این روزها نام ابوالفضل میرعلی و مهدی رمضانی به عنوان مدیر عامل و عضو هیئت مدیره مؤسسه ثامن الحجج مطرح شده است. دو فرد از دو خانواده که وضعیت‌های متفاوتی داشتند.
با وجود تاکید مقامات دولت و قوه قضاییه ایران بر غیر قانونی بودن «نوزاد فروشی»گزارشهای مختلفی در رسانه های ایران درباره ادامه خرید و فروش کودکان منتشر می شود.
نمایندگان مجلس دهم و دولت همچنین فرصت دارند تا با استفاده از پاسخ رهبر جمهوری اسلامی به مولوی عبدالحمید،امام جمعه اهل سنت زاهدان، برخی از قوانین تبعیض آمیز علیه اهل سنت را تغییر دهند.
در سال‌های ابتدایی دهه ۶۰ تیپ و سپس لشکر حفاظت «انصارالمهدی» برای حفاظت از مقامات ایران تشکیل شد. حفاظت از تعدادی از مقامات نیز بر عهده کمیته‌های انقلاب بود. پس از مدتی توافق شد که سپاه، حفاظت از مقامات به اصطلاح درجه یک را عهده‌دار باشد و نیروی انتظامی حفاظت از مقامات درجه سه و گاهی درجه دو.
شاید تنها شخصیت سیاسی باشد که به رهبر سابق و فعلی جمهوری اسلامی نامه «بدون سلام» نوشته است. نامه اول او به آیت‌الله خمینی و علیه ابوالحسن بنی صدر، اولین رئیس جمهور ایران، بود و نامه دوم به آیت‌الله خامنه‌ای درباره محمود احمدی‌نژاد.
مهدی کروبی رئیس مجلس ششم، بازداشت حسین لقمانیان نماینده وقت همدان، را «تجاوز قوه قضائیه به قوه مقننه» خوانده بود. بر پایه همین تعبیر آقای کروبی، قوه قضائیه و نیروهای امنیتی از همان مجلس اول، بارها به حریم مجلس «تجاوز» کرده و نمایندگان را به دلایل نطق‌ها و مواضع سیاسی‌شان بازداشت کرده اند.
با «حجت شرعی» پرونده یک سعید را مختومه کرده و با همان «حجت شرعی» پرونده یک سعید دیگر را به گونه ای تنظیم کرده که برایش حکم اعدام صادر شده است. رضا کیان‌منش راد این روزها با پرونده سعید طوسی مشهور شده اما پیش از این هم بازپرس پرونده‌های مهم دیگری بوده است.
اگر در دوره‌ای ابراز هویت‌طلبی نمایندگان ترک‌زبان مجلس، خواندن شعر حیدربابای محمدحسین شهریار در نطق‌های پیش از دستور بود، این روزها این نمایندگان طرح تشکیل «فراکسیون مناطق ترک‌نشین» را مطرح می‌کنند و از نقش ویژه خود در انتخاب مسعود پزشکیان به سمت نایب رئیس اول مجلس سخن می‌گویند.
با وجود تکذیب حسین فریدون ممکن است برخی اتهام «تقلید صدای حسن روحانی و دستور دادن به مسئولان با صدای او» را باور کنند، چرا که شوخی‌هایی از این دست در میان مقام‌های جمهوری اسلامی بی‌سابقه نیست.
«شما تازه چهار سال است که اقلیت شده‌اید و این همه اعتراض می‌کنید، ما چه بگوئیم که ۳۰۰۰ سال است، اقلیت هستیم». این جمله را موریس معتمد، نماینده یهودیان ایران در مجلس هفتم گفته بود، وقتی نمایندگان اصلاح‌طلب این مجلس به دیدار مهدی کروبی رفته و از فشار اصولگرایان برخود سخن می‌گفتند.
پدر مینو خالقی، یک سال پیش از تولد دخترش، در انتخابات مجلس دوم در اصفهان خبر ساز بود. به همان اندازه که دخترش در انتخابات مجلس دهم خبرساز شده است. پدر اما نه نامزد انتخابات، بلکه فردی مؤثر در ابطال انتخابات بود.
