یادداشتی از جمشید برزگر: آبان ۹۸ به خونین‌ترین سرکوب تظاهرات مردمی در تاریخ ایران بدل شد و هیچ سرکوبی، چه از نظر تعداد قربانیان و چه از نظر جغرافیای سرکوب با آن قابل مقایسه نیست.
تحلیلی از رضا حقیقتنژاد: رهبر جمهوری اسلامی در مواجهه با اعتراض‌های آبان ۹۸، هر بار سناریویی تازه ساخت تا به برخوردهایی قضایی، بازداشتها و صدور حکم زندان و اعدام مشروعیت بخشد.
در تحلیل نهایی و از منظر رویکرد شدیدتر نظام و نهادهای امنیتی به اعتراضها، میتوان به جمعبندی محمدرضا باهنر اشاره کرد: «اگر اعتراضات آبان ۹۸ را جمعوجور نمیکردیم، انقلاب میشد».
مادر سیامک مقیمی از بازداشتشدگان اعتراضات آبان ۹۸ می‌گوید فرزندش در حالی به پنج سال زندان محکوم شده و یک سال در زندان سپری کرده که پیش از بازداشت در آسایشگاه روانی بستری بوده است.
سه سازمان حقوق بشری اعلام کردهاند که بهمن امسال در شهر لاهه هلند «دادگاه بین المللی مردمی آبان»را برای رسیدگی به سرکوب اعتراض‌های مردم ایران در آبان ۹۸ برگزار میکنند.
یادداشتی از علی افشاری: زخم آبان ۹۸ قابل التیام نیست و هر نوع اقدام آشتیجویانه از سوی حکومت، انگیزه و اراده برای گذار از جمهوری اسلامی ایران را در جامعه تقویت می‌کند.
ساعتی پس از انتشار گزارش سرنوشت دادخواهی کشتهشدگان آبان ۹۸، شمار چشمگیری از کاربران شبکههای اجتماعی با هشتگ #کدام_آبان به یادآوری قتلهایی پرداختند که در سرکوب اعتراضات رخ داد.
با گذشت یک سال از اعتراضات آبان۹۸، مقامات جمهوری اسلامی هنوز از ارائه آمار کشتهشدگان این اعتراضات سر باز میزنند. این گزارش روایت برخی خانوادهها از نتیجه پیگیری شکایتهایشان است.
۴۷ کشور حاضر در جلسه شورای حقوق بشر سازمان ملل ضمن محکومیت اعدام ناگهانی نوید افکاری، خواستار آزادی نسرین ستوده و نرگس محمدی و پایان دادن به نقض مکرر حقوق بشر در ایران شدند.
۲۲ سازمان حقوقبشری در نامهای به سران کشورها از آنها خواستند در نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل از ایجاد کمیته تحقیق درباره نقض جدی حقوق بشر در ایران طی اعتراضات ۹۸ حمایت کنند.
در پی انتشار گزارش سازمان عفو بینالملل در مورد «شکنجههای شدید و غیرانسانی» معترضان آبانماه، وزیر خارجه سوئد در مورد محتوای این گزارش ابراز نگرانی کرد.
سازمان عفو بینالملل در گزارش تازهای از شیوه برخورد جمهوری اسلامی با معترضان آبانماه ۹۸ مینویسد اطلاعات دریافتی نشانگر شکنجههای غیرانسانی آنهاست.
بیشتر
