یادداشت علی افشاری: در اسنادی که جدیداً قائم‌مقام مؤسسه تنظیم و نشر آثار خمینی منتشر کرده، دو سند هست که نشان می‌دهد روحانیت‌سالاری پدیده‌ای هم‌بسته با انقلاب بهمن ۵٧ نبوده است.
حملهٔ اخیر آذربایجان به منطقهٔ قرهباغ دو روز هم به درازا نکشید. آتشبسی که حالا به دست آمده، بهلحاظ سهم و نقش بازیگران بینالمللی، جنبههایی قابل اعتنا دارد.
سازمانهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی بهتر از دیگران متوجه وضعیت آشفته و نابسامان حکومت شدهاند و زودتر از اپوزیسیون و معترضان به سراغ سالگرد کشتهشدن مهسا امینی رفتهاند.
آنچه امروز دربارۀ فشار حکومت بر استادان و دانشجویان رسانهای میشود، شاید فقط نوک کوه یخی باشد که بخشی اصلی آن از نگاه جامعه پنهان مانده است.
نهاد ولایتفقیه، بیاعتنا به شکستهای چندباره در انقیاد دانشگاه، کماکان امیدوار به حربهٔ حذف و فضای پلیسی است. اما این شیوه با چالشهای بیشتری بهنسبتِ گذشته مواجه شده است.
جمهوری اسلامی تبلیغ میکند که با عضویت در بریکس در تحقق سه هدف غربستیزی و دلارزدایی و خنثیسازی تحریمها امکاناتی مهمی به دست آورده است. این تصور جمهوری اسلامی تا چه حد واقعی است؟
دعوت از ایران برای عضویت در بریکس گرچه جهتگیری جمهوری اسلامی به سمت شرق و تعمیق تعارض با غرب را تحکیم میکند، در کوتاهمدت بعید است دستاورد خاصی فراتر از «آنچه هست» داشته باشد.
اگر کشتهشدن یوگنی پریگوژین واقعیت داشته باشد، این مرگ حامل چه پیامی است و چه تأثیراتی بر صحنۀ نظامی روسیه و همچنین رویکردهای آن در آفریقا خواهد داشت؟
تا زمانی که شاکله و رفتار سپاه، بهخصوص در تبعیت کامل از علی خامنهای، دستخوش دگرگونی نشود، هرگونه تغییر بنیادی در کشور، ازجمله گذر آرام به دموکراسی، امر دشواری به نظر می‌رسد.
عدم سرمایهگذاری در انرژیهای تجدیدپذیر میتواند از نقش مؤثر ایران در بازار جهانی انرژی، بکاهد. موضوعی که موجب کاهش نفوذ ژئوپلتیکی و ژئواکونومیکی ایران در منطقه و جهان خواهد شد.
چرا در تابستان با شرایطی از جمله ناتوانی حکومت در تأمین برق مشترکان روبهرو هستیم؟ این مسئله را با نگاهی به مصرف برق از یک سو و شبکه تولید برق ایران از از سوی دیگر بررسی کردهایم.
بحرانی که قرآنسوزیها در روابط سوئد با شماری از کشورهای اسلامی و نیز در درون خود جامعه سوئد پدید آورده، بحرانی چندلایه و پیچیده است.
بیشتر