سال‌هاست که نه احزاب سیاسی در فهرست‌هایشان به روحانیون آنگونه که دلخواه‌شان است، سهم می‌دهند و نه مردم به آنها رأی. اصولگرا و اصلاح‌طلب هم فرقی نمی‌کند. از سه رئیس سابق روحانی مجلس، اصلاح طلبش در حصر است، اصولگرایش سال‌هاست از سوی یارانش به بازی گرفته نمی‌شود. دیگری نیز مورد غضب حامیان رهبر جمهوری اسلامی است.
سلمان خدادادی، منتخب ملکان در مجلس دهم، شاید این شانس را دارد که جنجال درباره اعتبارنامه نادر قاضی پور باعث شده اعتراض به اعتبارنامه او در مجلس هشتم به فراموشی سپرده شود.
۲۰سال پیش از آنکه مینو خالقی به دلایلی که به صورت مستقیم و غیرمستقیم به زن بودنش ارتباط دارد، از راهیابی به مجلس محروم شود، ناهید شید، زنی که متهم بود تنها به دلیل زیبایی چهره‌اش رای آورده از راهیابی به مجلس بازماند. هر چند که این دانش آموخته حقوق زبان به اعتراض گشود و گفت که زن دیگری را «جایگزین» او کرده‌اند اما اعتراضش به جایی نرسید و با محروم شدن از راهیابی به مجلس از فضای سیاست ایران هم حذف شد.
پس از گذشت ۱۲ سال از مجلس ششم هنوز برخی از مقامات جمهوری اسلامی و چهره‌های اصولگرا از تحصن نمایندگان این مجلس به عنوان یک «حادثه بسیار تلخ» یاد می‌کنند؛ تحصنی که یک اتفاق بی‌سابقه در مجالس پس از انقلاب اسلامی در ایران بود.
تصوير متفاوتی که زنان شهر کُرد نشين کوبانیِ سوريه در چند ماه گذشته از زنان کُرد ارائه کرده اند، شايد دليل و فرصتی بود که «پروژه زنانِ کانون پناهندگان سياسی در برلين» برنامه امسال روز جهانی زن را به «تجربه زنان کُرد درروژاوا» (کردستان سوريه )اختصاص دهد.
فريبرز جباری،عموی ريحانه جباری، صبح روز هفتم آبان در يک نشست مطبوعاتی درشهر برلين، غلامحسين محسنی اژه ای،معاون اول قضائيه و همچنین وزارت اطلاعات ايران را متهم کرد که نسبت به اجرای حکم اعدام برادرزاده اش «اصرار» داشته اند.
«غریب‌ترین شعر تبعید» و «نمادی که حقیقت تاریخ را درخود، فشرده دارد» تعبیرهایی شاید شاعرانه از یک شاعر و یک هنرمند درباره گورستان خاوران بود. در مراسمی در برلین، که به گفته برگزارکنندگان آن سعی داشت نگاهی داشته باشد به نمود «کشتار زندانیان سیاسی» در ادبیات و هنر ایران.
در نشستی که با مشارکت اتحاد جمهوری خواهان ایران و سازمان فدائیان خلق (اکثریت) برای اعتراض به حصر سران جنبش سبز روز شنبه٬ ۱۰ اسفند‌ماه٬ در برلین برگزار شد٬ هر سه سخنران با پیشنهادهایی به نشست آمده بودند.
برلین، پایتخت آلمان، روز جمعه ۱۳ دسامبر، ۲۲ آذر مله، میزبان نشست یادبود پانزدهمین سالگرد قتل‌های زنجیره‌ای در ایران بود. در این مراسم کاظم کردوانی، دبیر وقت کانون نویسندگان ایران، و کریستف درایر به نمایندگی از سازمان گزارشگران بدون مرز، سخنرانی کردند، اما دیگر سخنران این مراسم پرستو فروهر، به دلیل حضور در ایران نتوانست به ایراد سخن بپردازد.
بیشتر
