«زیبایی وحشی»، نمایشگاهی از آثار الکساندر مک‌کوئین، طراح مد، که توسط موزه متروپلیتن در نیویورک در سال ۲۰۱۱ برپا شد و به یکی از پراستقبالترین نمایشگاه‌های تاریخ این موزه معتبر بدل شد و حالا این نمایشگاه به لندن رسیده و در یکی از شناخته شده ترین موزه‌های هنری این شهر یعنی ویکتوریا و آلبرت، صف‌های طولانی‌ای برای بازدید از آن تشکیل می‌شود.
«هشت و نیم» کامل‌ترین شاهکار فدریکو فلینی که به طرز غریب و سئوال‌برانگیزی نزد اهالی هنر در اروپا کمتر از بسیاری از دیگر فیلم‌های او- نظیر «زندگی شیرین» - دیده و تحسین شده، این فرصت را یافته تا این روزها نسخه مرمت شده‌اش در سینماهای لندن دوباره اکران شود؛ یک فرصت استثنایی برای تماشای یکی از قله‌های مرتفع هنر بر روی پرده سینما.
گالری گگوزیان، یکی از بزرگ‌ترین گالری‌های لندن، این روزها میزبان آثار کامران یوسف‌زاده معروف به «وای زد کامی» است؛ نقاشی‌هایی با ابعاد غول‌آسا که ستایش منتقدان را برانگیخته است.
سحر دلیجانی در زندان اوین به دنیا آمده است؛ زمانی که مادر و پدرش هر دو در دهه شصت به دلیل فعالیت‌های سیاسی در زندان به سر می‌بردند.
عباس نعلبندیان بسیار- و بی‌جهت- جفا دید تا آنجا که خودکشی کرد و نامش هم آنچنان که باید و شاید مورد اشاره و تقدیر قرار نگرفت، شاید به دلیل نوعی ممنوع بودن نامش در ایران در تمامی سال‌های پس از انقلاب.
خوزه موخیکا معروف به «په‌په» رئیس جمهور اروگوئه را - که یکم مارس امسال دوره ریاست جمهوری‌اش به پایان رسید- فقیرترین رئیس جمهور جهان نامیده‌اند؛ رئیس جمهوری که شیوه زندگی‌اش با به قدرت رسیدنش در سال ۲۰۰۹، هیچ تغییری نکرد؛ نود درصد درآمدش را به عنوان رئیس جمهور به خانه‌سازی برای بی‌خانمان‌ها و امور خیریه اختصاص داد و به جای اتوموبیل‌های گرانبهای دولتی، دو فولکس واگن قدیمی داشت که همیشه از آنها استفاده می‌کرد.
«سچانک» عنوان فیلمی است از مازیار مشتاق گوهری که در هفدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم های مستند تسالونیکی به نمایش درآمد؛ فیلمی درباره شاهین‌های ایرانی.
هفدمین دوره جشنواره فیلم مستند تسالونیکی در یونان میزبان فیلم دیدنی است از نانسی کیتز با عنوان «درباره سوزان سانتاگ»؛ زنی فدرتمند و تاثیرگذار که طی چند دهه به عنوان منتقد، نظریه‌پرداز، فیلمساز و رمان‌نویس تاثیر شگرفی بر عالم روشنفکری آمریکا داشت.
«رفتار درخور» (Appropriate Behavior) عنوان فیلمی است از دزیره اخوان، فیلمساز ایرانی‌تبار متولد آمریکا، که از پنجم مارس در بریتانیا اکران عمومی می‌شود.
لورنتزن که در نروژ زندگی می‌کند، چندین فیلم مستند جنجالی غالباً با محور اسلام در کارنامه دارد و در فیلم تازه‌اش سعی دارد چهره‌ای از اسلام تصویر کند که می‌گوید در رسانه‌های غربی گم شده‌است.
چهل و چهارمین دوره جشنواره بین المللی روتردام که از شناخته شده ترین جشنواره های سینمایی اروپاست و بیشتر با هدف معرفی چهره های تازه عرصه سینما در جهان برگزار می شود، چهارشنبه شب با فیلم «کتاب جنگ» ساخته تام هارپر افتتاح شد؛ یک فیلم پر سر و صدا درباره جنگ هسته ای در جهان.
انتخاب ده فيلم سال به کار پيچيده ای بدل شده، نه از اين رو که تعداد شاهکارهای سال زياد باشد و انتخاب ده فيلم از بين آنها کاری مشکل، بلکه از اين رو که سال توليد و نمايش فيلم ها غالباً متفاوت است و اين مشکلات زيادی را برای انتخاب خلق می کند.
سال ۲۰۱۴ هم به مانند همه سال‌ها، خبرهای خوب و بد زیادی داشت و از جمله خبرهای بد، درگذشت چهره‌های مختلفی بود که در یاد و خاطره سینمادوستان حک شده‌اند؛ از مرگ‌های طبیعی آنها در سنین کهولت تا خودکشی‌های تلخ در سنین جوانی.
افغان‌ها بیشترین تعداد مهاجران را در ایران تشکیل می‌دهند، اما سینمای ایران طی همه این سال‌ها چندان توجهی به مسائل و زندگی آنها نداشته و معدود مواردی می‌توان یافت که در فیلمی نقش افغان‌ها از حد یک نقش حاشیه‌ای فراتر رفته باشد.
«من نجوم هستم؛ ده ساله و مطلقه» عنوان فیلمی است از خدیجه السلامی فیلمساز زن یمنی که جایزه بهترین فیلم یازدهمین دوره جشنواره بین‌المللی دبی را به خود اختصاص داد.
نمایش فیلم «برف» ساخته فیلمساز جوان، مهدی رحمانی در یازدهمین جشنواره بین المللی دبی با استقبال گسترده ای روبرو شد؛ فیلمی که جامعه ایران را در چارچوب یک خانواده می کاود و به نتایج جالب توجهی می رسد.
يکی از پر سر و صداترين فيلم های جشنواره وين( ويناله) امسال، فيلمی است به نام « ۵۲ سه شنبه» که توسط يک فيلمساز زن استراليايی ساخته شده و داستان مادری را روايت می کند که تغيير جنسيت می دهد.
جشنواره ابوظبی هر سال حضور پررنگی از سينماگران ايرانی- چه داخل و چه خارج از کشور- را به نمايش گذاشته است.
نمایش فیلم «کمپ ایکس ری» با بازی پیمان معادی در نفش یک زندانی گوانتانامو در جشنواره فیلم ابوظبی با استقبال زیادی روبرو شد؛ شاید از این رو که فیلم سعی دارد تصویر متفاوتی از کلیشه های مربوط به مسلمانان زندانی در این زندان بدنام به نمایش بگذارد.
معروف است که همه راه‌ها به رم ختم می‌شوند. جشنواره بين‌المللی فيلم رم، سعی دارد همه راه ها را به رم ختم کند، اما رقيب بزرگی دارد که باسابقه ترين جشنواره سينمای جهان محسوب می شود: جشنواره ونيز.
بیشتر
