آی وی وی (Ai Weiwei) خواسته یا ناخواسته، هنرمندی به شدت سیاسی است؛ از مضمون آثارش گرفته تا زندان رفتن‌اش که همه آن‌ها در کنار هم، او را به مشهور‌ترین هنرمند چینی و یکی از شناخته شده‌ترین هنرمندان جهان بدل کرده است.
پنجاه و ششمین دوره جشنواه تسالونیکی، یکی از قدیمی‌ترین و شناخته شده‌ترین جشنواره‌های اروپا، امسال به رغم مشکلات اقتصادی یونان، باز به شکل پرباری برگزار شد، با نمایش دویست فیلم از پنجاه و سه کشور، از جمله دو فیلم از ایران.
یک شهروند کاملاً معمولی، آخرین ساخته مجید برزگر در پنجاه و ششمین دوره جشنواره تسالونیکی در یونان، اولین اکران اروپایی‌اش را تجربه کرد؛ فیلمی که احتمالاً در جشنواره فجر امسال در ایران نمایش داده می‌شود.
تور تازه حسین علیزاده با گروه ضربانگ و هم‌آوایان با خوانندگی علیرضا قربانی در کپنهاگ، وین، کلن و لندن برگزار شد و این هفته به دیگر شهرهای اروپا نظیر برلین هم خواهد رسید و قرار است در ماه اسفند در ایران هم اجرا شود.
داستان‌های زیادی هست درباره عشق آلفرد هیچکاک به ستاره جذاب دو فیلمش، تیپی هدرن، و اینکه چطور این استاد نابغه سینما با جواب رد شنیدن از این موطلایی زیبا، عکس العمل‌های منفی غریبی از خود نشان داد.
دهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم رم روز شنبه، بیست و چهارم اکتبر (دوم آبان)، به کار خود پایان داد، جشنواره جوانی که از ابتدا سعی داشت با قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان یعنی ونیز رقابت کند، اما حالا بیشتر می‌خواهد یک «جشن» سینمایی بدون مسابقه بماند، در شهر زیبا و تاریخی رم که شهر سینما می خوانندش.
کمتر فیلم ژاپنی‌ای می‌توان یافت که یکی از شخصیت‌های اصلی‌اش ایرانی باشد؛ این بار اما در فیلم تازه‌ای از سینمای ژاپن، یک دختر ایرانی یکی از دو نقش اصلی فیلم را شکل می‌دهد؛ فیلمی به نام «غرب، شمال غرب» ساخته تاکورو ناکامورا که برای اولین بار در جشنواره بوسان به نمایش درآمد.
«ممیرو» (به معنی نامیرا در زبان محلی) دومین ساخته هادی محقق، جایزه بهترین فیلم جشنواره بوسان- که بزرگ‌ترین جشنواره آسیا خوانده می‌شود- را از آن خود کرد.
«جنون» ساخته امین آلپر یک اتفاق تازه و شگفت انگیز است در سینمای رو به رشد ترکیه این سال‌ها، که - متاسفانه - تنها سهم‌اش از جوایز جشنواره ونیز، جایزه ویژه هیئت داوران بود، در حالی که به راحتی لیاقت شیر طلای این جشنواره را داشت.
«چهارشنبه، ۱۹ اردیبهشت»، اولین ساخته وحید جلیل وند، تنها نماینده سینمای ایران در جشنواره ونیز امسال که از میان ده‌ها فیلم ایرانی ارائه شده به این جشنواره، در بخش افق‌ها پذیرفته شده، متعلق است به موج تازه سینمای ایران در پرداختن به مسئله فقر و معضلات پائین‌ترین قشر جامعه که سال پیش هم، فیلمی از همین موج به کارگردانی رخشان بنی اعتماد (قصه‌ها) توانست جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره ونیز را از آن خود کند.
«آخرین رویا» عنوان آخرین رمان چاپ شده «روح‌انگیز شریفیان» است که به تازگی در تهران توسط نشر آگه به بازار کتاب عرضه شده است. نویسنده‌ای که با اولین رمانش «چه کسی باور می‌کند رستم» در سال ۱۳۸۲ تحسین شد و جوایزی هم برنده شد.
«اورست» ساخته پر سر و صدای بالتازار کورماکور، هفتاد و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز را افتتاح کرد.
جشنواره ادینبورگ امسال در بخش فرینج میزبان نمایشی است به نام «سینما»؛ درباره واقعه آتش زدن سینما رکس در مرداد سال ۱۳۵۷ که از جمله بزرگ‌ترین وقایع تروریستی جهان محسوب می‌شود که کمتر درباره آن حرف زده شده است.
امسال صدمین سال تولد اورسن ولز، فیلمساز برجسته تاریخ سینماست که به این مناسبت، بزرگ‌ترین مراکز فیلم جهان، یعنی انستیتو فیلم بریتانیا و سینماتک فرانسه، برنامه کاملی را در بزرگداشت او تدارک دیده‌اند: از نمایش تمام فیلم‌ها تا تلاش برای گردآوری آثار ناتمام و هر نوع تصویر ضبط شده از او از جمله برنامه‌ها و فیلم‌های تلویزیونی. و در واقع تمامی هر آنچه که از این نابغه عالم سینما باقی مانده است.
شصت و هشتمین دوره جشنواره بین المللی فیلم لوکارنو، شنبه شب (پانزدهم اوت/ بیست و چهارم مرداد) با اهدای جوایز به کار خود پایان داد.
شصت و هشتمين دوره جشنواره بين‌المللی لوکارنو که از قديمی‌ترين جشنواره‌های سينمايی جهان محسوب می‌شود، شامگاه ۱۴ مرداد ماه در شهر لوکارنو در سویيس افتتاح شد.
یک گروه کوچک از داخل ایران امسال در جشنواره آوینیون شرکت کرد؛ هرچند تنها به سه روز آخر جشنواره رسید و فرصت تبلیغ و ثبت در کتابچه جشنواره را نداشت.
موزه بریتانیا به تازگی نمایشگاهی را به صوفیان و مفهوم «پیر» و درویش" اختصاص داده بود.
جرج رومر از استادان سينمای وحشت است؛ يکی از پدران سينمای وحشت مدرن که از دهه شصت ميلادی کارش را آغاز کرد و با فيلم هايی چون "شب مردگان زنده" به شهرت جهانی رسيد؛
«رئيس جمهور ميرقنبر» عنوان يکی از ۱۸ فيلم محمد شيروانی است که طی ۱۸ سال اخير ساخته شده اند و امکان نمايش در ايران نداشته اند، اما به لطف جهان ديجيتال اين فيلمساز تمامی فيلم هايش را بر روی صفحه شخصی اش در اينترنت قرار داده و به اين شکل به اين «بی‌عدالتی» درباره عدم نمايش فيلم هايش اعتراض کرده است.
بیشتر
