مجموعه شعر «با انگشتم روی دیوار طرح پنجره می‌کشم» سروده مینهای گوئی یا میکائیل گوئی، ناشر سوئدی چینی‌تبار که اکنون در چین در زندان به سر می‌برد، به تازگی از سوی انتشارات کاونیتز-السون در استکهلم منتشر شده است. همه اشعار این کتاب زمانی که شاعر در زندان بوده، سروده و قاچاقی از چین خارج شده است.
دستگاه قضایی تونس یک دختر دانشجوی این کشور را به خاطر انتشار طنزی با عنوان «سوره کرونا» در فیس‌بوک، به اتهام «توهین به مقدسات و تحریک به خشونت»، تحت پیگرد قانونی قرار داده است.
رمان «جداناشدنی‌ها» نوشته سیمون دوبووار که درباره رابطه این نویسنده فرانسوی با یکی از نزدیک‌ترین دوستانش است، قرار است برای اولین بار، ۳۴ سال پس از مرگ نویسنده، در پاییز امسال توسط انتشارات لرن پاریس منتشر شود.
پر اولو اینکویست، نویسنده سوئدی که به‌تازگی در ۸۵سالگی درگذشت، از چهره‌های مهم ادبیات سوئد به‌ویژه در دهه‌های پایانی قرن بیستم بود. او در آثارش از ترس‌ها، افسردگی‌ها، تردیدها و نیز ارزش‌های انسانی می‌نوشت.
دو هفته پیش آمریکا جایزه‌ای را برای ارائه «هرگونه اطلاعات از فعالیت‌ها، شبکه‌ها و همکاران» یکی از مقام‌های بلندپایه گروه شبه‌نظامی حزب‌الله لبنان تعیین کرد؛ مقامی که در هماهنگی کامل با ایران، پروژه تسلط بر «هلال شیعی» را با فعالیت‌های فراقانونی در سوریه و عراق دنبال می‌کند.
بدون شک لوئیس سِپولوِدا مهم‌ترین قربانی کرونا تا کنون در جهان ادبیات است؛ نویسنده بزرگ شیلیایی که پس از یک ماه و نیم بیماری، عاقبت در هفتادسالگی جان خود را بر اثر ابتلا به این ویروس از دست داد.
در بحران جهانی کرونا، شرایط کشورهایی را که از سال‌ها قبل درگیر جنگ‌های داخلی یا اعتراض‌های مردمی یا بی‌ثباتی عمیق سیاسی هستند، چگونه می‌توان توصیف کرد؟
این روزها، در ایران و میان مقام‌های جمهوری اسلامی، بحث بر سر اعتماد یا عدم اعتماد به آمارهای رسمی چین درباره شیوع ویروس کرونا بالا گرفته است.
ویروس کرونا که شایع شد، فقط زنگ خطر را برای نظام سلامت کشورها، مراکز اقتصادی و کسب‌وکار در سراسر جهان، یا حتی نظام‌های سست سیاسی برخی کشورها به صدا در نیاورد، بلکه از تأثیرات نسبتاً پنهان، اما عمیق آن، ایجاد ناهنجاری‌های اجتماعی، نشتر زدن به بحران‌های مزمن جامعه و بیدار کردن خشونت خفته است.
عبدالحلیم خدام، معاون پیشین رئیس‌جمهوری سوریه، پس از ۳۵ سال خدمت به رژیم حافظ اسد و سپس پسرش، بشار اسد، در آرزویش برای رسیدن به بالاترین سطح قدرت در سوریه ناکام ماند و، با غضب حکومت، ۱۵ سال پایانی عمر خود را در تبعید گذراند.
ویروس کرونا علاوه‌بر جسم و جان انسان‌ها، حیات اجتماعی و اقتصادی انسان‌ها را نیز به مخاطره انداخته و وقفه‌ای نسبتاً سراسری و چندجانبه ایجاد کرده است. در این میان، عرصه‌های فرهنگی، به ویژه بازار نشر و کتاب، نیز از آسیب‌های این وضعیت مصون نمانده است.
شیوع کرونا در بسیاری کشورها بازار شایعه‌ها و تئوری‌های توطئه را داغ کرده است؛ شایعاتی که حتی برخی زمامداران در جهان، ازجمله رهبر جمهوری اسلامی، به ترویج آن دامن می‌زنند.
چند ماه پس از آغاز شیوع ویروس کرونا در چین و درحالی‌که گفته می‌شود اپیدمی کرونا در این کشور مهار شده، حکومت کمونیستی پکن همچنان به سانسور اخبار و اطلاعات مرتبط با کرونا ادامه می‌دهد.
از روز جمعه، دوم اسفند، که اخباری در چند سایت خبری مبنی بر درگذشت شجریان منتشر و بلافاصله تکذیب شد، هنوز برخی، به‌ویژه در شبکه‌های اجتماعی، بر این باورند که دوستداران این هنرمند بزرگ قربانی یک «دروغ» شده‌اند.
آن قدر که فارسی‌زبانان، ادبیات معاصر چک را با آثار نویسندگان بزرگی مثل میلان کوندرا و ایوان کلیما می‌شناسند، از ادبیات اسلواکی چندان اطلاعی ندارند؛ چه آن زمان که این دو، یک کشور بودند و چه اکنون که مرزی میان‌شان برقرار شده است.
آرزوی برگزاری یک انتخابات آزاد و برقراری دموکراسی در جمهوری آذربایجان هنوز برای دست‌کم نیمی از مردم این کشور برآورده نشده است. انتخابات پارلمانی جمهوری آذربایجان، ۲۰ بهمن، برگزار شد، اما اپوزیسیون با محکوم کردن تقلب‌های صورت گرفته، آن را ابزاری برای تقویت سلطه علی‌اف بر کشور توصیف کرده‌اند.
وقتی یک کارگردان بزرگ سینما قصد دارد از دریچه دوربین خود به آثار یک نقاش بزرگ بنگرد، چه می‌بیند؟ چه چیزی نگاه او را از نگاه یک تماشاگر عادی متمایز می‌کند؟ چگونه می‌توان هنر نقاشی را با هنر سینما تلفیق کرد؟ نتیجه چیست؛ نقاشی یا سینما؟
قدرت ایدئولوژی اسلامی در چهار دهه گذشته در ایران «طب اسلامی» را مبتذل‌تر و گستاخ‌تر از همیشه کرده و همزمان به آن مصونیت بخشیده است. نقطه اوج این ابتذال و گستاخی را می‌توان در ماجرای آتش زدن کتاب اصول طب داخلی هاریسون به دست آیت‌الله عباس تبریزیان مشاهده کرد که خود را «پدر طب اسلامی» می‌خواند.
قرار است نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد، روز چهارشنبه ۲۹ ژانویه، برای بررسی طرح پیشنهادی قطعنامه «آتش‌بس دائمی» در لیبی برگزار شود. این شورا از دبیرکل سازمان ملل متحد نیز خواسته است پیشنهادهای خود را برای نظارت بر این آتش‌بس با امکان مشارکت سازمان‌های منطقه‌ای اعلام کند.
سرگذشت دمیتری مدودف، رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر پیشین روسیه که برای باز گذاشتن دست ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور این کشور، از مقام نخست‌وزیری کناره‌گیری کرد، سرگذشت تمامی دولتمردان «دسته دو» و «دستیار» است که نه به مردم بلکه بیشتر به دولتمردان «دسته یک» و «اصلی» خدمت می‌کنند.
بیشتر
