جنبش سبز جنبشی است که اقشار و نيروهای اجتماعی مختلف به درجات گوناگون در آن مشارکت داشته يا از آن حمايت کرده اند. اين مطلب نگاهی است کوتاه به نقش طبقه متوسط جديد در اين جنبش و خواستهها و انگيزههای آنان. بررسی نقش ساير اقشار و طبقات نيازمند بحثی جداگانه است.
دستگيری احسان خرسندی در درگيریهای روز عاشورای ۱۳۸۸ که در خيابان ولیعصر تهران اتفاق افتاد، فقط يکی از نمادهای مشارکت خانواده ورزش ايران در حوادث بعد از دهمين دوره انتخابات رياست جمهوری است. خرسندی بازيکن سابق تيم پرسپوليس بود که در حين دستگيری، بازيکن کليدی تيم داماش گيلان محسوب می شد.
در دومین سالگرد انتخابات ریاست جمهوری، با توجه به محدودیتهای شدید، چهرهها و تشکلهای حامی جنبش فرخوانی منتشر نکردند، اما هم در فضای مجازی و هم در خارج از ایران آنچه «شورای هماهنگی راه سبز امید» خوانده میشود چنین فراخوانی منتشر کردهاند؛ اگرچه برخی از فعالان سیاسی خارج کشور معتقدند تا زمانی که هویت اعضای شورای هماهنگی آشکار نشود سخت بتوان بیشترین شمار معترضان را راضی کرد تا در تظاهرات ۲۲ خرداد شرکت کنند. در این خصوص فعالان سیاسی در داخل و خارج چه میگویند؟
وب سايت «موسسه صلح آمريکا» در مصاحبه ای با مازيار بهاری روزنامه نگار ايرانی – کانادايی از وی پرسش هایی در مورد اوضاع سياسی ايران، مسئله حقوق بشر، بازداشت و سرکوب مخالفان پرسيده است.
دومين سالگرد انتخابات جنجال برانگيز ۲۲ خرداد سال ۸۸ در حالی فرا رسيده است که ميرحسين موسوی و مهدی کروبی، نامزدهای معترض آن انتخابات و رهبران حرکتهای اعتراضی پس از آن، چندين ماه است که در حبس خانگی به سر میبرند.
دومين سالگرد انتخابات جنجال برانگيز۲۲ خرداد سال ۸۸ در حالی فرا رسيده است که ميرحسين موسوی و مهدی کروبی، نامزدهای معترض آن انتخابات و رهبران حرکتهای اعتراضی پس از آن، چندين ماه است که در حبس خانگی به سر میبرند. سال گذشته، آنان در بيانيه مشترکی، خطاب به مسوولان حکومتی، اعلام کرده بودند که «خود فريبی و ساده انديشی است اگر تصور شود با تهديد و تحقير دروغ توانسته ايد حرکت اعتراضی مردم را منکوب و سرکوب کنيد.» رادیو فردا در همین زمینه با اردشير امير ارجمند، مشاور ميرحسين موسوی، گفت و گو کرده است.
دو سال از انتخابات جنجال برانگیز رياست جمهوری ایران در روز ۲۲ خرداد می گذرد. در اين مدت، گزارش های بسياری در مورد نقض گسترده حقوق بشر در ايران انتشار يافته است. شيرين عبادی، رئيس کانون مدافعان حقوق بشر و برنده جايزه صلح نوبل، در گفت و گو با راديو فردا از روند نقض حقوق بشر در ايران می گويد. به گفته خانم عبادی، اگر دولت ايران باز هم به رويه خود در زمینه نقض حقوق بشر ادامه دهد با مجازات بيشتری روبرو خواهد شد.
جنبش سبز یک حرکت ملی و مدنی علیه اسلامگرایی یا ایدئولوژی تمامیتگرایانه و اقتدارگرایانه اسلامی و حکومت متناظر با آن بود. فعالان این جنبش برای زندگی و شادی و آزادی و کرامت و فردیت و دموکراسی به پا خواستند و هر آنچه با این عناصر سر دشمنی نداشت جایی در گستره وسیع این حرکت یافت.
دوران انقلاب رسانه ای، دوران فيس بوک و تويتر بود و ديگر نمی شد با بستن مرزها و سانسور خبرها، جهانيان را از فجايعی که در گوشه و کنار ايران و يا در پستوهای کهريزک می گذرد، بی خبر نگهداشت.
در آستانه دومین سالگرد انتخابات جنجالی سال ۸۸، دو تشکل عمده حامی میرحسین موسوی در ایران در بیانیههایی جداگانه بر روشهای «مسالمتآمیز» برای پیشبرد اهداف جنبش سبز و «بازگشت به حاکمیت قانون» تاکید کردهاند.
بعضی میگویند که جنبش سبز ایران مرده است و پایانیافته، بعضی آن را زنده و پویاتر از گذشته میدانند، و بعضی بر این عقیدهاند که سرکوب خشونتبار از سوی حکومت تنها به زیرزمینی شدن جنبش سبز انجامیده است و ایران در عین سکوت بشکه باروتی است در انتظار یک جرقه. شما در این باره چه فکر میکنید؟ نظر شما درباره جنبش سبز چیست؟ آیا هنوز به برقراری دموکراسی در ایران امیدوارید؟ آیا آیندهای روشن برای ایران میبینید؟
در کنار تحليلهای سياسی اقتدارگرايان از جنبش سبز مثل فتنهی خوارج، توطئه جنگ نرم استکبار جهانی و مسجد ضرار، و تحليلهای اخلاقی و روانشناختی (جاه طلبی، هواهای نفسانی و قدرت طلبی مخالفان، علی خامنهای، ۴ آذر ۱۳۸۹) برخی از اقتدارگرايان تلاش کردند به ريشههای اجتماعی اين جنبش بپردازند تا هدايت کنندگان و فعالان سياسی را از تودهی معترضان جدا کنند و از اين طريق از دامنهی جنبش بکاهند.
بیشتر
