«پرها» ساخته عمر الزهیری فیلمی است از سینمای مصر که در جشنواره الگونا در مصر به نمایش درآمد؛ فیلمی که جایزه بزرگ هفته منتقدان کن امسال و جایزه منتقدان بین‌المللی را به خانه برد.
جشنواره جهانی فیلم آنتالیا معروف به پرتقال طلایی به عدد حیرت‌انگیز پنجاه‌وهشتمین دوره رسیده و امسال به‌رغم شیوع کرونا با نمایش فیلم‌ها در سینماهای روباز با موفقیت برگزار شد.
جشنوارۀ جهانی فیلم آنتالیا که پنجاه‌وهشتمین دوره‌اش در این شهر ترکیه در حال برگزاری است، میزبان فیلمی است به نام «قفس» ساختۀ جمیل آغاجیک‌اوغلو که در بخش مسابقه به نمایش درآمد.
اکرم خان، طراح رقص و رقصندۀ طراز اول بریتانیایی بنگلادشی‌تبار، این روزها تازه‌ترین اثرش را به‌عنوان برنامه‌ای از باله ملی انگلیس در تالار باشکوه سدلرز ولز لندن اجرا می‌کند.
«سر و صدای موتورها» فیلمی است از فیلیپ گرگوآر، فیلمساز اهل کبک که در جشنواره سن‌سباستین نمایش داشت و درباره احوال شخصی جوانی است که با کنکاش در روابط شخصی و جنسی او آمیخته می‌شود.
در جشنوارۀ ونیز، فیلم «مرد نابینایی که نمی‌خواست تایتانیک را تماشا کند» شاید لایق عنوان بهترین فیلم بود؛ اثری که در بخش «افق‌های گسترش‌یافته» حضور داشت و از کانون توجه دور ماند.
در فیلم مستند تازه‌ای به‌نام «جانگو و جانگو» ساختۀ لوکا ری که در جشنوارۀ ونیز امسال به نمایش درآمد، تارانتینو که عاشق سرجیو لئونه و وسترن اسپاگتی است، به‌شکلی نقش اول را دارد.
شاید هیچ آهنگساز فیلمی به‌اندازهٔ انیو موریکونه در جهان شناخته‌شده نباشد. فیلم مستند تازهٔ جوزپه تورناتوره با نام «انیو» دربارهٔ این نابغهٔ موسیقی فیلم گواه این مدعاست.
جشنوارهٔ ونیز در بخش خارج از مسابقه میزبان مستندی تماشایی بود با عنوان «هله‌لویا، لئونارد کوهن، یک سفر، یک ترانه» که داستان خلق ترانهٔ هله‌لویا اثر مشهور کوهن را دنبال می‌کند.
هفتاد و هشتمین دوره جشنواره جهانی فیلم ونیز، قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان و یکی از سه ضلع مهم‌ترین آنها (در کنار کن و برلین)، چهارشنبه دهم شهریور در جزیره لیدوی ونیز افتتاح شد.
نمایش «چهارراه» را بهرام بیضائی سال ۱۳۸۸ در ایران نوشت و سال‌های بعد در فروردین ۱۳۹۷ موفق شد آن را در استنفورد اجرا کند و حالا ویدئوی آن در دسترس عموم علاقه‌مندان قرار گرفته است.
«بازسازی اشغال» مستند پرسروصدایی است از یان شیکل در جشنوارهٔ کارلووی واری امسال که تصاویر نادیده‌ای از اشغال چکسلواکی توسط شوروی در سال ۱۹۶۸ را با تماشاگرش قسمت می‌کند.
فیلم «کودتای ۵۳»، ساختهٔ تقی امیرانی با همکاری والتر مرچ، قرار است تحقیقی باشد دربارهٔ ناگفته‌های ۲۸ مرداد و ظاهرا تصویری کامل از آن ارائه کند، اما فیلم از همین نقطه صدمه می‌بیند.
جشنوارهٔ آوینیون، پس از یک سال وقفه به‌خاطر کرونا، با هزاران نمایش، رقص، اپرا، کنسرت و کمدی بازهم ژوئیهٔ این شهر تاریخی زیبا در جنوب فرانسه را آغشته کرد به رنگ و بوی هنرهای نمایشی.
همه‌چیز از بالا رفتن از پله‌ها آغاز می‌شود، پله‌های تاریخ و تمدن، اما زمانی که قهرمان فرهادی به بالای بنای تاریخی شکوهمند ایرانی می‌رسد، به‌سرعت مجبور می‌شود «پایین» بیاید.
نقدی از محمد عبدی: آنت تازه‌ترین ساخته لئوس کاراکس، جهان دیوانه‌واری خلق می‌کند که شباهتی به هیچ فیلم دیگری ندارد و به هیچ‌وجه در تیررس پیشگویی و انتظار تماشاگر عام نیست.
حرمان جنسی از مایه‌هایی است که به‌تمامی در سینمای ایران غایب بوده و هست، جز انگشت‌شمار فیلم‌های پیش از انقلاب که در رأس همهٔ آنها «زیر پوست شب» (۱۳۵۳) اثر فریدون گله قرار می‌گیرد.
بهرام صادقی از نویسندگان به‌حق ستایش‌شده‌ای است که در دو اثر «ملکوت» و «سنگر و قمقمه‌های خالی» (تألیف دهه‌های سی و چهل شمسی)، جهان منحصربه‌فرد و درگیرکننده‌ای خلق می‌کند.
نمایش تازه «آینه» تارکوفسکی بر پرده سینمای انستیتو فیلم بریتانیا فرصتی است برای بازبینی چندباره یکی از قلل مرتفع سینمای شوروی و یکی از شخصی‌ترین و غریب‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما.
بیست سال پس از واقعه ۱۱ سپتامبر که به‌قولی جهان را به ذو بخش پیش و پس از خود بدل کرد، نشنال جئوگرافی با همکاری موزه ۱۱ سپتامبر مستند تکان‌دهنده‌‌ای را درباره آن تهیه کرده است.
بیشتر
