اجرای بودجه دولتی است.
بیشتر
